ساخت دستگاهی برای کاهش اثرات وزوز گوش

سمیرا کوشکستانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا در این باره گفت: طراحی و ساخت “بخش بیرونی سیستم کاشت حلزونی برای ناشنوایان” عنوان طرح پژوهشی است که سابقه‌ای ۱۹ساله دارد. این طرح ابتدا در سال ۱۳۷۸ با تعریف یک پروژه ملی در دانشگاه صنعتی امیرکبیر آغاز شد که بخش فنی و مهندسی آن زیر نظر دکتر معتمدی با مسئولیت دکتر ساجدی که در آن زمان دانشجوی دکتری بود و در حال حاضر رئیس هیئت مدیره این شرکت دانش‌بنیان است، انجام شد و یک تیم فنی مهندسی متشکل از ۱۱ نفر بر روی این پروژه فعالیت می‌کردند که در نهایت منجر به ساخت یک نمونه آزمایشگاهی در ابعاد بزرگ شد.

مدیرعامل این شرکت دانش‌بنیان اظهار کرد: تحقیقات در حوزه کاشت حلزونی منجر به ایجاد شرکت دانش‌بنیان (عضو مرکز رشد دانشگاه شاهد) در سال ۱۳۹۲ شد و تیم بین رشته‌ای متشکل از مهندسین الکترونیک، مخابرات، نرم افزار، مهندسی پزشکی، ادیولوژیست، متخصص گوش و حلق و بینی و طراح در سطوح کارشناسی ارشد و دکتری چون دکتر مکی‌آبادی، دکتر امام جمعه، دکتر صراف‌زاده، لطفی، غفوری، خراسانی و کبیرخو و با هدایت و راهنمایی دکتر فرهادی  و دکتر “اجل لوئیان” از سال ۹۳ ایجاد شده و مطالعات ما بر روی این سیستم‌ها متمرکز شده است.

کوشکستانی با بیان اینکه فعالیت‌های تیم این شرکت در حوزه سیستم‌های کاشت حلزونی در گام نخست با بروز رسانی و پیاده سازی و ساخت سیستم پردازشگر گفتار به دستیابی نسخهBody worn  یا پوشیدنی (نسل اول) سیستم کاشت حلزونی منجر شد، خاطر نشان کرد: این سیستم در مرکز کاشت حلزون شنوایی ایران و توسط متخصصین این مرکز بر روی سر یک بیمار ناشنوای داوطلب که از سال ۸۳ مورد عمل قرار گرفته و از سیستم یکی از شرکت‌های خارجی استفاده می‌کرده است، با تعویض کامل بخش‌های خارجی با سیستم ساخت شرکت در پاییز ۹۳ با موفقیت تست و ارزیابی شد.

نسل‌های مختلف سیستم حلزونی گوش در گذر زمان

وی اضافه کرد: برای دستیابی به ویرایشی از این سیستم که قابلیت رقابت و کاربردی با نمونه‌های امروزی برندهای معتبر بین‌المللی را دارا باشد، فاز کوچک سازی سیستم و ارتقای قابلیت‌های ارتباطی با کاربر طراحی و اجرا شد. این سیستم نیز پس از طی آزمون‌های فنی و مهندسی در سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران و تست کامل بر روی سیستم داخلی استاندارد، در زمستان ۹۴ توسط متخصصین مرکز کاشت حلزون ایران با موفقیت بر روی سر ۶ بیمار ناشنوای داوطلب مورد تست و ارزیابی قرار گرفت.

به گفته این محقق، به علاوه این سیستم در بهمن ماه سال ۹۴ در مرکز کاشت حلزون شنوایی خراسان در شهر مشهد بر روی سر ۴ بیمار ناشنوای داوطلب و در اردیبهشت سال ۹۵ بر روی ۳ بیمار داوطلب در مرکز کاشت حلزون فارس شهر شیراز نیز مورد تست و ارزیابی قرار گرفت که تائیدیه‌های این مراکز نیز دریافت شد.

وی این دستگاه را شامل دو بخش داخلی و بیرونی دانست و ادامه داد: بخش داخلی توسط پزشک جراح در داخل سر قرار داده می‌شود و بخش خارجی که شامل میکروفون و ملحقات آن، پردازشگر گفتار و فرستنده است، در پشت گوش بر روی سر قرار می‌گیرد و سیگنال‌های گفتار، به پالس‌های تحریک الکتریکی تبدیل و به بخش داخلی ارسال و در نهایت به عصب شنوایی رسیده و از آنجا به بخش شنوایی در مغز ارسال می‌شود.

