بی توجهی به نیازهای شغلی نخبگان

سرمقاله

نیروی انسانی از آن دسته پتانسیل هایی است که در اقتصاد کشور ارزش فراوانی دارد و نیروی انسانی نخبه و تحصیل کرده که در ایران فراوان هم هست می تواند تحول شگرفی در اقتصاد و نوآوری ایجاد کند. متاسفانه در سال های اخیر به دلیل بی توجهی به توانایی ها و ظرفیت های نخبگان این گروه باارزش مهاجرت را برای رسیدن به اهداف خود انتخاب کرده اند. نخبگانی که از دانشگاه ها فارغ التحصیل می شوند نیاز به موقعیت های شغلی مناسب و درخور دارند که به دلیل نبود این موقعیت ها مهاجرت را تنها راه حل خود برای رسیدن به آینده روشن می دانند. با خروج نخبه ها و مهاجرت آنها ضرر و زیان زیادی متوجه کشور می شود. از هزینه های بسیار گرفته تا از دست رفتن ایده های خلاق که می تواند مسیر توسعه اقتصادی را هموار کند و رسیدن به اقتصاد نوآور را سرعت ببخشد. در چنین شرایطی کاملا واضح است که متولیان و مسئولان مسئول تمام هزینه‌هایی هستند که به دلیل خروج این سرمایه‌ها بر کشور تحمیل می‌شود.
سرمایه هایی که می توان از آن برای سرمایه گذاری در ایجاد موقعیت های شغلی در کشور استفاده کرد و با حمایت ها و تسهیلات مغزهای متفکر را در کشور نگه داشت. در این چند سال اخیر سیل مهاجرت نخبگان افزایش داشته و کشورهای توسعه یافته مقصد اول این افراد هستند. کشورهای دیگر از ورود این نخبگان به کشورشان استقبال می کنند چراکه می دانند دانشجویانی که با این امتیازات و دارای ایده های خلاق هستند برای توسعه بیشتر و رشد اقتصاد آنها موثر واقع خواهند شد.
این کشورها باور دارند که با امکانات و شرایطی که برای ورود نخبگان که بیشتر از کشورهای جهان سوم وارد می شوند دارند می توانند قدم های بزرگ تری در نوآوری و تغییر و تحولات بردارند. گام های مثبتی که با ایجاد شغل و فراهم کردن شرایط برای نخبگان مهاجر فراهم می کنند این انگیزه را برای این افراد تحصیل کرده فراهم می کند تا از دانش خود استفاده کنند و طرح هایی را ارائه دهند که در نهایت به رشد اقتصادی و ارزآوری بیشتر ختم خواهد شد. ایران همواره از این نظر متضرر شده و هزینه های مالی و بار معنوی آن در اقتصاد و جامعه مشاهده می شود. باید عوامل دافعه را کاهش داد و با ایجاد موقعیت های شغلی برای اینکه نخبگان بلافاصله جذب کار در شرایط مناسب شوند کوشا بود. بر همگان واضح و مبرهن است که ایران دارای پتانسیل های فراوانی در نیروی انسانی و نخبه است که امروز حتی در شرایط کنونی توانسته اند در کشور نوآوری های بسیاری که نمونه آن در دنیا وجود ندارد خلق کنند. ثروت آفرینی توسط نخبگان باید برای کشور باشد و نباید شرایط جوری رقم بخورد که این افراد به رغم میل باطنی جلای وطن کنند و با مهاجرت به کشورهای دیگر در جهت رشد واعتلای دیگر کشورها بکوشند. لازمه تغییر در اقتصاد و رفتن به سمت پیشرفت های کشورهای توسعه یافته همین نخبگان هستند که می توانند اقتصاد را نجات دهند. برای تولید به این افراد نیاز داریم. برای نوآوری در تولید باید نخبگان را حفظ کنیم. در غیر این صورت در جا زدن و افزایش مهاجرت انسان های لایق و نخبه را پیش رو خواهیم داشت.