نقدینگی حلقه مفقوده تولید

سرمقاله

نیازمند نقدینگی و سرمایه‌گذاری هستیم. از آنجایی که رونق تولید به معنای افزایش تولید و رشد اقتصادی است، باید سرمایه کافی در اختیار واحدهای تولیدی قرار بگیرد نه اینکه دغدغه بزرگ تولیدکننده داخلی، نبود سرمایه برای تولید باشد. افزایش رشد اقتصادی برای تمام کشورها هدف محسوب می‌شود؛ چراکه در شرایط افزایش رشد اقتصادی ملت‌ها ثروت، اشتغال و رفاه بیشتری خواهند داشت؛ اما در سال‌های اخیر در ایران با وجود اهمیتی که این موضوع دارد آنچنان که باید، به آن پرداخته نشد. در دو سال اخیر به‌دلیل نام‌گذاری سال‌ها با نام تولید و حمایت از آن شاهد اقداماتی هستیم که کافی نیست و تکانی به تولید داخلی نداده است. به غیر از سرمایه، برای تولید به نیروی کار و تکنولوژی نیاز است.
در کشور نیروی کار و پتانسیل آن وجود دارد و هر روز نیز بر تعداد این افراد افزوده می‌شود. نخبگان و افراد متخصص زیادی برای تولیدات منحصربه‌فرد وجود دارند که در انتظار سرمایه و تکنولوژی
مانده‌اند.
هرچه نیروی کار بیشتری توأم با سرمایه و تکنولوژی پیشرفته‌تری داشته باشیم در آن صورت می‌توانیم تولید بیشتری داشته باشیم. در شرایط فعلی در کشور نیروی کار به تعداد زیادی وجود دارد؛ اما دو شاخص سرمایه و تکنولوژی دیده نمی‌شود.
باید به فکر جذب سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی برای تولید داخلی باشیم. نباید سرمایه صرف امورات دیگر شود. کلید رشد اقتصادی و کاهش تورم در دست تولید داخلی و رونق آن است و تنها با تحقق این امر است که می‌توان توسعه اقتصادی را کلید زد. البته کشوری مانند ایران که سطح تولید پایین‌تری دارد خودبه‌خود سرمایه کمتری هم برای تولید خواهد داشت که در چنین شرایطی می‌توان از کشورهای دیگر سرمایه جذب کرد. تحقق جذب سرمایه‌گذاری خارجی نیز شروطی دارد که مهم‌ترین آن تامین امنیت سرمایه‌گذار و ضمانت بازگشت سرمایه اولیه به‌علاوه سود آن است که در این رابطه نیز مشکلات به قوت خود
باقی است.