دکتر محمدعلی زلفی گل در گفتوگو با ایسنا، با بیان این مطلب با تاکید بر اینکه بیش از ۲۰ سال پژوهش علمی میکنم و در این راستا بیش از ۵۰ دانشجوی کارشناسی ارشد و ۲۵ دانشجوی دکتری در پژوهشهای بنده نقش موثری داشتند، اظهار کرد: توسعه دانش کاتالیزور از جمله موضوعات پژوهشی من است و در حال حاضر در زمینه روشیابی در سنتز ترکیبات عالی کار میکنیم. خوشبختانه طی ۲۰ سال گذشته توانستیم نسلهای مختلفی از کاتالیستها را به جامعه علمی کشور معرفی کنیم و نتایج آن را در قالب مقالات متعدد علمی منتشر کنیم. ضمن اینکه یک سری متدولوژیهای جدیدی در زمینه سنتز ترکیبات آلی معرفی کردیم که از طریق نشریات علمی به جامعه علمی دنیا معرفی شدند که البته مورد اقبال جهانی نیز قرار گرفته است.
عضو هیات علمی دانشگاه بوعلی سینا همچنین به مهمترین دغدغههای پژوهشگران در شرایط امروز اشاره و خاطرنشان کرد: کاتالیزورها موادی هستند که موجب ایجاد واکنشهای سریعتر می شوند و باعث خواهند شد که انرژی مصرفی برای تولید محصولات به حداقل برسد که این روش در صنایع مختلف کاربردهای مختلفی را دارد مثلا استفاده از آن در صنعت نفت موجب می شود برای واکنشی که ۵۰۰ درجه سانتیگراد سوخت، انرژی و گاز مورد نیاز است، این انرژیها کاهش و مصرف سوخت نیز کم شود.
این پژوهشگر نمونه سال ۹۷ همچنین به سه دغدغه اصلی پژوهشگران اشاره و تاکید کرد: وجود بسترهای سخت افزاری و نرم افزاری برای پژوهشها یکی از این دغدغهها است که در این راستا تجهیزات و امکانات کافی در دانشگاهها و پژوهشگاهها وجود ندارد. همانطور که علم جدید منجر به تولید تکنولوژی جدید میشود برای تولید علم جدید نیز به تکنولوژی جدیدی نیاز داریم. بنابراین باید این بسترها در مراکز علمی پژوهشی ما وجود داشته باشد.
وی یادآور شد: دومین دغدغه پژوهشگران قوانین و مقررات مناسب است که بر اساس آن بتوان پژوهشها را هدفمند کرد و به گونهای مدیریت کرد که هم موجب مرجعیت علمی شود و هم موجب هدفمندی تحقیقات و قرار گرفتن آن در راستای نیازهای جامعه به شمار رود.
این پژوهشگر نمونه کشوری همچنین خاطرنشان کرد: یکی دیگر از نیازهای پژوهشگران برنامه ریزی مدیران برای شکل گیری تحقیقات تیمی است که برای این نوع تحقیقات باید پازلهای مختلف پژوهشی در کنار یکدیگر قرار بگیرد که دانشجویان دورههای مختلف ارشد، دکتری و پسا دکتری به عنوان یکی از این پازلها در کنار سایر پازل ها قرار بگیرند این در حالی است که حلقه دستیار پژوهشی در دانشگاههای ما محدود است. بنابراین ما اگر میخواهیم در دانشگاهها پژوهشگران موثر داشته باشیم باید به گونهای برنامه ریزی کنیم که تیمهای تحقیقاتی شکل بگیرد تا بر اساس آن دانشجویان دورههای مختلف امکان فعالیت داشته باشند.
انتهای پیام