شایلی قرائی
به گزارش کسب و کار نیوز، بنابراین این موضوع باید در دستور کار جدی متولیان این حوزه قرار گیرد. دشمن درصدد است از طریق نفوذ به زیرساختهای ارتباطی به کشور آسیب برساند. بهعنوانمثال ویروس استاکسنت (Stuxnet) و هزاران مورد دیگر که تصمیم داشتند در صنایع کشور اختلال ایجاد کنند. با رشد فناوری اطلاعات و ارتباطات تهدیدات نیز رشد میکنند و مصونسازی در مقابل این تهدیدات بسیار حائز اهمیت است. در طول ده سال گذشــته در این رابطه نه فقط معادل برنامه طراحی شده برای تحقق چشم انداز پیشرفت وجود نداشته بلکه تغییرات و تحولاتی در محیط بوقوع پیوسته که سبب می شــود بازنگری در هدف گذاری های انجام شــده و چشم انداز ترسیم شده در حوزه آی.سی.تی تبدیل به یک ضرورت جدی شود.
فعالان بخش فناوری اطلاعات و ارتبطات کشور بر این باورند که باید مصونسازی زیرساختها برای هرگونه حملات در اولویت برنامهها قرارگیر بگیرد. در این رابطه بر لزوم مشارکت نخبگان و شهروندان در راستای افزایش بازدارندگی سایبری در کشور تأکید شده است.با رسوخ آیسیتی در جامعه، این حوزه تبدیل به مرکز و بستر خدمات و درآمد افراد شده بهطوریکه قطع شدن یک روز اینترنت یا سرور یک شرکت حملونقل اینترنتی منجر به وارد شدن خسارات زیادی خواهد شد. بنابراین لازم است نخبگانی که در این حوزه نقشآفرینی میکنند، تمام ملاحظات لازم را در توسعه خدمات و زیرساختهای آن در نظر بگیرند.
زیرساخت های فناوری در شرایط فعلی آمادگی پذیرش و دفاع را ندارند
امیرحسین انتظاری، کارشنای فناوری اطلاعات
فناوری اطلاعات و ارتباطات تاثیر بسیار زیادی بر شکل گیری اقتصاد و توسعه اقتصادی دارد و در چندین دهه گذشته اثرات مستقیم آن را در توسعه اقتصاد کشورهای مختلف جهان مشاهده کرده ایم. اقدامات خوبی در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات در کشور انجام شده اما اینکه بخواهیم به این اندازه از توسعه بسنده کنیم نمی توان به اجرای طرح بزرگ تحول اقتصادی بر پایه فناوری اطلاعات امید چندانی داشت. زیرساخت های این حوزه در شرایط فعلی آمادگی پذیرش و دفاع را ندارند و به رغم پبشرفت های خوبی که در این زمینه وجود دارد نمی توان اعتماد کامل را به آن داشت. روزانه هزاران حمله سایبری به ایران می شود و شبکه های اطلاعاتی بسیاری مورد تهدید قرار می گیرند که حتی در برخی موارد در برابر حملات داخلی نیز توان مقابله دیده نشده و اطلاعات و هویت های بسیاری در معرض خطر قرار گرفته اند.
به هر ترتیب در حال حاضر حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات در بخش زیرساختی با کمبودهای بسیاری روبه رو است و طرح و نظام منسجمی هم در این بخش وجود ندارد چراکه به دلیل تعدد نهادهای تصمیم گیرنده بی شمار که عموما هم به شوراهای موازی فناوری اطلاعات و ارتباطات موسوم هستند باعث شده تا این حوزه راهبر و برنامه خاصی پیش روی خود نداشته باشد. اگر قرار باشد طرح بزرگ تحول اقتصادی بر پایه فناوری اطلاعات و ارتباطات عملی شود، بدون شک با شرایط موجود در این بخش محکوم به شکست است، اما از سوی دیگر به نظر می رسد نگاه مثبت فعلی دولت به جایگاه آی تی که تنها راهکار عملی طرح تحول بزرگ اقتصادی خواهد بود، می تواند حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات کشور را از این رخوت چند ساله نجات داده و زمینه ساز رشد و شکوفایی آن طی چند سال آینده باشد.