ایجاد وفاق ملی، لازمه رسیدن به اهداف است/ اعمال مدیریت هوشمند واحد بر پیشرفت کشور، ضروری است

به گزارش کسب و کار نیوز، دکتر حمیدرضا طیبی در برنامه رادیکال ۳ شبکه سوم سیما، گفت: جهاد دانشگاهی یا جهاد علمی یعنی کار و تلاش خستگی‌ناپذیر، علم‌باوری، داشتن برنامه، خسته نشدن از خوردن به درهای بسته و ناملایماتی که به‌طور طبیعی در فعالیت‌های مربوط به علم و فناوری با آن روبه‌رو می‌شویم و تلاش تا رسیدن به موفقیت و در نهایت اتکاء به خداوند.
طیبی در پاسخ به سوالی درباره مثالی از تلاش جهاد دانشگاهی در فعالیت‌های علمی گفت: در سال ۷۸ وزارت نیرو از ما خواست تکنولوژی‌ای را در انتقال برق DC با استفاده از جدیدترین سوییچی که در دنیا تولید شده و این تکنولوژی که انحصارا در دست یکی از معروف‌ترین شرکت‌های اروپایی بود، تولید کنیم. ما تصمیم گرفتیم این را در یک مدل پایلوتی ایجاد کنیم چراکه کاری روی آن انجام نشده بود و نمونه‌اش را هم ندیده بودیم. حتی وقتی چند تن از کارشناسان ما را به همراه پرسنل وزارت نیرو به خارج از کشور فرستادند، آن را از فاصله ۵۰ متری به ما نشان دادند یعنی برای‌شان بسیار حساس بود. ما تکنولوژی را به دست آوردیم و وقتی به میزان لازم ۷ کیلووات رسیدیم پنجره‌ای از فعالیت‌های نو به روی ما باز شد و ما کارمان را با موفقیت کامل به توانیر تحویل دادیم. در همان سال‌ها متوجه شدیم که وزارت نفت می‌خواهد توربین‌های قدیمی را با موتورهای دومتغیره جایگزین کند و راندمان را افزایش دهد. این تکنولوژی‌ای هم که ما به دست آوردیم پایه همان تکنولوژی بود. در نتیجه ما به سازمان مربوط مراجعه کردیم گفتند باید با یکی از دو شرکت معروف اروپایی بیایید. وقتی این شرکت‌های اروپایی آمدند و آزمایشگاه‌های ما را دیدند، بسیار شوکه شدند و گفتند تکنولوژی همین است که به دست آوردید. شما صاحب تکنولوژی هستید و ما با شما همکاری نمی‌کنیم چرا که شما دانش را دارید و می‌خواهید با ما در صنعت نفت خود ریفرنس بگیرید. در نهایت ما موفق شدیم با شرکت خطوط ریلی، مخابرات و نفت این کار را با موفقیت انجام دهیم.
طیبی درباره تأثیر تحریم‌ها افزود: یک‌بار هم قطعات را در کشوری که ما داشتیم می‌خریدیم توقیف کردند و کسی را هم که برای ما قطعه می‌خرید بازداشت کردند ولی بالاخره کار را تمام کردیم و با حضور دو تن از معاونان وزیر نفت به بهره‌برداری رسید و بهره‌برداران بسیار از کار تمجید کردند و گفتند از نمونه خارجی کم ندارد. این نمونه‌ای از همین تفکر است که دلیل ندارد که ما ناراحت شویم که به در بسته خوردیم. در کمال تأسف باید عرض کنم نبود مدیریت برای همین راهبری تکنولوژی و کاربردش، باعث شده که ما به‌صورت متوسط ۳ تا ۱۰ سال زمان را برای اثبات توان انجام دادن کارهای بزرگ در پروژه‌های بزرگ صرف می‌کنیم. زمانی که یک ایده به وجود می‌آید ظرف دو سال یا در بدترین شکل ظرف ۵ سال وارد صنعت شده و استفاده شود. این ضعف را باید حتماً در کشور برطرف کنیم.
وی در پاسخ به سوالی درباره حساسیت نداشتن دشمن بر متخصصان صنایع دیگر به غیر از هسته‌ای، گفت: طبیعت این رشته‌ها این است که قدری متفاوت است ولی در حوزه‌هایی هم که ما به صورت جدی وارد شدیم همین حرف‌ها وجود داشته. ما خودمان در زمینه ساخت سیستم‌های غبارگیر صنعتی تکنولوژی را به دست آورده بودیم و به ما اجازه ورود به صنعت نمی‌دادند. بالاخره با وزیر وقت صنعت صحبت کردیم که شما اجازه دهید ما به عنوان پیمانکار وارد شویم ولی الزام کنید که یک شرکت خارجی هم پیمانکار فرعی باشد تا صنایع داخلی خیال‌شان راحت باشد که طراحی پایه را شرکتی خارجی انجام می‌دهد و قطعات خاص را هم شرکت خارجی بر عهده گیرد و بقیه ساخت را ما در داخل انجام می‌دهیم. زمانی که کارشناس این‌ها هنگام خروج با عصبانیت گفت من می‌دانم که شما در ایران چه کار می‌کردید و نباید این کار را انجام می‌دادید. قرار شد که برویم در یکی از کشورهای همسایه و چون با یک شرکت خارجی کار می‌کردیم فکر کردم که حتماً در کشور همسایه با هم به مشکل برخواهیم خورد و وقتی به آن‌ها خبر دادیم که می‌خواهیم به کشور همسایه برویم به شدت مخالفت کردند و مجبور شدیم به همان کشور خارجی برویم؛ در آن‌جا صراحتاً به من گفت: طیبی، همین طور که حق ندارید غنی‌سازی کنید، حق ندارید طراحی کنید. به کارشناس ما ثابت شده که شما نه تنها طراحی کردید بلکه ارتقا هم دادید. شما نفت دارید و باید از ما تکنولوژی را بخرید. ما گفتیم که با عرض پوزش ما با دانش خودمان شرکت می‌کنیم و ما شرکت کردیم و برنده هم شدیم. این‌ها داستان‌هایی است که هنگام ورود جدی به هر صنعتی برای ما اتفاق می‌افتد مشکل این‌جاست که تا حالا به صورت جدی وارد نشده‌ایم.

