به گزارش کسب و کار نیوز، علی ملکی در این نشست که (امروز ۲۸ تیرماه) در مرکز الگوی اسلامی-ایرانی پیشرفت برگزار شد، تصریح کرد: کشوری که از رانت منابع طبیعی استفاده میکند وضعیت متفاوتی دارد. این موضوع نه تنها اقتصاد ما را تحتالشعاع قرار داده بلکه بر ساختار سیاسی و فرهنگی ما نیز اثرگذار است.
وی ادامه داد: فرهنگ عمومی جامعه ما به این صورت است که افرادی که آمادگی فنی ورود به نوآوری را هم دارند دست به نوآوری نمیزنند این در حالی است که اتفاقا کشور ما به نوآوری و توسعه محصولات ساده نیز نیاز دارد.
استاد دانشگاه شریف در این خصوص به مثال کولرآبی اشاره کرد و با بیان اینکه سالهاست این کالا به همان شکل سابق تولید میشود، اضافه کرد: نظام آموزشی ما نیز از طریق کنکور، ورود به عرصههای نوآوری و خلاقیت را تضعیف کرده و طبیعتا ورود به عرصه نوآوریهای جدیتر نیز سخت شده است.
نوآوری در بافت کشور مورد توجه قرار گیرد
ابراهیم سوزنچی استاد دانشکده اقتصاد و مدیریت دانشگاه شریف نیز در این نشست به مفهومپردازی پیرامون نوآوری در کشور پرداخت و گفت: باید دید که نوآوری چگونه در بافت کشور ما جای گرفته است.
وی با اشاره به اینکه تئوریهای نوآوری، عدم قطعیت آن را در نظر نمیگیرد، تأکید کرد: باید دید چه اتفاقی میافتد که در شرایطی که انتظار میرود نوآوری رخ دهد چنین چیزی محقق نمیشود و نیز در شرایطی که تئوریها به هیچ عنوان نوآوری را پیشبینی نمیکنند، نوآوری اتفاق میافتد. بنابراین علت این پدیدهها باید شناسایی و کشف شوند.
استاد دانشگاه شریف تأکید کرد: نوآوری الزاما به وجود یا عدم وجود تکنولوژی پیشرفته در کشور مربوط نمیشود.
بهرهمندی از شبکه انتقال تکنولوژیک در گرو بومیسازی است
احمد جعفرنژاد، استاد دانشگاه تهران نیز با بیان اینکه گذار فناورانه عمدتا بر مسائل اجتماعی تأکید دارد، خاطر نشان کرد: تحولات تکنولوژیک برآمده از مسائل اجتماعی است که خود ابعاد گوناگونی دارد. نگاه تجربی به این مسائل به بومیسازی آنها کمک میکند.
وی ضمن تأکید بر لزوم پی گرفتن نگاه سیستمی و کل گرایانه به اکوسیستم نوآوری توضیح داد: باید نهادها و بازیگران آنها، زیرساختها، سیاستها و… را با هم در نظر گرفت. در تحقق دورنمای مورد نظر میتوانیم از شبکه انتقال تکنولوژی بهره مند شده و در عین حال به صورت بومی عمل کنیم.
حد و حدود مالکیت فکری تعیین شود
دکتر طباطبایی، استاد دانشگاه علامه طباطبایی نیز در این مراسم حضور یافت و گفت: یکی از مسائلی که برای نوآوری محدودیت ایجاد کرد مسئله قانون اساسی و به ویژه مشخص نبودن حد و حدود مالکیت فکری در کشور است.
وی تشریح کرد: زمانی که اختراعی ثبت میشود بخش دولتی هم به خاطر حمایتها ذی نفع آن است بنابراین منافع باید به درستی تقسیم شود. این در حالی است که این مسئله در ایران به صورت حل نشده باقی مانده است.
استاد دانشگاه علامه طباطبایی مسئله دیگر را وجود مشکل در تصمیمسازیهای جمعی دانست و اظهار کرد: معمولا در رسیدن به اجماع مشکل داریم، نمونه آن نظام آموزش عالی است که در حال حاضر نرخ بیکاری در برخی رشتهها پنج برابر نرخ بیکاری در میان افرادی است که دانشگاه نرفتهاند.
طباطبایی در پایان یادآور شد: انتظار میرود که مرکز الگوی ایرانی-اسلامی پیشرفت به این لایهها ورود پیدا کرده و در عملیاتی سازی الگو مسائل جاری کشور را در نظر بگیرد.
انتهای پیام