به گزارش کسب و کار نیوز، در این روز تمامی طوقهای مساجد سطح شهر و برخی خانهها با آداب و احترام خاصی با پارچههای نذری که توسط افراد حاجتمند به خادمان اهدا شده پوشیده می شود. در رأس تیزی طوق، یک سیب سرخ نیز قرار میدهند ، پس از بستن پارچهها، طوقها را به طرف مدرسه قلعه محل تجمع عزاداران انتقال میدهند . دسته چند هزار نفری سوگواران در حالی که سیهپوش شده و برخی پا برهنهاند دست بر کمر دیگری گرفته و در حین حرکت، با دست دیگر بر روی سینه میکوبند .
ذکر عزاداران در این روز تنها عبارت “یا عباس، یاعباس” است،پشت دسته، طوقها را حرکت میدهند، مرسوم است که طوقها را به حالت افقی بر روی دوش عزاداران تا تکیه بازار حمل کرده و در آنجا در بین انبوه جمعیت عزادار طوقها را برافراشته و عزاداری در این هنگام شور بسیاری به خود میگیرد .
آیین “یاعباس یا عباس” در کنار عزاداری تاسوعا و عاشورا مهمترین و خاصترین آیین عزاداری شاهرودیها در محرم است و از همین رو شاهرودیها معمولا در هر کجا که باشند در این روز خود را به این شهر و آیین یاعباس یا عباس آن میرسانند.
سوگواری سنتی یاعباس یا عباس که از آن بهعنوان قدیمیترین آیین عزاداری محرم در شاهرود نام برده میشود از دیرباز هرساله در پنجم محرم در تکیه بازار تاریخی شاهرود که به “ تکیه زنجیریها “ معروف است برگزار و هزاران شاهرودی در آن شرکت میکند.
در این روز چند ساعتی که از بامداد پنجم محرم میگذرد، تعدادی از دلدادگان و عزاداران در تکیه زنجیریها راه افتاده و به چاوشخوانی میپردازند.
چاوشخوانان با سوز و گداز میخوانند: “ای داد از این عزا، بیداد از این عزا، فریاد ما مصیب و دوصد داد از این عزا” و سپس دو بیت از اشعار محتشم کاشانی “باز این چه شورش است که در خلق عالم است و … “خوانده میشود .
آیین “یاعباس یا عباس”یا طوقبندان معمولا با چاوشخوانی بامدادی شاهرودیها که به نواهایی همچون”ای داد از این عزا، بیداد از این عزا، فریاد ما مصیب و صد داد از این عزا مزین و محزون شده، آغاز و بعد از ظهر پنجم محرم کمکم به اوج رسیده و تا غروب این روز در تکیه زنجیری ادامه داشته و عزاداران شاهرودی با نوای دلنشین”یاعباس یا عباس” دل را به صفای علمدار کربلا جلا میدهند. ” یا عباس یا عباس “و “ای ماه بی قرینه آب آور سکینه” از نواهای جاری شده بر لب عزاداران شاهرودی در این آیین است.
انتهای پیام