سرمقاله
در نظام کشورهای توسعه یافته قسمتی از اعتبار هر فرد حقیقی و حقوقی میزان مالیاتی است که به دولت پرداخت میکند. اما متاسفانه در کشور ما هیچ محرکی برای اعتبار بخشی به کسی که مالیات میدهد، وجود ندارد. در عرف هم کسی زرنگتر و معتبرتر است که مالیات نمیدهد. بنابراین مالیات دادن در کشور ما یک ارزش محسوب نمیشود و در اظهارنامههای مالیاتی شرکتهای بخش خصوصی نیز شاهد این امر هستیم. یعنی دفاتری غیر دفاتر اصلی به سازمان امور مالیاتی، عرضه میشود و دولت و حاکمیت هم از این امر خبر دارد.
این امر به این دلیل است که در کشور ما بین کسانی که در اظهار واقعیت ها اغماض میکنند و آنها که شفاف اند، فرقی نیست. حتی شفافیت برای کسب و کارها هزینه دارد. چالش اصلی اینجاست که در کشور ما اعتبار و ارزش کسانی که مالیات میدهند با آنها که نمیدهند، یکی است و از سویی هیچ مزیتی از این باب به شفافها داده نمیشود، بنابراین شرکتهای بخش خصوصی هم لزومی به شفاف سازی نمیبینند و حاضر نیستند خسارت شفافیت را بپردازند.