همگرایی نیاز ، واگرایی فاجعه

به گزارش کسب و کار نیوز متن یادداشت این نماینده مجلس  به این شرح است: دانایان سیاسی واقتصادی بهتر می دانند که فروکش کردن برخی از التهابات اقتصادی و سیاسی ناشی از افول زود هنگام جنگ و فضای روانی است  وهنوز اثرات عملی تحریم های اقتصادی آمریکا را در پیش داریم و در واقع رویا رویی اصلی و عملی  اقتصادی چند ماه دیگر آغاز می شود، لذا شرایط ویژه برای کشور همچنان برقرار است و دامن زدن به اختلافات و یارکشی های سیاسی چندان با خرد و تدبیر سازگار نیست . نه تنها هنوز دولت به اصلاح طلبان نیازمند است واصلاح طلبان برای ادامه فعالیت های خود حضور و تقویت دولت تدبیر گرا را لازم و ضروری می دانند، بلکه همه نیروهای دلسوز و معتقد به قانون اساسی ومقید به آرامش کشور در جناح های مختلف با عقاید متفاوت رسالتی اساسی دارند که با حداکثر همگرایی کشور را از شرایط خطیر کنونی عبور دهند .
برای رسیدن به وحدتی ثمر بخش و کم کردن فاصله ها کارهای زیادی باید انجام گیرد و حساسیت های خاصی مبذول شود . دولت می تواند میدان‌دار توجه به دغدغه های مردم متبلور شده درخواسته های گروه های مختلف سیاسی باشد و جناح ها و شخصیت ها می توانند با توضیح شرایط غیر عادی کشور برای مردم حمایت ضروری از دولت را سامان دهند.
فعالان و چهره ها و صاحب نظران زیادی وجود دارند که نقطه  نظرات مهم و کار گشایی دارند ، بسیاری از آنها در بحرانی ترین شرایط عهده دار مسوولیت های مهم بوده اند و جوانتر هایشان درس دانش مدیریت  را خوانده‌اند ، اگر دولت آنچنان که رئیس جمهور خواسته و تاکید کرده است گوش شنوایی برای این نظرات داشته باشد اصلی ترین زمینه برای همگرایی هرچه بیشتر نیروهای داخلی فراهم می شود . اگر صاحب نظران احساس کنند که حرفها و ایده هایشان مسموع است حتی اگر به آنها عمل نشود دلگرم می شوند و با مسوولیت شناسی بیشتری به اظهار نظر می پردازند . مشکل آنجا ایجاد می شود که آگاهان نظر می دهند ودلسوزانه پیگیر امور می شوند ولی در بدنه دولت هیچ بازتاب مهمی مشاهده نمی کنند . روزی که تجربه داران وکارشناسان از ابراز نظر خود سرخورده و دلسرد شوند رفته رفته کناره می گیرند و صلاح ملک و ملت را به صاحبان وامی گذارند . اما در این میان فرصت طلبان و مجیزه گویان از راه می رسند و با تایید چشم بسته اقوال مسوولان یک فضای غیر واقعی ایجاد می‌کنند و در این فضای موهوم آنچه ضربه می خورد منافع ملت و امنیت کشور است .

مسوولان خردمند از طریق استماع صادقانه نظرات دلسوزانه و کارشناسانه هم بر استحکام و عمق کارشناسی تصمیم های خود می افزایند وهم ریشه های ائتلاف و اتحاد را عملا تقویت می‌کنند.اگر برای همه ما مبرهن و مدلل شود که همه چیز را همگان  دانند و ملکه ذهنمان شود که نظرات شخصی وحی منزل نیستند، در آن صورت در عمق هر نظری ولو اینکه آن نظر مخالف ما باشد غور می‌کنیم و میوه های بیشتری از درخت حقیقت را بر می‌گیریم. این معنا وقتی به امور مردم مرتبط می‌شود و صلاح و فساد کشور را در بر داشته باشد از یک امر اخلاقی فراتر می‌رود و به یک ضرورت بی چون و چرا مبدل می‌شود. یک مسوول در امور شخصی خود می تواند هر نظری داشته باشد و به آن هم عمل کند ولی هنگامی که یک تصمیم کوچک یا بزرگ اودر سرنوشت هزاران بلکه میلیوین ها نفر موثر است قطعا باید حداکثر مشورت های لازم خصوصا از افراد مستقل و صاحب نظر را کسب کند و حتی اگر مخالفت ها جدی و مستدل باشند رای ونظر دیگران را بر نظر خود ترجیح دهد . متاسفانه در فرهنگ غالب ما هنوز آنچنان که باید به خرد جمعی بها داده نمی شود و افراد در مسوولیت های مختلف کوچک و بزرگ شیفته نظرات خود هستند و بعضا این نظرات را بدیهی می‌دانند و اگر کسی با آنها مخالفت کند تعجب می کنند و اگر بر مخالفت خود اصرار بورزد  بسته به میزان قدرتی که دارند مخالف را طرد می‌کنند .انحراف از حقیقت و واقعیت از همین‌جا آغاز می شود ودرست از همین‌جا تفرقه ها و دوگانگی ها آغاز می شوند .در وضعیت خاصی که با آن روبرو هستیم حلم و تواضع و مشورت پذیری و دوری از خودکامگی و خود رایی ضرورتی حیاتی دارند و اگر هرکس در هر پست و مسوولیتی از آنها اجتناب کند، چه بسا فاجعه بیافریند.  نمونه بارز آن این روز ها جلو چشم همه ما قرار دارد و می بینیم که رئیس جمهورخود رای آمریکا چگونه برای خود و کشورش و جهان به تولید بحران می پردازد وحتی یاران نزدیک را یکی از پی دیگری طرد می‌کند .البته نباید از نظر دور داشت که  آقای ترامپ در خود رایی وتکبر صادق است و مانند کسانی نیست که در ظاهر مشورت پذیر ودمکرات هستند ولی چون به خلوت می روند تنها فکر وتصمیم خویش را عملی می سازند.

انتهای پیام