هدایت نقدینگی به بخش مولد

سرمقاله

آنچه در سال‌‌های اخیر همواره باعث تضعیف تولید و سرازیر شدن سرمایه‌ها به بخش غیرمولد جامعه بوده و موجب اسفنجی شدن دارایی ها شده است، پرداخت سودهای تضمینی با حواشی امن فراوان به سپرده‌ها و رسوب سرمایه های کم و متوسط نزد بانک ها و موسسات مالی و اعتباری بوده است که بدترین شکل آن، ایجاد رقابت بین این موسسات برای پرداخت سود بیشتر و تشویق مردم به سپرده‌گذاری بوده است، زیرا نتیجه عملی این موضوع، تمایل جامعه به سودخواری و فاصله گرفتن از به دست آوردن سود حاصل تولید شده. راحت ترین کار برای صاحبان سرمایه های کوچک و متوسط، سپردن سرمایه نزد یک بانک و دریافت سود تضمینی معاف از پرداخت مالیات است که این موضوع بی‌عدالتی مالیاتی و نابرابری سهم تولید را به دنبال دارد. اگر مالیات بر درآمد به عنوان یکی از مطالعات قانونی دولت‌ها، محسوب می‌شود و پرداخت آن جزو وظایف شهروندی است چرا باید صاحبان سپرده که درآمدی به مراتب بیشتر و بدون دغدغه دارند؛ از پرداخت مالیات معاف و یک تولید کننده پس از تحمل مشقات فراوان ملزم به مالیات‌دهی باشد؟ از طرفی پرداخت روزشمار سود، موجب کوچک شدن صندوق بانک‌ها و کم شدن بنیه آنها و ضعیف شدن قدرت تسهیلات‌دهی آنها
می شود که تبدیل آن به پرداخت‌های ماهانه تا حدی ضعیف می‌تواند برطرف کننده این ضعف باشد، اما بدون تردید علاج قطعی و درمان حتمی نیست. به نظر می‌رسد، پرداخت‌ها باید به مرور طولانی تر صورت بگیرد تا حدی که صاحبان سرمایه از تکیه بر این سودها ناامید شده و به فکر روانه ساختن پول های خود در مجاری مولد باشند. آنچه موجب تقویت شاخص‌های اقتصادی می‌شود، تولید و امور مولد است و در هیچ جای علم اقتصاد رشد سرمایه پذیری بانک‌ها توام با سوددهی بیشتر نشانه؛ رونق اقتصادی و رشد شاخص ها نیست.