دیده‌بان حقوق بشر: دولت میانمار از “قوانین سرکوب‌گرانه” علیه منتقدان استفاده می‌کند

به گزارش کسب و کار نیوز، این گزارش از سوی دیده بان حقوق بشر در حالی منتشر شده که امیدواری‌ها درباره برقراری حکومتی دموکراتیک تحت امر آنگ سان سوچی، رهبر دموکراسی خواه میانمار در این کشور که مدت‌های طولانی در دست خونتای نظامی بوده، رنگ می‌بازد.

به نقل از خبرگزاری رویترز، این گروه حقوق بشری در گزارش خود تحت عنوان “امیدهای از دست رفته: جنایی شدن عقاید صلح آمیز در میانمار” آورده که آزادی بیان از زمان روی کار آمدن دولت جدید تحت رهبری آنگ سان سوچی در سال ۲۰۱۶ با تحت پیگرد قرار گرفتن افراد رو به وخامت گذاشته و جوی از ترس را در میان روزنامه نگاران به وجود آورده است.

لیندا لاکدیر، مشاور حقوقی در امور آسیا در دیده بان حقوق بشر و یکی از نویسندگان این گزارش در بیانیه‌ای آورده است: آنگ سان سوچی و حزب لیگ ملی برای دموکراسی میانمار قول یک میانمار جدید را داده بودند اما دولت هنوز سخنران‌ها و منتقدان صلح طلب و معترضان را تحت پیگرد قرار می‌دهد و از بازبینی قوانین سرکوب‌گرایانه قدیمی ناکام مانده است.

وی ادامه داد: دولت سوچی فرصتی مغتنم برای از میان برداشتن ابزار سرکوب مورد استفاده از سوی خونتای نظامی داشت اما به جای آن، برای سرکوب منتقدان و معترضان صلح طلب استفاده کرده است. البته هنوز برای تغییر این رویکرد دیر نشده و اقداماتی را می‌توان در راستای آن انجام داد.

دولت‌های نظامی که برای چندین دهه بر میانمار سلطه داشتند، محدودیت‌های شدیدی را بر آزادی بیان در این کشور وضع کرده‌اند. اصلاحات تحت امر دولت نیمه مدنی میانمار که در سال ۲۰۱۰ روی کار آمد، شامل توقف سانسور رویکرد و گامی مثبت در جهت آزادی بیان و تجمعات بود.

این گروه حقوق بشری در ادامه آورده است: دولت تحت رهبری آنگ سان سوچی تغییرات کمی را در راستای این قوانین سرکوب گرایانه انجام داده و همچنان از قوانین سخت‌گیرانه، مبهم و گسترده برای تحت پیگرد قرار دادن منتقدان صلح طلب و تجمعات صلح‌آمیز استفاده می‌کند.

گروه آزادی بیان میانمار موسوم به “َAthan” گفته که ۱۴۰ مورد پرونده دستگیری و تحت پیگرد قرار گرفتن از سال ۲۰۱۶ گزارش شده است.

دیده بان حقوق بشر همچنین گزارش داده که روزنامه نگاران در میانمار تحت پیگرد قرار می‌گیرند و این تهدید از سوی مقام‌های دولت و ملی گرایان و شبه نظامیان حامی دولت و ارتش است. نتیجه اینها، تشکیل جوی از ترس در میان روزنامه نگاران محلی است.

انتهای پیام