به گزارش کسب و کار نیوز و به نقل از اینجینیر، شاید یک فناوری جدید بتواند ابزار هوشمندی مانند تجهیزات الکترونیکی پوشیدنی و اینترنت اشیا را به حسگرهای بیشتر و باتریهای بزرگتر مجهز کند.
“سیستمهای میکرو الکترومکانیکی”(MEMS)، یکی از اجزای ضروری در بیشتر ابزار الکترونیکی به شمار میروند زیرا این سیستمها میتوانند قابلیتهای حسی مورد نیاز فناوری هوشمند را فراهم کنند. در هر حال، از آنجا که طراحی حسگرهای مبتنی بر سیستمهای میکرو الکترومکانیکی، منحصر به فرد است، هر یک از آنها باید فرآیند ساخت مخصوص به خود را طی کنند و این ویژگی، تولید انبوه حسگرها را دشوار میسازد.
شرکت انگلیسی “نانوسنس“(Nanusens)، روش جدیدی ارائه داده تا از فرآیند استاندارد تولید تراشههای الکترونیکی برای ساخت حسگرهای مبتنی بر سیستمهای میکرو الکترومکانیکی استفاده کند. این فرآیند استاندارد، “نیمرسانای اکسید- فلز مکمل” یا “سیماس” (CMOS) نام دارد و ترکیبی بنیادی در ساخت مدارهای مجتمع است. دکتر “جوزپ مونتانیا” (Josep Montanyà)، مدیرعامل نانوسنس گفت: در این روش، میتوان ابزار را در هر کارخانه و به مقدار انبوه تولید کرد.
ساختارهای مکانیکی در فرآیند جدید سیستمهای میکرو الکترومکانیکی، بخشهای متحرک گوناگونی در مقیاس نانو از جمله فنرها یا حسگرها را شامل میشوند.
مونتانیا افزود: برای فراهم کردن امکان حرکت ابزار مبتنی بر سیستمهای میکرو الکترومکانیکی، به فضای خالی نیاز داریم و در این روش، فضاهای خالی مورد نیاز برای حرکت ماده را تولید میکنیم.
استفاده از فرآیند سیماس، به شرکت نانوسنس امکان میدهد حسگرهای کوچکتری در مقیاس نانو بسازد؛ در حالی که حسگرهای مبتنی بر سیستمهای میکرو الکترومکانیکی، معمولاً به اندازه یک میکرون و یا بزرگتر هستند. ساختارهای مقیاس نانو را میتوان روی تراشههایی قرار داد که برای کنترل تجهیزات الکترونیکی به کار میروند.
این فناوری، ابتدا در ایربادها به کار خواهد رفت تا بتواند فضای مورد نیاز را تأمین کند اما احتمالاً در تلفنهای همراه هوشمند و ابزار پوشیدنی هم به کار میرود. پژوهشگران شرکت نانوسنس باور دارند که نهایتاً میتوان از این حسگرها در اینترنت اشیا نیز استفاده کرد تا قابل توجهترین تأثیر خود را نشان دهند.
مونتانیا ادامه داد: فناوری جدید ما میتواند امکان پیشرفت گسترده اینترنت اشیا را فراهم کند زیرا اینترنت اشیا باید طوری باشد که در همه جا به کار گرفته شود؛ در نتیجه به فناوری کوچک و کمهزینهای نیاز دارد که امکان تولید انبوه آن وجود داشته باشد.
انتهای پیام