ناهید تاجالدین در گفتوگو با ایسنا در مورد بزرگترین چالش انقلاب اسلامی گفت: من قبلاً هم گفتهام که هر کالبدی وقتی به چهل سالگی میرسد سوخت و سازش کندتر و وزنش افزایش مییابد، انقلاب اسلامی نیز وارد چهل سالگی شده و بیم آن میرود پس از ۴۰ سالگی کارکرد دولتها در آن کندتر، وزن و حجم آنها افزونتر و سرمایه اجتماعیشان کمتر شود، به نظر من بزرگترین چالش امروز و آینده ما چالش «سرمایه اجتماعی» است. مرتفع کردن این چالش نیازمند کاهش شکافهای اجتماعی است. یکی از مهمترین این شکافهای اجتماعی شکاف نسلی است و من فکر میکنم اگر نتوانیم در انقلاب اسلامی تحرک نسلی داشته باشم و شکاف نسلی را پر کنیم چالش بزرگی خواهیم داشت.
این عضو کمیسیون اجتماعی مجلس دومین چالش را «بهرهوری» دانست و اظهار کرد: بهرهوری به معنای اثر بخشی و کارایی بوده که نیازمند کار خوب کردن در کنار خوب کار کردن برای انقلاب است. این مهم مستلزم تحرک مدیریتی است و سهم بیشتر زنان و جوانان در مدیریت کشور است. بهرهوری نیازمند بهرهگیری از همه ظرفیتهای سرمایه انسانی انقلاب است و تا این مورد محقق نشود متأسفانه شاهد هدررفت سرمایه انسانی و شکاف نسلی بیشتر هستیم.
نماینده مردم اصفهان در مجلس بزرگترین دستاورد ایران در ۴۰ سالهی انقلاب را «سرمایه انسانی» نامید و گفت: در این زمینه پیشرفت واقعاً قابل ملاحظهای داشتهایم. گرچه هنوز نتوانستهایم از این سرمایه انسانی در جهت توسعه درست استفاده کنیم. علیرغم اینکه این سرمایه انسانی خوب تولید شده اما درست توزیع نشده، بررسیها نشان میدهد که سطح سواد مردم پس از انقلاب اسلامی از کمتر از ۵۰ درصد به حدود ۸۷ درصد افزایش یافته و با رشد ۷۰ درصدی مواجه شده است اما بررسیهای دیگر نشان میدهد ۷۳ درصد نیروی ایران از فقدان مهارت رنج میبرند و آمار رضایت شغلی در بهترین حالت به ۱۷ درصد میرسد و این نشان میدهد علی رغم تولید سرمایه انسانی اما این سرمایه انسانی درست توزیع نشده است.
وی بزرگترین اشکال را نیز «بهرهوری» دانست و خاطرنشان کرد: اینکه هزینهها، فایدهها، تهدیدها و فرصتها در سیستم مدیریت ما درست سنجیده نمیشود و ایران در بین ۲۵ کشور منطقه از نظر شاخص بهرهوری نیروی کار و سرمایه به ترتیب در ردههای ۱۲ و ۲۲ قرار دارد و بهرهوری در اقتصاد ایران کمتر از ۸ درصد است. ضمن آنکه فساد نیز بزرگترین اشکال ما تا اینجا بوده، فسادی که باعث ایجاد سلطان قیر و سلطان سکه و سلطان … میشود. متأسفانه به تعبیر برخی کارشناسان این فساد سیستمی است و این سیستمهای اداری ما هست که تولید فساد کرده است.
تاجالدین در پایان با اشاره به مشکل فقدان آمایش سرزمین در ایران گفت: منظور از آمایش سرزمین، رسیدن به مطلوبترین توزیع ممکن جمعیت، توسط بهترین شکل توزیع فعالیتهای اقتصادی و اجتماعی در پهنه سرزمین است. امری که در برنامههای توسعه ایران تاکنون به طور جدی به آن پرداخته نشده و یا لااقل نمودهای خود را نشان نداده است. وقتی که ۸۹ درصد از جمعیت کشور در ۴۵ درصد از وسعت جغرافیایی ایران سکنا گزیدهاند و ۱۱ درصد باقی مانده آن در ۵۵ درصد از پهنه سرزمین زندگی میکنند، ۸۷ درصد از شاغلین ایران در نیمه غربی شمالی و ۱۳ درصد مابقی در نیمه شرقی جنوبی فعال هستند و همین باعث کاهش بهرهوری ما و نیز ایجاد یک سیکل بسته در توسعه شده است.
انتهای پیام