سرمقاله
شرایط کنونی و وضعیتی که تولید به آن گرفتار شده، مشابه جزیره دورافتادهای است که هیچ ارتباطی با خارج ندارد و همین امر مانع از رشد آن و توقف در بلند مدت میشود. چه بخواهیم و چه نه، صنعت ما قادر به ارتباط با دیگر کشورها نیست و این امر نه تنها بازار داخلی ما را نسبت به تولید داخلی دلسرد میکند، بلکه صادرات را با مانع جدی روبرو میسازد و توان رقابتی کالاهای ایرانی را در بازارهای خارجی به شدت پایین میآورد. نمیتوان از تولیدی که به روز نیست و با هزینه بالایی تولید میشود، توقع صادرات داشت و البته باید تاکید کرد که در بلند مدت این امر انگیزه تولید را از تولید کنندگان گرفته و آنها را خانه نشین میکند. نتیجه وضعیت فعلی و عدم اتصال تولیدکنندگان به دنیای فناوری های جدید، ارتباطات محدود ما با کشورهای دنیا و کاهش دوستان ما در بازارهای کشور های همسایه است. ما در همین منطقه خاورمیانه دوستان زیادی نداریم. ارتباط ما با پاکستان بسیار ناچیز است و هر چند ارتباط ما با عراق و افغانستان به نسبت مطلوب به نظر میآید اما با دیگر کشورها ضعیف و بسیار ناچیز است. تولیدی که فاقد فناوری های روز است، قادر به نوسازی و احیای تجهیزات کهنه و از دست رفته خود نیست. یا باید از دانش داخلی برای ساخت این تجهیزات استفاده کرد که به نظر نمیآید، کار کوتاه مدت و سادهای باشد و یا باید از هر راهی ممکن است، پل ارتباط تولید داخلی با کشورهای دیگر و فناوری های نو را باز کرد.