فوتبال، حسرت ناتمام بانوان خوزستانی

به گزارش کسب و کار نیوز، در حالی که فوتبال بانوان خوزستان به واسطه دو سال حضور استقلال خوزستان در دو دوره گذشته توانسته جایگاه بهتری برای خود در کشور دست و پا کند، شنیده می‌شود امسال به دلیل عدم تمایل باشگاه های لیگ برتری خوزستان برای تیم داری در بخش بانوان و شرایط نامناسب مالی استقلال خوزستان، تیمی از استان در رقابت‌های زنان حضور نخواهد داشت و دختران خوزستانی باید در حسرت حضور در این مسابقات بمانند.

وجود استعداد و پتانسیل لازم در فوتبال خوزستان بر کسی پوشیده نیست ولی باتوجه به این که باشگاه های خوزستانی تمایلی به تیم‌داری در فصل جدید لیگ برتر بانوان ندارند، این استعدادها باید همچون سال های گذشته در خارج از استان توپ بزنند و مربیان خوب و با تجربه خوزستان نیز باید خانه نشین شده و نتوانند آن چه طی سال ها اندوخته اند را انتقال دهند.

سال گذشته بانوان استقلال خوزستان با وجود تمام بی‌مهری‌ها، عدم امکانات و آن سفرهای سخت و طولانی با اتوبوس، سهمیه استان در لیگ برتر را حفظ کردند و نشان دادند در صورتی که توجه به آن‌ها کمی بیشتر شود، حتی می‌توانند برای قرار گرفتن جزو مدعیان نیز بجنگند ولی همین باشگاه امسال اعلام کرد که به دلیل عدم بودجه لازم، توانایی تیم داری در لیگ بانوان را ندارد و البته باتوجه به مشکلات بسیار این باشگاه در بخش آقایان، این انتظار می رفت که استقلالی ها امسال در لیگ بانوان تیمی نداشته باشند.

وقتی مدتی پیش نگار افشین، مسوول امور ورزش بانوان اداره‌کل ورزش و جوانان خوزستان خبری خوش برای بانوان فوتبالیست خوزستانی داشت و اعلام کرد که باشگاه های نفت مسجدسلیمان و استقلال خوزستان امسال تمایل به تیم داری در لیگ برتر بانوان را دارند و تلاش می کنند که نفت آبادان و فولاد را هم برای تیم داری متقاعد کنند، شور و شوق بسیاری در دختران و مربیان خوزستانی به وجود آمد ولی هنگامی که قرعه کشی این رقابت ها انجام شد و خوزستان نماینده‌ای جز استقلال خوزستان که تنها نامش در جدول قرار داده شد، نداشت و آن چه برای دختران خوزستانی باقی ماند، تنها آه و حسرت بود.

امسال انتظار می‌رفت باشگاه بزرگ، منسجم و با ساختار فولادخوزستان همچون باشگاه های ذوب آهن، سپاهان و ملوان برای تیم داری در لیگ بانوان پا پیش بگذارد ولی فولاد همچون تمام سال‌های گذشته برابر رایزنی بسیار مربیان خانم استان خوزستان سکوت اختیار کرد و همچنان می خواهد تنها در لیگ آقایان تیم داشته شد. این بی‌میلی آن ها در حالی است که تیم داری در لیگ بانوان نه تنها هزینه آنچنانی ندارد، بلکه شاید تمام هزینه یک تیم بانوان به اندازه یک بازیکن درجه چندم تیم آقایان هم نشود.

این سکوت مسوولان خوزستانی و عدم تمایل و علاقه آن‌ها به داشتن تیمی در لیگ برتر بانوان حکایت از نگاه تبعیض‌آمیز این مسوولان و باشگاه‌ها به بانوان استان خوزستان دارد وگرنه وقتی استانی چهار تیم در لیگ برتر آقایان دارد، حضور حداقل یک تیم در لیگ بانوان انتظار چندان زیادی نیست.

تا کجا باید این نوع نگاه به فوتبال بانوان ادامه داشته باشد و چرا نباید اهرمی برای فشار به باشگاه ها و اصلا تمایل خود آن ها برای حضور در لیگ بانوان وجود داشته باشد و چرا مسوولان خوزستانی تنها به توصیه به باشگاه ها برای تیم داری در لیگ بانوان اکتفا می کنند؟ مگر با توصیه و جلساتی که تنها صرف خوردن چای و شیرینی می‌شود، درنهایت تصمیمی برای فوتبال بانوان خوزستان گرفته شده یا خواهد شد؟ چرا وقتی پای فوتبال بانوان در میان است همه از تیم‌داری ترس و دلهره دارند ولی در لیگ آقایان حاضرند بازیکن میلیاردی، آن هم بدون کارایی لازم را جذب کنند؟

در این بین نیز به نظر می رسد علاوه بر مسوولان خوزستانی، مسوولان فدراسیون هم در متقاعد کردن باشگاه ها برای تیم داری در لیگ بانوان موفق و قوی عمل نکرده است و شاید یکی از ایرادها و ضعف های وارده به فدراسیون نیز همین موضوع باشد که نتوانسته فوتبال بانوان خود را همگام با فوتبال آقایان در یک سطح پیش ببرد. اگر فدراسیون نتواند فکری به حال این موضوع کند و کار کارشناسی انجام ندهد، مطمئنا در سال های آینده شاهد کم شدن تعداد تیم های لیگ برتری بانوان و دلسرد شدن دیگر باشگاه ها نیز خواهیم بود و این روند فوتبال ملی بانوان را هم تضعیف خواهد کرد.

حق دختران و مربیان استان فوتبال خیز  خوزستان بیش از این است و مسوولان نباید تنها به وعده‌های پوچ و خالی بسنده کنند و اگر تبعیض ها کنار گذاشته شود این دختران خواهند توانست حتی فوتبال بانوان کشور را هم به تسخیر خود در آورند. پس مسوولان با عمل به وعده‌های‌شان می توانند به دختران فوتبالیست خوزستانی تضمین دهند که آن ها نیز دیده می‌شوند و تبعیض چندانی بین آن ها و آقایان فوتبالیست وجود ندارد.

در هر صورت علی‌رغم قرعه‌کشی لیگ برتر فوتبال بانوان کشور، هنوز هم برای اعلام آمادگی در این مسابقات دیر نشده و تنها کمی همت را می طلبد تا بازهم لبخند بر لب این دختران که گاها با محدودیت و معذوریت‌هایی مواجه و از حداقل‌ها محروم هستند، بنشیند.

ایسنا – پریسا زنگنه‌منش

انتهای پیام