ثمانه نادری
به گزارش کسب و کار نیوز، شرکتهای استارتآپی برای ورود به بورس باید ارزشگذاری شوند و در عینحال ارزشگذاری آنها از سوی سازمان بورس به عنوان یک نهاد رسمی تایید شود تا بر این اساس آنها را تامین مالی کرد. همین امر بهانه کافی را به برخی از استارتآپها برای ادعای دروغین جذب چند میلیون دلاری سرمایه خارجی داده است. مدیرعامل فرابورس ایران در این خصوص میگوید: استارتآپهایی که امروز خود را یونیکورن (یک میلیارد دلاری) میدانند، ملاک ارزشگذاری خود را سهام فروختهشده به سرمایهگذاران خارجی میدانند، در حالی که سهامدار آنها و مقامات دولتی هنوز منشأ سرمایهگذاری صورتگرفته را
نمیدانند.
رئیس سازمان بورس در این خصوص معتقد است ارزشگذاریهای تعیینشده ازسوی استارتآپها مورد تایید بورس نیست و تا زمان اعلام رسمی مبنی بر پذیرش آنها ازسوی سازمان بورس نباید بر رقمهای اعلامشده ازسوی آنها اطمینان کرد.
به گفته مدیرعامل فرابورس ایران، ارزشگذاری استارتآپها نیز یکی از چالشهای نه تنها فرابورس، بلکه بازار است. با این حال فرابورس هیچگاه شفافیت را فدای توسعه بازار نخواهد کرد. چراکه به گفته او «ساز و کار طراحیشده در بازارهای فرابورس به شکلی است که اجازه نخواهد داد عدهای بخواهند از سرمایهگذاران سوءاستفاده کرده و برای بازار «تئاتر» بازی کنند.»
بیاعتمادی بورس به استارتآپها
عباسعلی حقانینسب، کارشناس ارشد بازار سرمایه در این خصوص به «کسبوکار» میگوید: در بحث استارتآپها نکته قابل توجه ریسک بالای موفقیت شرکتهای استارتآپی است که برای بورس نگرش نااطمینانی را نسبت به استارتآپها و عملکرد آنها ایجاد
میکند. از یک طرف این شرکتها نیازمند بازاری در بورس برای ارائه ایده هستند که فراهم نشده تا در برابر تقاضای شفاف قرار بگیرند و از طرف دیگر به دلیل تضاد موجود از هر ۱۰ استارتآپ ۲ یا ۳ استارتآپ به نتیجه میرسد. به همین دلیل ریسک استارتآپها بالاست. از آنجایی که استارتآپها در قالب ایده هستند برای جلوگیری از اینکه ایدههای آنها به سرقت برود، یکسری محدودیتها را میپذیرند. به همین دلیل محدودیت در تشکیل بازار و عرضه برای استارتآپها تناقضاتی را در بازار ایجاد کرده و باعث شده اگر در بازار استارتآپی هم باشد، به طور صحیحی قیمتگذاری نشود.
وی با بیان اینکه ارزش واقعی استارتآپها به دلیل همین ریسک در باور بازار سرمایه نمیگنجد و مورد انکار قرار میگیرد، ادامه میدهد: همچنین بازده استارتآپها به خوبی نشان داده نشده و آنها به صورت شفاف به بازار نیامدهاند؛ ازاینرو در داخل کشور شرایط سختی برای تامین مالی استارتآپها وجود دارد، اما در خارج از کشور به دلیل فناوریهای پیشرفته میزان ریسک استارتآپها کمتر است و این کشورها به موفقیت استارتآپها آگاهی بیشتری دارند. به همین دلیل راحتتر زیر بار پذیرش استارتآپها میروند و بازار سرمایه این کشورها آمادگی لازم برای ورود آنها را دارد. در حالی که ترس بازار سرمایه از ریسک استارتآپها عملا مانع از ارزشگذاری واقعی میشود و این کاملا فارغ از آن چیزی است که در واقع درباره جذب سرمایه خارجی استارتآپها گفته میشود.