سینا عمرانیان در گفتوگو با ایسنا، اظهار کرد: اطلاع دانشجو از مسئولیتها و دغدغههایش ملزوم حضور فعال در فضای دانشگاه و تشکلهاست که نیازمند روحیه جمعطلبی فرد است، ولی همراه با تغییر رویکرد دانشجویان نسل جدید این داستان رو به افول میرود، تشکلهای دانشجویی نسبت به ۵ سال پیش رونق کمتری دارند و اگر دانشجوها در چنین فضایی قرار نگیرند فضای دانشگاه به فضای علمی محدود میشود .
وی افزود: از طرفی گسترش فضای ارتباطی، فضای دانشگاهی نیز کمی تغییر رویه داده است، دغدغهها و مسئولیت دانشجویان بیشتر در فضای مجازی دنبال میشود، در حالیکه به نظر من حضور فیزیکی در فضای دانشگاه و به عنوان یک دانشجو دغدغه نتیجه مثبتتری دارد، در حالی که اکنون این قضیه کم رنگتر است.
عمرانیان درباره دغدغهمندی دانشجویان گفت: دلیل خاموش بودن دانشگاهها نیز این است که علاقه ای به حضور در فضاهای جمعی و تشکل های دانشجویی که به عنوان موتور محرک دانشگاه هستند، وجود ندارد. مقایسه فضای چند سال گذشته نشان میدهد که نوع دغدغهمندی دانشجویان کم رنگ شده است، اگر به تشکلها رسیدگی نکنیم و نتوانیم این فرایند را تغییر دهیم شاید در چند سال آینده دیگر صدایی از دانشجو برای اصلاح امور جامعه بلند نشود .
قائم مقام ستاد مرکزی جوانان و دانشجویان حزب اعتدال و توسعه در خراسان رضویتصریح کرد: بلند شدن صدا از دانشگاه برای مسئولین دانشگاهی کمی هزینه در بر داشته است، درحالی که در گذشته شاید مسئولین دانشگاه اجازه میدادند که یک تشکل فعال فضای آزاد برای فعالیت داشته باشد و در قبال آن مسئولین یک سری هزینه نیز میپرداختند و شاید در بعضی مواقع این هزینهها به جایگاه و موقعیتشان بر میگشت، اکنون علاوه بر تضعیف تشکلها، مسئولین هم به خاطر ترسهایی که از هزینه کردن در آینده دارند کمتر مماشات می کنند و حاضر نیستند فضا را بازتر کنند.
عمرانیان با اشاره به دلیل انفعال تشکلهای دانشجویی بیان کرد: تشکلهای دانشجویی دغدغه کمتری نسبت به گذشته دارند که شاید دلیل مهمش این است که دیگر علاقه و رغبتی به فعالیت ندارند و دورنمای روشنی در فعالیت کردن نمیبینند، دومین دلیل دردسرهایی است که به صورت مستقیم و غیر مستقیم به یک دانشجوی فعال اعمال میشود و دانشجو این نتیجه را میگیرد که بهتر است پای دغدغهمندی و آرمانهای خودش نایستد.
قائم مقام ستاد مرکزی جوانان و دانشجویان حزب اعتدال و توسعه در خراسان رضوی گفت: دانشگاه فضای جدایی از جامعه نیست، افراد در جامعه به دنبال شادی و فضایی به دور از فشارهای روزانه هستند، به همین دلیل اقبال مردم در حوزههای مختلف به سمت مسائل جشن و جنگ می رود تا از فشارها بکاهند. در فضای دانشجویی نیز این مسئله دوری نیست، برخی با توجه به مشکلات اقتصادی و اجتماعی دانشجو، رفتن به سمت برنامههای جنگ و شادی را بعضا بهتر و مهمتر از برنامههای سیاسی میبینند.
وی درخصوص سیاستزدگی جنبش دانشجویان اظهار کرد: دانشجویان در چند دوره قبل به دنبال اصلاح فضای جامعه بودند ولی اکنون بن بستی را پیش رویشان میبینند و هیچ رغبتی به یک جلسه سیاسی خشک چند ساعته نشان نمیدهند، دانشجویان سیاستزده شدهاند و متاسفانه با تصمیم گیریهای مسئولین دانشگاهها سیاستزدگی و بیرغبتی بر دانشگاهها حاکم شده است.
انتهای پیام