فیلمی که در هیاهوی کاذب اکران گم شد

فیلم سینمایی «گرگ بازی» به کارگردانی عباس نظام‌‌دوست حالا بعد از ۵ هفته اکران هر چند توفیق چندانی در گیشه به دست نیاورده است اما به نظر می‌رسد مخاطبان خود را تا حدودی راضی از سالن بیرون می‌آورد، موضوعی که به نظر می‌رسد باید توجه بیشتری به آن شود.
این فیلم روایت‌کننده داستان چند دوست قدیمی است که یک شب در خانه‌ موروثی مهمانان تازه‌ای به جمع آنها اضافه می‌شود و ماجراهای عجیبی برای آنها رخ می‌دهد اما از همان لحظه تیتراژ فیلم، کارگردان انگار بازی را با مخاطب خود شروع می‌کند و در همان آغاز نشان می‌دهد که با فیلم متفاوتی در بدنه سینمای ایران روبه‌رو خواهید بود.
قبل از هر چیز و ورود به بحث تحلیلی پیرامون فیلم توجه به این نکته را بسیار ضروری است که حیات سینمای امروز ایران شدیدا نیازمند تزریق فیلم‌هایی از جنس «گرگ بازی» است. به این معنی که فیلم‌هایی با نگاهی متفاوت همراه با ریسک و جسارت، که انگار این روزها این جسارت و بی‌پروایی را در فیلم‌های فیلمسازان جوان و تازه کار بهتر می‌توانیم ببینیم تا فیلمسازان کهنه کارتر سینمای ایران.
«گرگ بازی» یک فیلم معمایی است که قرار است رنگ و بوی جنایی نیز به خود بگیرد و این که تا چه اندازه موفق بوده است تا مخاطب خود را درگیر کند نکته‌ای است که بیشتر در مورد آن به بحث خواهیم پرداخت.
نخست باید گفت که در همان آغاز فیلم و سکانس‌های اولیه، مخاطب با یک فیلم متفاوت روبروست و باید حواسش جمع باشد تا چیزی را از دست ندهد. چرا که روایت فیلم تا اندازه‌ای ساختارشکنانه و غیر خطی است، دوربین، روی دست و فیلم از شتاب بالایی برخوردار است که اگر خوب دقت نشود ممکن است کُدهایی را در همان آغاز فیلم از دست بدهد.
اینکه به زعم برخی این فیلم تا چه اندازه کپی و برگرفته از نمونه‌های مشابه هالیوودی یا خارجی است اهمیتی ندارد چرا که ساخت چنین فیلم‌هایی حتی با تمام اما و اگرها پیرامون کپی بودن آنها، همانند خون تازه‌ای است به جریان سینمای ایران، که در آینده می‌تواند راه خود را پیدا کند و سینمای ایران را از این رخوت و یکدستی سالیانه نجات دهد.
«گرگ بازی» فیلمی است که قواعد بازی را تا اندازه‌ای بلد است و می‌داند که مخاطب خود را چگونه همراه کند، حرکت دوربین که اگرچه روی دست است اما شتاب زده نیست و بر تعلیق فیلم به شدت کمک می‌کند.
نکته مثبت و قابل توجه دیگر فیلم که شاید کمتر به آن توجه شده، صدابرداری بسیار خوب فیلم است که با توجه به جنس بازی بازیگران و همزمانی دیالوگ‌ها در برخی سکانس‌های فیلم، صدابردار به خوبی توانسته است هم در ضبط صداها و هم در ثبت هارمونی موقعیت داستانی فیلم، موفق عمل کند.
شاید چیزی که در فیلم تا اندازه‌ای آن را از یکدستی خارج می‌کند، خرده روایت‌هایی است که بعضا به صورت فلاش بک یا فلاش فوروارد به فیلم تزریق شده است. اگرچه این بخش نیز گاهی در جهت روایت فیلم یا معرفی بهتر کاراکترها به کار گرفته شده است اما در جاهایی درست استفاده شده ولی در لحظاتی نیز حذف آنها هیچ خللی به کلیت ماجرا وارد نمی‌کند که این می‌تواند ضعف جدی در یک فیلم قلمداد شود.
این ضعف را در کاراکترهای فیلم نیز می‌توان به خوبی دید، حضور برخی کاراکترها در فیلم اساسا جدی نیست و انگار صرفا در جهت پر کردن فضا و جو دادن بیشتر به ماجرای فیلم است، که این نیز می‌توانست با تامل بیشتر نویسندگان فیلم در سطح مطلوب‌تری قرار گیرد.
شاید مشکل دیگری که فیلم «گرگ بازی» را تا اندازه‌ای از یکدستی خارج می‌کند و مشخصا تعمد کارگردان فیلم در آن به چشم می‌خورد حضور سه تن از صداپیشگان سینمای ایران به شکل کارآگاه در فیلم است، که اگرچه این سه تن خارج از بازی «گرگ بازی» هستند و شاید همین دلیل نگاه انتخاب کارگردان اثر نیز بوده است، اما باید گفت که چندان خلاقانه نیست.
«گرگ بازی» اما در بازیگری از پتانسیل خوبی برخوردار است و کارگردان در انتخاب و هدایت بازیگران فیلم موفق عمل کرده است و استفاده از چهره های خوب تئاتری در فیلم از نکات مثبت آن است که به فضاسازی بازی گرگ بازی در فیلم کمک کرده است.
اما در پایان کلام فیلم سینمایی «گرگ بازی» اگرچه با حفرهایی در فیلمنامه مواجه است و اثری بی‌عیب و نقص نیست، اما فیلمی‌ست که سطح ذائقه مخاطب خود را بالا می‌برد و از نمونه‌هایی است که سینمای امروز ایران به شدت به آن نیازمند است.
در این فیلم هنرمندانی چون علی مصفا، هانیه توسلی، نگار جواهریان، سهیلا گلستانی، سعید چنگیزیان، مهسا علافر، فهیمه امن‌زاده، احسان گودرزی، امیرحسین قدسی، حمید پورآذری، ژرژ پطرسی، منوچهر زنده‌دل، محمدرضا مالکی، سوده سعدایی و قاسم فرمانبردار ایفای نقش می‌کنند.
* حمیدرضا کاظمی پور – منتقد سینما و تئاتر
فراهنگ**۹۲۴۶** ۱۰۵۵