گرایش صنعت به مونتاژکاری

ثمانه نادری

به گزارش کسب و کار نیوز، به اعتقاد کارشناسان جدا از مسائل مالی صنایع کشور از مشکلات دیگری مثل بخشنامه‌های متعدد، تعدد نرخ ارز، بی‌ثباتی اقتصادی، فقدان استراتژی توسعه صنعتی و نبود بازار رقابتی و بازار آزاد رنج می‌برند. همچنین بسیاری از صنایع به دلیل دوری از فناوری های روز، گرفتار روزمرگی شده و جهت اصلاح مشکلات خود قدمی بر نمی‌دارند. مهم ترین اقدامی که به گفته کارشناسان در حمایت از صنعتگران می توان انجام داد، تسهیل واردات مواد اولیه صنایع و ذخیره سازی آن برای شرایط سخت است. کاری که باید مدت‌ها پیش انجام می‌شد اما نسبت به آن کوتاهی صورت گرفت.
در همین رابطه رئیس اتاق ایران گفت: آنچه در رابطه با صنعت و روند آن ادعا می‌کنیم، با آمارهای رسمی کشور تفاوت دارد و عدد صحیحی را نشان نمی‌دهد. سهم صنعت از تولید ناخالص داخلی به قیمت‌های سال ۱۳۹۰، از ۱۴.۴ درصد در سال ۱۳۹۳ به ۱۲.۲ درصد در سال ۱۳۹۷ رسیده و نشان‌دهنده روند منفی رشد صنعت در کشور است.

وی افزود: رشد اقتصادی بدون نفت ۲.۴- بوده اما رشد صنعت به تنهایی ۶.۵- است یعنی روند حرکت صنعت ما پایین‌تر از روند رشد اقتصاد بوده و نرخ رشد تشکیل سرمایه ثابت در ماشین‌آلات در سال ۱۳۹۷ معادل ۶.۹- درصد است یعنی ما شدیدا با کاهش سرمایه‌گذاری واقعی در بخش صنعت مواجه هستیم.

رئیس اتاق ایران بیان کرد: صنعت ما علی‌رغم تمام بحث‌ها و گفت‌وگوها حال و روز بدی دارد و موضوع مورد توجه این است مسیری که تاکنون صنعت پیموده، مسیر درستی نبوده و مهمترین مساله‌ای که باید به آن توجه شود این است که ما نیازمند بازنگری اساسی در سیاست‌گذاری و ساختار حوزه صنعت هستیم.

شافعی خاطرنشان کرد: تعریف ما از صنعت درست نیست زیرا صنعت به پایداری توسعه اقتصاد کشور کمک خواهد کرد که ۴۰ درصد مجموعه صنعت ساخت داخل کشور باشد اما ما اکثرا صنایع مونتاژ را به توسعه اقتصادی کشور مرتبط می‌کنیم.

علیرضا کلاهی صمدی فعال اقتصادی

رقابت مخرب صنایع

سازوکار اقتصادی کشور به گونه‌ای است که هر گونه فعالیت تولیدی در آن با ضرر و زیان روبه رو می‌شود. از قیمت مواد اولیه و هزینه‌های تامین مالی تولید گرفته و تا بستری که برای فعالیت‌های تولیدی در کشور ایجاد شده برای تولیدکننده به صرفه نیست. به همین دلیل بخشی از صنایع صرفا به دلیل دسترسی به رانت و یک سری هم با مونتاژ کاری در راستای فعالیت های تولیدی گام بر می‌دارند. فضای اقتصادی کشور یک فضای رقابتی نیست. به همین دلیل برخی از صنایع اصلا موفق به صادرات محصولات خود به خارج از کشور نمی‌شوند و یا کالای تولیدی آنها از ویژگی‌های مناسب برای عرضه در بازارهای خارجی بهره مند نیست. در حال حاضر خیلی از کشورهای همسایه از ما در بازارهای صادراتی جلوتر هستند و ما از صادرات محصول جا مانده‌ایم. سیاست‌گذاری‌های اقتصادی نیز به گونه‌ای است که قیمت تمام شده پایین نمی‌آید. به همین دلیل انگیزه اقتصادی برای فعالیت‌های تولیدی پایین آمده است. بنابراین علی‌رغم فعالیت سالم و سودآور برخی از شرکت‌ها و واحدهای صنعتی، آنهایی که قادر به رقابت نیستند، درگیر رقابت های مخرب شده‌اند و نمی‌توانند در وضعیت بحرانی به خوبی عمل کنند. برخی از رشته های صنعتی هم یا اشباع شده و یا کسانی به آن وارد می‌شوند که از تخصص لازم بهره مند نیستند. این مسئله باعث هدررفت منابع کشور در جهت فعالیت‌های بی سرانجام شده است. البته باید از کسانی که صرفا با نیت دریافت تسهیلات بانکی اقدام به راه‌اندازی واحد صنعتی می‌کنند نیز نام برد. همین‌ها هستند که گرفتار کم‌فروشی و عرضه محصول بی کیفیت و ارزان هستند. از سویی سیاست‌های غلط باعث شده مشوق‌های مالیاتی و مالی در اختیار برخی از شرکت‍‌ های وابسته به دولت و رانتی قرار بگیرد که کمترین بازدهی را در صنعت خود ایفا کرده و حتی تعهدی هم نسبت به مشتریان ندارند. نمونه این صنایع صنعت خودروسازی است.