بخش بیرونی سیستم گوش بیرونی TAPPS

افرادی که مشمول استفاده از پردازنده شنوایی می‌شوند

کوشکستانی در پاسخ به این سوال که این سیستم برای چه دسته از ناشنوایان قابل استفاده است، توضیح داد: تشخیص نهایی بیماران مناسب برای جراحی را پزشک انجام می‌دهد، ولی عمدتا این سیستم برای ناشنوایانی قابل استفاده است که بخشی از اعصاب شنوایی آنها سالم باقی مانده است و در صورتی که  عمل جراحی کاشت برای کودک ناشنوا در سنین کمتر از ۵ سال صورت گیرد، امکان بازگشت شنوایی و گفتارمانند یک فرد عادی بسیار خواهد بود.

مجری طرح یادآور شد: در واقع دو دسته از ناشنوایان می‌توانند از این سیستم‌ها استفاده کنند. یک دسته “ناشنوایان مادرزادی” که حداقل بخشی از اعصاب آنها سالم است و دیگری ناشنوایانی که به دلیل ابتلا به عفونت‌ها، تصادفات و بیماری‌های ارثی شنوایی خود را از دست داده‌اند. این افراد نیز اگر در بازه زمانی محدود پس از ناشنوایی، تحت عمل کاشت حلزون قرار گیرند، نتیجه بهتری در بازگشت شنوایی خود خواهند داشت. 

تلاش برای ارائه راهکار درمانی وزوز گوش

وی با بیان این‌که فعالیت‌های تحقیقاتی این شرکت فناوری در حوزه‌های “تشخیص” و “درمان نارسایی‌های شنوایی” متمرکز است، افزود: ما علاوه بر محصول فوق محصولات دیگری آماده بهره‌برداری داریم که از آن جمله دستگاه تحریک الکتریکی چند منظوره برنامه‌پذیر است که یکی از کاربردهای آن کمک به ارزیابی کاندیداهای مناسب برای عمل کاشت حلزون توسط متخصص است.

دستگاه تحریک کننده الکتریکی برنامه‌پذیر چند منظوره

کوشکستانی اضافه کرد: علاوه بر آن دستگاه فوق در کنار دستگاه ثبت ساقه مغزی قرار گرفته و قابلیت ایجاد تحریک الکتریکی را برای ثبت فراهم می‌کند.

این محقق با اشاره به چالش وزوز گوش، خاطر نشان کرد: مشکل دیگری که البته شیوع آن تنها به کم شنوایان و ناشنوایان برنمی‌گردد، بلکه بسیاری از افراد با آن دست به گریبانند، صدای وزوزگوش “tinnitus”  است. 

وی “تینتوس” را احساس شنیدن صوت که منشا خارجی برای آن وجود ندارد، دانست و افزود: گاه وزوز گوش چنان آزار رسان می‌شود که زندگی فرد را مختل می‌کند، حتی خواب خوب را از فرد می‌گیرد، فرد را دچار مشکلات روانی می‌کند و در موارد حاد فرد را به مرحله خودکشی می‌کشاند.

کوشکستانی با بیان اینکه این مشکل در دنیا هم تا به حال پاسخ کاملی برای درمان نگرفته است، یادآور شد: مقالات علمی در این باره می‌گویند هر درصدی که از این مشکل کاسته شود، به بیمار کمک خواهد شد.

وی ادامه داد: ما با هدف کاهش اثرات آزار دهنده این بیماری از دانش مهندسی الکترونیک در طراحی این سیستم استفاده کرده‌ایم.

تلاش برای عبور از فرآیند پیچیده تجاری‌سازی

مجری طرح اشاره کرد: با توجه به تولد سالانه ۲۰۰۰ تا ۲۵۰۰ کودک ناشنوا در کشور نیاز به این سیستم‌ها در کشور وجود دارد، اما با توجه به اینکه سیستم پردازنده شنوایی یکپارچه یک محصول خاص است، فاز تجاری‌سازی کامل محصول فاز زمان‌بری است و این محصول هم‌اکنون در مرحله اخذ مجوزها در اداره تجهیزات پزشکی قرار دارد.

تیم تحقیقاتی پردازنده شنوایی شرکت دانش‌بنیان

انتهای پیام