سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
به گزارش کسب و کار نیوز و به نقل از ام.آی.تی نیوز، سینه‌پهلو یک بیماری تنفسی است که جان بسیاری از افراد را می‌گیرد. این بیماری، در اثر وجود میکروب‌های گوناگونی از جمله باکتری و ویروس پیش می‌آید. تشخیص سریع سینه پهلو، در درمان موثر آن نقش مهمی دارد اما روش‌های کنونی تشخیص، اغلب به چند روز زمان نیاز دارند و تجویز درمان مناسب را برای پزشکان دشوار می‌کند.
پژوهشگران دانشگاه “ام.آی.تی”(MIT)، روشی مبتنی بر نانوذره ارائه داده‌اند که می‌تواند به تشخیص این بیماری، سرعت بدهد. آنها نوعی حسگر ابداع کرده‌اند تا اثر آنتی‌بیوتیک را بر درمان عفونت بررسی کنند.
“سانگیتا بهاتیا”(Sangeeta Bhatia)، از نویسندگان این پژوهش گفت: معمولا برطرف شدن علائم بیماری، نشان می‌دهد که دارو کارآمد است اما در صورت برطرف نشدن علائم، باید رشد یا عدم رشد باکتری بررسی شود. هدف ما، یافتن راهی برای حل این مشکل است.
وی افزود: ایده ما در پژوهش‌ها این بوده است که سنجش فعالیت آنزیم، می‌تواند روش جدیدی برای بررسی دقیق بدن باشد.
پژوهشگران در این پروژه قصد داشتند امکان تشخیص عفونت را با تشخیص آنزیم پروتئاز ناشی از میکروب‌ها بررسی کنند. آنها کار خود را با انواعی از باکتری موسوم به “سودوموناس آئروژینوزا”(Pseudomonas aeruginosa) آغاز کردند. این باکتری، عامل ابتلا به سینه‌پهلو و دلیل بستری شدن بسیاری افراد در بیمارستان است. سودوموناس، پروتئازی موسوم به “لاس ای”(LasA) را تولید می‌کند؛ در نتیجه پژوهشگران، نانوذراتی با پپتید طراحی کردند که لاس ای، آنها را می‌شکافد.
علاوه بر این، پژوهشگران حسگرهایی مبتنی برنانوذره ابداع کردند که می‌تواند واکنش ایمنی را نسبت به عفونت بررسی کند. این نانوذرات، با پپتیدهایی پوشیده شده‌اند که توسط سلول‌های ایمنی موسوم به “نوتروفیل”(neutrophil) تولید می‌شوند.
در برخی بیماران، حتی اگر آنتی‌بیوتیک بتواند باکتری عامل عفونت را از بین ببرد، ممکن است تصویر اشعه ایکس، نشان‌دهنده وجود عفونت باشد زیرا نوتروفیل‌ها هنوز فعال هستند. در این موارد، استفاده از حسگرها می‌تواند عفونت را مشخص کند.
بهاتیا ادامه داد: این حسگرها می‌توانند به تشخیص وجود عفونت و التهاب کمک کنند. ما در این پژوهش نشان داده‌ایم که درمان با آنتی‌بیوتیک مناسب می‌تواند عفونت را درمان کند اما التهاب باقی می ماند.
این پژوهش، در مجله ” EBioMedicine” به چاپ رسید.
انتهای پیام
