سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
به گزارش کسب و کار نیوز، کشور ایران جزو مناطق خشک و نیمه‌خشک دنیا طبقه‌بندی‌شده و از سالیان گذشته کمبود آب در این سرزمین یکی از مهم‌ترین عوامل محدودکننده کشاورزی به‌شمار آمده است. کشت زیر پلاستیک نوعی از سیستم پرورش سبزی و محصولات تابستانی است که در آن با بهره‌گیری از پلیمرهای پلاستیکی، ضمن بهینه شدن مصرف آب، سودمندی ویژه‌ای عاید تولیدکننده می‌کند. اما پس از پایان فصل کشت این محصولات، لازم است پلاستیک‌های استفاده‌شده به شیوه‌ای مؤثر از روی زمین کشاورزی برداشته شوند تا زمین برای محصولات بعدی، مورد استفاده قرار گیرد.
با توجه به آن‌که جمع‌آوری پلاستیک‌های فوق، نیاز به نیروی کار زیادی دارد، پژوهشگران کشور در پژوهشی جالب، ماشین خودکاری را برای جمع‌آوری پلاستیک از سطح مزرعه ساخته‌اند. ماشین ساخته‌شده در مقایسه با نمونه‌های موجود در بازار به دلیل داشتن سیستم کنترل خودکار، عملکرد بهتری دارد. بااین‌حال، بهبود عملکرد آن نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.
در همین راستا، مخترعان این دستگاه، در پژوهشی جدید به ارزیابی و بررسی پارامترهای کمی و کیفی مؤثر بر عملکرد آن پرداخته‌اند.
مجریان این پژوهش از دانشگاه فردوسی مشهد، به‌منظور ارزیابی دستگاه فوق، آن را به مزرعه‌ای در شهرستان آباده فارس منتقل کردند. در این مزرعه محصولات تابستانی در فروردین‌ماه، زیر پوشش پلاستیک با دستگاه بذرکار پلاستیک‌کش صیفی‌جات کشت شده بود و در بخش‌هایی از مزرعه از پلاستیک با ضخامت سه‌صدم میلی‌متر و در سایر ردیف‌ها از پلاستیک با ضخامت دوصدم میلی‌متر استفاده شده بود.
پژوهشگران دانشگاه فردوسی مشهد، به‌منظور بررسی‌های دقیق و بیشتر روی این دستگاه، فاکتورهایی مثل ضخامت پلاستیک (دو سطح: ۲۰ و ۳۰ میکرون)، سرعت حرکت دستگاه (سه سطح: ۲٫۷، ۳٫۸ و ۵.۴ کیلومتر بر ساعت) و فاصله زمانی جمع‌آوری پلاستیک بعد از برداشت محصول (دو سطح: ۵ و ۱۰ روز) و همچنین مواردی چون مصرف سوخت تراکتور، تعداد دفعات پاره شدن پلاستیک در حین جمع‌آوری و مدت‌زمان جمع‌آوری را ارزیابی کردند.
این محققین، سپس داده‌های به‌دست‌آمده تحقیق را با استفاده از روش‌ها و نرم‌افزارهای آماری مورد تجزیه‌وتحلیل قرار دادند.
پژوهشگران، بعد از انجام آزمایش‌ها، مشاهده کردند که استفاده از پلاستیک ضخیم‌تر (۳۰ میکرومتر) در مزارع، موجب کاهش تعداد دفعات پاره‌شدن در حین جمع‌آوری، کاهش تعداد توقف‌ها، کاهش مصرف سوخت و افزایش راندمان دستگاه می‌شود.
به اعتقاد آن‌ها، بهترین فاصله زمانی جمع‌آوری پلاستیک ازنظر کاهش تعداد دفعات پاره‌شدن، در مورد پلاستیک ۲۰ میکرون، پنج روز پس از برداشت و در مورد پلاستیک ۳۰ میکرون ۱۰ روز پس از برداشت محصول است.
حسن صدرنیا، محقق گروه مهندسی مکانیک بیوسیستم دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد و همکارانش در این خصوص می‌گویند: «حرکت با سرعت بالاتر در حین جمع‌آوری، موجب افزایش تعداد دفعات پاره‌شدن پلاستیک می‌شود. همچنین بر اساس نتایج، پوشش گیاهی مزرعه، بقایای گیاهی و خار و خاشاک، عاملی محدودکننده برای کارکرد دستگاه پلاستیک‌جمع‌کن است. وجود پوشش گیاهی در مزرعه موجب پر شدن سریع‌تر قرقره جمع‌آوری‌کننده پلاستیک و درنتیجه افزایش تعداد دفعات تخلیه می‌شود که درنتیجه آن کاهش راندمان دستگاه است. لذا باید فکری برای آن‌ها کرد».
به‌علاوه، مطابق با نتایج به‌دست‌آمده از این پژوهش، کمترین مصرف سوخت تراکتور در جمع‌آوری پلاستیک با ضخامت ۳۰ میکرون و در سرعت ۵.۴ کیلومتر در ساعت به‌دست می‌آید.
قابل ذکر است این نتایج جالب‌توجه که می‌توانند به افزایش راندمان دستگاه پلاستیک‌جمع‌کن اختراعی محققین کشورمان و کاهش مصرف سوخت منجر شوند، در نشریه «تحقیقات سامانه‌ها و مکانیزاسیون کشاورزی» متعلق به موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی منتشر شده‌اند.
انتهای پیام
