بازار از دست رفته صنعت نرم افزار

شایلی قرائی

به گزارش کسب و کار نیوز، این بدان معناست که شرکت‌های داخلی به ویژه تولید کنندگان نرم افزار باید تسهیلات ارزان قیمت و سرمایه در گردش مناسبی داشته باشند که بتوانند شرایط مالی مناسبی را برای خریدار به وجود بیاورند. هم چنین متاسفانه این حوزه ارزشیابی نشده است و هیچ گاه دانشگاهیان و یا متویان اصلی در کشور نیامده اند بیاندیشند که نرم افزار می تواند چه بازاری در دنیا داشته باشد. بر اساس گزارش های منتشر شده اندازه بازار صنعت IT هند به ٢٢۵ میلیارد دلار در سال ٢٠٢٠ و در ادامه به ٣۵٠ میلیارد دلار در سال ٢٠٢۵، افزایش خواهد یافت و صادرات نرم افزار این کشور به بیش از ۹۰ کشور دنیا صورت می گیرد که ارز وارد شده به این کشور، شاید چیزی بیش از ارزی است که بابت فروش نفت نصیب ایران می شود. در ایران مشکل دیگری که وجود دارد نبود رقابت پذیری قیمتی است. اما در هند رقابت پذیری قیمتی موجب عرضه خدمات با قیمتی در حدود ٣ تا ۴ برابر ارزانتر از آمریکا و انتقال سرمایه های فکری و شرکت های IT جهانی به این کشور شده است.

از نظر فعالان صنعت نرم افزار نبود قانون کپی رایت نیز در ایران باعث می شود که این انگیزه از نیروی کار ایرانی گرفته شود. به عبارتی تا وقتی نرم افزارهایی که با زحمت بسیار زیاد مهندسین کامپیوتر و صرف هزینه های بسیار تولید می شود، به بهای هر سی دی، چند هزار تومان به طور غیرقانونی کپی می شود و هیچ سودی نصیب تولید کنندگان آن نمی شود، نمی توان امیدی به حل معضل بیکاری جوانان ایران و صادرات پرسود و کسب درآمد میلیاردها دلاری در سال همانند کشور هند و جلوگیری از ضایع شدن ثروت نفت و گاز خدادادی مملکت داشت.

 پازل هزارتکه صنعت نرم افزار

عبدالرضا نوروزی، نائب رئیس کمیسیون ICT اتاق بازرگانی ایران

تمام بخش های صنعت فناوری اطلاعات و ارتباطات با مشکلات بسیاری مواجه اند و از سال گذشته تا به امروز شرایط سخت تر هم شده است. مشکل تامین مواد اولیه وجود دارد و با شرایطی که برای کشور بوجود آمده تولیدکنندگان نرم افزار دسترسی به مواد اولیه برای ساخت را ندارند. تحریم ها و مشکلات داخلی و خارجی اجازه تولید را تولیدکننده نرم افزار گرفته و در این حوزه واردات وجود دارد. یک مرکز تولید نرم‌افزار برای خرید مواد اولیه موردنیاز جهت تولید و نیز سخت‌افزارهایی که باید در اختیار داشته باشد با چالش های جدی مواجه است. باتوجه به تحریم‌ها، امکان مبادلات اقتصادی با کشورهای خارجی هم وجود ندارد و در نتیجه حتی اگر محصول باکیفیتی نیز تولید شود، امکان فروش آن وجود ندارد پس بازار را از دست داده ایم.

هزینه های تامین مواد اولیه و سخت افزارهای مورد نیاز در این حوزه افزایش زیادی داشته و حتی آن دسته از تولیدکنندگانی هم که قادر به پرداخت هزینه ها هستند به دلیل تحریم ها قادر به ادامه فعالیت نیستند. متاسفانه با وجود ظرفیت ها و سرمایه های خوبی که در صنعت فناوری اطلاعات و ارتباطات کشور وجود دارد این ظرفیت ها در حال هدرروی بوده و صنعت نرم افزار را به پازل هزارتکه ای تبدیل کرده که تولیدکننده در آن درجستجوی کوچکترین قطعات تکمیل کننده این صنعت است.

از طرفی دیگر سرمایه گذاری در تولید نرم افزار که کشور ما دارای مزیت نسبی در آن است هم به شدت کاهش پیدا کرده زیرا امنیت سرمایه گذاری در این حوزه وجود ندارد. در نتیجه این شرایط افراد نخبه‌ای که توان تولید نرم‌افزار را دارند از کشور می‌روند و حتی اگر به کشورهای غربی نروند، راهی کشورهای همسایه از همسایه‌های عربی تا کشورهایی نظیر ارمنستان و تاجیکستان می‌شوند و به همین دلایل تولید نرم افزار در ایران تا به امروز آنطور که شایسته بوده انجام نشده است.