بهبهانی شانه به شانه بنیانگذاران ادبیات تلاش کرد

به گزارش کسب و کار نیوز به نقل از ایرنا ،فاطمه راکعی روز پنجشنبه در زادروز بهبهانی گفت: امثال سیمین بهبهانی و سیمین دانشور در ادبیات ما کم هستند؛ اینها در کنار افرادی چون طاهره صفارزاده و یا فروغ فرخزاد و پروین اعتصامی، بزرگان شعر معاصر ایران هستند و فقط در حوزه ادبیات زنان فعال نبودند.
عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت ایران اسلامی اظهار داشت: در این که سیمین شاعر بزرگی است تردیدی نیست، در این که شخصیت شعری یگانه ای دارد تردیدی نیست. آنچه باعث دوستی عمیق بین من با سیمین شد درخشش کودکانگی است که درسیمین بود چیزی که همه شاعران بزرگ دارند و این را شاعران بزرگ مانند مشفق کاشانی راحت می توانند تشخیص دهند .
وی همچنین با بیان این که سیمین در زندگی خانوادگی هم یک مادر و همسر فداکار و پرمهر بود، تاکید کرد که شعر و شخصیت زنان بزرگ بااید بیشتر به جامعه معرفی شود.
مشاور امور بانوان شهردار تهران در ادامه اظهار داشت: سیمین شعرهای اجتماعی بسیار تاثیرگذاری برای مادران شهید و جانبازان دارد، اما آنچه باعث موضع گیری اش به برخی مسائل شد، مسائلی است که ما هم به عنوان شاعران انقلاب برنمی تابیم و نقد داریم و روحیه شاعری برنمی‌تابد.
وی افزود: سیمین بهبهانی یک شاعر بزرگ و انسان بزرگ و دوستی ارزشمند بود و شعرهای شهدا و شعرهای اجتماعی و اعتراضی او همه دارای ارزش هستند.
سیمین خلیلی معروف به سیمین بـهبهانی، نویسنده و غزل‌سرای معاصر ایرانی و از اعضای کانون نویسندگان ایران ۲۸ تیر ۱۳۰۶ در تهران به دنیا آمد، وی فرزند عباس خلیلی (شاعر، مترجم و نویسنده و مدیر روزنامه اقدام) به دو زبان فارسی و عربی شعر می‌گفت و حدود ۱۱۰۰ بیت از ابیات شاهنامه فردوسی را به عربی ترجمه کرده بود و رمان‌های متعددی را هم به رشته تحریر درآورد که همگی به چاپ رسیدند.
حاج میرزا حسین حاج میرزاخلیل مشهور به میرزا حسین خلیلی تهرانی که از رهبران مشروطه بود، عموی پدر او و علامه ملاعلی رازی خلیلی تهرانی پدربزرگ اوست.
سیمین بهبهانی در سال ۱۳۲۵ با حسن بهبهانی ازدواج کرد و به نام خانوادگی همسر خود شناخته شد، وی از این ازدواج دو پسر با نام‌های علی و حسین و یک دختر به نام امید دارد.
وی سال ۱۳۴۸ به عضویت شورای شعر و موسیقی درآمد و در سال ۱۳۵۷ عضویت در کانون نویسندگان ایران را پذیرفت و مدتی هم عضو شورای موسیقی رادیو و تلویزیون ملی ایران بود.
در ۱۳۷۸ سازمان جهانی حقوق بشر در برلین مدال کارل فون اوسی یتسکی و در همین سال نیز جایزه لیلیان هیلمن / داشیل هامت را سازمان دیدبان حقوق بشر به وی اعطا کرد.
در سال ۲۰۰۸ نخستین دورهٔ جایزهٔ بیتا برگزار و جایزه به سیمین بهبهانی اهدا شد.
در هفتم شهریور سال ۱۳۹۲ (۲۹ اوت ۲۰۱۳) جایزه یانوش پانونیوش (Janus Pannonius) از سوی انجمن قلم مجارستان، در شهر پچ کشور مجارستان با حضور سیمین به وی اهدا شد، این جایزه شامل تندیس و پنجاه هزار پوند بود.
سیمین بهبهانی سرانجام به علت مشکلات تنفسی و قلبی در سن ۸۷ سالگی درگذشت.
دلم گرفته ای دوست، هوای گریه با من
گر از قفس گریزم، کجا روم، کجا من؟
کجا روم؟ که راهی به گلشنی ندارم
که دیده بر گشودم به کنج تنگنا من
نه بسته‌ام به کس دل، نه بسته دل به من کس
چو تخته پاره بر موج، رها… رها… رها… من
ز من هرآن که او دور، چو دل به سینه نزدیک
به من هر آن که نزدیک، از او جدا جدا من
نه چشم دل به سویی، نه باده در سبویی
که تر کنم گلویی، به یاد آشنا من
ز بودنم چه افزون؟ نبودنم چه کاهد؟
که گویدم به پاسخ که زنده‌ام چرا من؟
ستاره‌ها نهفتم، در آسمان ابری
دلم گرفته‌ای دوست ، هوای گریه با من
فراهنگ**۳۰۰۹*