بازنگری در معافیت‌های مالیاتی

سرمقاله 

اکثر پایه‌های مالیاتی در کشور تقریبا شناخته‌شده هستند؛ اما مساله کندی در دریافت مالیات از این گروه‌هاست.
کشورهای همسایه و حتی در حال توسعه شیوه‌های خوبی برای دریافت مالیات از مردم دارند که می‌تواند الگوی کشور ما برای دریافت مالیات باشد. در حالی که آنچه در حال حاضر به عنوان مکانیزم شناخته‌شده برای دریافت مالیات وجود دارد، تقلیدی است از کشورهای توسعه‌یافته که منبع عظیمی از درآمدها را به واسطه شغل‌های متنوع به دست می‌آورند.
اگر دولت عزمی جدی برای دریافت مالیات و برنامه‌ای در این رابطه داشته باشد، در یک هفته قابل اجراست به شرطی که بابت اجرای این برنامه از گروه یا اشخاص ذی‌نفوذ، واهمه‌ای نداشته باشد؛ اما واقعیت این است که دولت طی این سال‌ها حتی در اخذ ساده‌ترین نوع مالیات؛ یعنی مالیات بر ارزش افزوده، کندی می‌کند. درست برعکس کشورهای اروپایی که بابت هر خرید جزئی این مالیات از مصرف‌کننده دریافت می‌شود؛ در کشور ما حتی رقم این مالیات برای هر کالا به طور دقیق مشخص نیست. دولت از طریق اخذ مالیات بر عایدی سرمایه، مسکن، ماشین، طلا و خودرو قادر به افزایش و گسترش پایه‌های مالیاتی است؛ اما کماکان فشار ذی‌نفوذان مانع از دریافت این نوع مالیات‌هاست و البته مدیران در بخش‌های بالادستی نیز به درآمدهای نفتی خو گرفته‌اند و حاضر نیستند از مسیر درآمدهای مالیاتی وارد شوند.
باید در معافیت‌های مختلف به نهادهای خاص بازنگری شود. نهادهایی که بعضا عمومی هم نیستند یا حساب‌سازی و تقلب‌هایی از این دست، از پرداخت مالیات فرار می‌کنند.