ضرورت توجه به اشتغال و کارآفرینی در صنعت کفش

به گزارش کسب و کار نیوز به نقل از روابط عمومی اتاق بازرگانی تهران، عضو هیات مدیره جامعه صنعت کفش ایران از افزایش ۲۵ درصدی صادرات کفش در سال ۱۳۹۷ به دلیل افزایش نرخ ارز خبر داد و عنوان کرد که تحریم‌های داخلی مانع بهره‌گیری بیشتر این صنعت از فرصت افزایش نرخ ارز شد.
علی لشگری درباره اثر افزایش قیمت ارز بر تولید و صادرات کفش توضیح داد: وقتی ارز داخلی در برابر ارز خارجی تضعیف ‌می‌شود، صادرات باید در مدار رشد قرار گیرد. بر این اساس، در سال ۱۳۹۷ ما شاهد روند صعودی صادرات کفش بودیم. اما اکنون به دلیل روند رو به کاهش دلار، قیمت‌های صادراتی محصول ما برای طرف‌های خارجی افزایش پیدا کرده و سطح تقاضای آنها افت کرده است. در عین حال، بسیاری از شرکت‌های خارجی که نسبت به واردات کفش ایرانی اقدام ‌می‌کردند، اکنون سعی ‌می‌کنند، ریالی خرید کنند و این به نفع تولیدکننده‌های ایرانی نیست.
این عضو هیات نمایندگان اتاق ایران توضیح داد که مواد اولیه داخلی به ویژه موادی که از بورس کالا تامین ‌می‌شود، تابع نرخ پایه نیمایی است و این نرخ از ابتدای فروردین ماه رو به افزایش گذاشته است. او ادامه داد: نرخ ارز در سامانه نیما از ۸ هزار تومان به ۱۱ هزار ۶۰۰ تومان افزایش یافته و در بازار آزاد نرخ ارز روندی کاهشی داشته است. به‌رغم اینکه انتظار عموم این است که با کاهش قیمت دلار، قیمت کالاها نیز کاهش پیدا کند، باید بگویم که مواد اولیه صنعت با ارز نیمایی تهیه ‌می‌شود و چون ارز نیمایی رو به رشد بوده، قیمت تمام شده افزایش یافته و انتظارات مصرف‌کنندگان برای کاهش قیمت محصول، باعث تشدید رکود شده و در واقع، آنها خریدهای خود را به عقب ‌می‌اندازند.
علی لشگری گفت: این مساله باید به اطلاع مردم برسد که قیمت محصولات نهایی، تابع قیمت نیمایی است که هزینه‌های سربار مانند حمل و نقل، دستمزد و اجاره‌بها نیز به آن اضافه ‌می‌شود. به همین دلیل در صورت کاهش صادرات، این نگرانی وجود دارد که تولید نیز کاهش پیدا کند یا سرریز تولید صادراتی وارد بازار داخل شود و تعادل عرضه و تقاضا را به هم بریزد.
این عضو هیات مدیره جامعه صنعت کفش ایران به میزان صادرات کفش اشاره کرد و گفت: میزان صادرات کفش در سال ۱۳۹۷حدود ۱۱۵ میلیون دلار برآورد شده که در مقایسه با ۹۲ میلیون دلار سال ۱۳۹۶ از رشد حدود ۲۵ درصد برخوردار بوده است. صادرات کفش در سال ۱۳۹۷ به لحاظ وزنی رشد ۶۱ درصدی را تجربه کرده اما متوسط قیمت هر کیلو کفش صادراتی، ۲۲٫۴ درصد کاهش یافت. در مقابل، ارزش واردات رسمی کفش در سال گذشته ۸٫۶ میلیون دلار برآورد شده که در مقایسه با ۳۸ میلیون دلار سال ۱۳۹۶ حدود ۷۱ درصد کاهش یافته است.
به گفته لشگری، بیشترین سهم صادرات کفش ایران، متعلق به کشور عراق با ۶۳٫۵ درصد، افغانستان با ۲۰ درصد و آذربایجان با ۶٫۵ درصد است. او افزود: مهترین مساله‌ای که در سال‌های گذشته، صنعت کفش را تهدید ‌می‌کرد، قاچاق بود؛ به طوری که در سال‌های ۹۳ و ۱۳۹۲ ارزش قاچاق کفش به رقم ۵۰۰ میلیون دلار نیز ‌می‌رسید. اما پس از آن، به دلیل افزایش نرخ دلار هم واردات رسمی و هم قاچاق کاهش یافته و اقبال مصرف‌کنندگان ایرانی به مصرف محصول داخلی بیشتر شده و این یک فرصت طلایی و تاریخی برای برندهای کفش کشور است. اما مایه تاسف است که به دلیل خودتحریمی‌های داخلی، انتظاری که تولیدکنندگان داخلی از این موقعیت داشتند، محقق نشد و ما با افزایش شدید قیمت مواد اولیه و کاهش شدید قدرت خرید مردم مواجه شدیم.
او با بیان اینکه اشتغال موجود در صنعت کفش تا دو برابر قابل افزایش است، توضیح داد: اکنون بالغ بر۵۰۰ هزار نفر در بخش تولید و توزیع کفش مشغول به کار هستند و این صنعت نقش لوکوموتیو را دارد که در صورت تحرک بیشتر ‌می‌تواند سایر صنایع از جمله، پتروشیمی، چرم طبیعی ومصنوعی و همچنین نساجی را به حرکت درآورد.
لشگری ادامه داد: ایران رتبه ۱۲ تولید کفش در جهان را داراست و به لحاظ مصرف رتبه ۲۰ را به خود اختصاص داده است. به دلیل تامین بخش عمده‌ای از مواد اولیه از بازار داخلی، بازار ۸۰ میلیونی و بازار ۱۰۰ میلیونی کشورهای اطراف، مزیت بالایی را برای تولید کفش در ایران ایجاد کرده است. اما استراتژی توسعه صنعتی در قبل و بعد از انقلاب مبتنی بر صنایع بزرگ است. حال آنکه کشورهایی نظیر ترکیه، پاکستان، برزیل ویتنام و بنگلادش با تقویت تولید نساجی، پوشاک و کفش، نرخ اشتغال و توسعه صنعتی خود را تقویت کرده‌اند و چند برابر صادرات نفت ایران، صادرات پوشاک دارند. از این رو انتظار می‌رود دولت و اتاق‌های بازرگانی در ایران با تغییر پارادایم موجود، توجه خود را به توسعه صنایع کوچک و متوسط معطوف کنند.