طیبی با اشاره به این که یکی از مشکلات ما این است که نمی‌توانیم برنامه‌ریزی درازمدت کنیم، گفت: نخبگان سیاسی ما باید روی مصالح کشور به توافق برسند. اگر بخشی از این اختلافات ما به دلیل تفاوت دیدگاه‌های ایدئولوژیک ما است باید این دیدگاه‌های ایدئولوژیک را به منافع ملی کشور به گونه‌ای نزدیک کنیم که هم‌پوشانی داشته باشند و بتوانیم برنامه‌ریزی کنیم. ما می‌توانیم انقلابی هم بمانیم. ویژگی انقلابی بودن در این برهه از زمان چیست؟ آیا ویژگی انقلابی بودن در این برهه از زمان این است که کشوری بر اساس توسعه، علم، عدالت و اخلاق؟ و این الگوی ما برای دنیا باشد؟ یا راه دیگری وجود دارد؟ تعریف انقلابی بودن را باید مشخص کنیم. عده‌ای می‌گویند انقلابی بودن یعنی این که ما درِ خود را به روی دنیا ببندیم به هر حال بحث درون‌زا و برون‌نگری که مقام معظم رهبری گفتند بیانگر این است که اتکای ما باید به توان داخل باشد و بعد این توان را به کشورهای دیگر در قالب محصول و خدمات صادر کنیم. بحث ما این است که اگر مذاکره می‌کنیم با کشورهای خارجی تا با آن‌ها ارتباط داشته باشیم و برجام ایجاد شود، باید همه از آن حمایت کنند. برجام به معنی باز کردن درِ ما بدون ضابطه بر روی خارجی‌ها نیست. برجام به این معناست که برای من محقق یا صنعتگر راه ورود بهترین مواد اولیه با بهترین قیمت و تجهیزات توسعه و فناوری باز شود تا در یک فضای باز بهترین محصولات را تولید کنم و در اقتصاد جهان برای خودم جایگاه کسب کنم. این راه باز نشده و همین اختلافات سیاسی باعث شده این اتفاق نیفتد. طبیعی است که کشورهایی که با ما دشمنی دیرینه دارند ارتباط نخواهیم داشت ولی باید با بخشی از کشورها ارتباط داشته باشیم تا راه ورود قطعات، مواد اولیه و ارتباطات بانکی فراهم شود. در حالت تحریم اگر بخواهم قطعات و مواد اولیه را با دور زدن تحریم وارد کشور کنیم زمان و پول زیادی از دست می‌دهیم. کارفرما کاری ندارد که قطعه‌ای که قرار است وارد شود کاربردی دوگانه دارد و چندماه در خارج از کشور توقیف است. باید شرایط ارتباط با دنیا را فراهم کنیم و این باز شدن ارتباط با دنیا به این معنا نیست که بازار خود را راحت در اختیار دنیا قرار دهیم. اگر در جایی هم صاحب فناوری نشدیم بازار محدود خارجی در مقابل انتقال فناوری داشته باشیم و کسی در برابر شرکت خارجی قرار گیرد که توان جذب فناوری را داشته باشد و ارتقا دهد و بقیه کار را خودمان انجام دهیم.

وی افزود: آن چه لازم است اعمال یک مدیریت هوشمند واحد بر پیشرفت کشور است. باید شورایی از انسان‌های نخبه و متخصص ما باشد که این کار را مدیریت کنند ما این شوراها را داریم اما از آن درست استفاده نمی‌کنیم.

وی درباره تجربه کار با جوانان و ویژگی‌های آنان گفت: یک ویژگی جوان این است که آرمان‌گراست و معمولاً در همه‌جای دنیا هم پیشرفت در دوره جوانی است‌.

طیبی ادامه داد: ما باید اجازه دهیم دو یا سه حزب قوی از افراد مؤمن و دوستدار انقلاب شکل گیرد و این احزاب هم در برنامه اداره کشور ۹۰ درصد اشتراک داشته باشند. باور جدی داریم که اگر این توافق حاصل شود ظرف دو برنامه ۵ ساله می‌توانیم به بسیاری از اهدافمان تا خود افق ۱۴۰۴ برسیم. همانطور که مقام معظم رهبری در بیانیه گام دوم انقلاب گفتند، بسیاری از زیرساخت‌ها آماده است. هنوز نیروی بسیار خوب و توانمندی در کشور هست و اگر برنامه‌ریزی خوبی کنیم نیروهای خارج از کشور هم کمک می‌کنند ولی این وفاق باید اتفاق بیفتد.

وی در پایان با بیان این که پیشرفت جهاد دانشگاهی متکی بر امیدی است که به آینده دارد گفت: اگر کوشش و تلاش را داشته باشیم و به خدا توکل کنیم موفق می‌شویم. به شدت به آینده خوش‌بین هستم. ظرف ۱۰ سال بسیاری از مشکلات را می‌توانیم حل کنیم اگر بزرگان ما این وفاق ملی را ایجاد کنند این اتفاق می‌افتد.

انتهای پیام