به گزارش کسب و کار نیوز، راشاتودی در این باره نوشت: بعد از بیش از ۱۵ سال جنگ در افغانستان به نظر میرسد که آمریکا بیش از پیش از گفتوگو با طالبان استقبال میکند.
ایلیا پترنکو، مفسر شبکه راشاتودی بررسی میکند که چرا آمریکا لحن خود را درباره دشمن “وحشی” که اکنون کنترل بخشهای بزرگی از افغانستان را در دست دارد، ملایمتر کرده است.
آنگونه که پترنکو فاش میکند طالبان به عنوان دشمن دیرینه واشنگتن در افغانستان در یک ماه گذشته پذیرفتنیتر شده و یک مقام وزارت خارجه آمریکا تا آنجا پیش رفته که گفته آمریکا ” هرآنچه که ما بتوانیم” انجام میدهد تا به آوردن طالبان و دولت افغانستان به پای میز مذاکره کمک کند.
حتی ژنرال جان نیکلسون، فرمانده نیروهای آمریکایی در افغانستان نیز اذعان کرد که طالبان با شاخه داعش میجنگد و او این مساله را “تحسین میکند”.
نیکلسون با این حال چند ماه قبل از آن گفته بود چنین ادعایی “مبالغهآمیز” است و این روایتی از سوی روسیه برای مشروعیت بخشیدن به طالبان است.
در عین حال گروه طالبان صرف نظر از دشمنیاش با شبهنظامیان داعش، توانسته به تدریج تا حدی وزنه جنگ را که بیش از ۱۵ سال در افغانستان به طول انجامیده به نفع خود تغییر دهد.
شاید این یک دلیل دیگری باشد برای اینکه واشنگتن لحنش را درباره این گروه در افغانستان تغییر داده است.
با این حال، این افزایش مجدد قدرت طالبان به شکلی خونین خود را نشان داده است. سازمان ملل گزارش داد که در تهاجمی که اخیرا طالبان از جمعه گذشته به شهر غزنی در شرق افغانستان صورت داده بالغ بر ۱۰۰ غیرنظامی درگیریهای ایجاد شده میان طالبان و نیروهای امنیتی افغان کشته شدهاند.
این شهر به عنوان یک نقطه راهبردی که فاصله تقریبا کمی تا کابل، پایتخت افغانستان دارد شاهد پنج روز درگیری شدید و مداوم بوده است. شبهنظامیان طالبان اقدام به مسدود کردن راههای این شهر و محاصره کردن غیرنظامیان در داخل آن کرده و جلوی تقویت قوای ارتش افغانستان را گرفتهاند.
یکی از ساکنان این شهر به راشاتودی گفت: بسیاری از مردم از جمله همسایگان خود من در اینجا کشته شدند. من دیدم که دوست خود من جز یکی از ۱۳ تن غیرنظامی از جمله زنان و کودکان بود که شب گذشته در یک حمله هوایی کشته شدند.
یک ساکن دیگر نیز گفت: دولت افغانستان شهر غزنی را به حال خود رها کرده است.
وی اظهار کرد: ما شاهد بیتوجهی دولت هستیم. اجساد کشتهها حتی همین الان هنوز در خیابانها رها هستند.
انتهای پیام