علی مرادخانی در بازدید از نمایشگاه «۶۰ سال با استاد محمد ناصریپور» گفت: ناصریپور یک پل خوب بین نگاههای مختلف در عرصه کار معماری و نقاشی است. خوب است فعالان این حوزهها مسترکلاسهایی با تدریس ناصریپور برگزار کنند تا به توضیح این نوع نگاه به علاقمندان نقاشی و معماری بپردازند.
به گزارش کسب و کار نیوز به نقل ایسنا، علی مرادخانی ـ مشاور هنری شهردار تهران ـ در حاشیه دیدار از نمایشگاه «۶۰ سال با استاد محمد ناصریپور» در نگارخانههای استاد ممیز و زمستان خانه هنرمندان ایران، به ارائه نظرات خود درباره این نمایشگاه پرداخت.
او درباره آشنایی با محمد ناصریپور و آثار وی گفت: آشنایی من با استاد ناصریپور به سالهای دور و بیشترین ارتباطم با ایشان به حدود سال ۱۳۷۰ برمیگردد که در پروژه موزه موسیقی همکاری داشتیم و محمد ناصریپور کارهای فراوانی در این پروژه انجام داد. بسیاری از طرحهای اصلی مرتبط با معماری موزه موسیقی توسط او ارائه شد و به این ترتیب ارتباط میان ما برقرار ماند. او را فردی بسیار ارزشمند و فرهیخته میدیدم که در کار خود وارد است. ناصریپور هشت سال در محضر استاد بهزاد آموزش دیده است و خط و قلمش خود گواه این مساله است.
مرادخانی افزود: یکی از ویژگیهای مهم کار محمد ناصریپور، تطبیق مناسب محتوا با آن کاری است که ارائه میکند؛ او حتی در کار پوسترسازی هم فوقالعاده بوده است و بررسی پوسترهای طراحی شده توسط او در دوران جوانی به ما نشان میدهد، در آثار ارائه شده بهخوبی به محتوای موضوع نزدیک میشود؛ یعنی مشکلی که ما امروزه در چنین حوزههایی مشاهده میکنیم در کار ناصریپور وجود ندارد.
وی ادامه داد: در گفتوگوهایی که در پروژه موزه موسیقی داشتیم، میدیدم که دقت در مباحث تکنیکی و سنتهای موجود تا چه اندازه در کار او دیده میشود، به نحوی که هیچگاه از هویت اصلی خود جدا نشده است. وی در زمان زندگی در خارج از کشور، نه تنها چیزی را از دست نداده، بلکه تلاش کرده هویت خود را در آنجا معرفی کند و بهعنوان یک هنرمند رسالت خود را در آنجا عملی کرده است. امیدوارم آثار چنین هنرمندانی هرچه بیشتر در معرض دید عموم قرار بگیرد تا آنها نیز با انگیزه بیشتری به کار خود ادامه دهند. آثار ایشان در حوزههای مختلف، چه سنتی و چه نوع نگاهش به جریانات مدرن، هر کدام حال و هوای خاص خود را دارد.
مشاور هنری شهردار تهران اضافه کرد: ناصریپور یک پل خوب بین نگاههای مختلف در عرصه کار معماری و نقاشی است. خوب است فعالان این حوزهها مسترکلاسهایی با تدریس ناصریپور برگزار کنند تا به توضیح این نوع نگاه به علاقمندان نقاشی و معماری بپردازند. امروزه مسائلی که در گذشته بسیار مورد توجه هنرمندان بود، کمتر مورد توجه قرار میگیرد. شاید به این دلیل که قصد داریم به سرعت به اصل محتوا نزدیک شویم، خیلی چیزها را به حال خود رها میکنیم. در گذشته اینگونه نبود و دقت بسیار زیاد هم بخشی از کار محسوب میشد. ناصریپور نیز به این مسائل همواره عنایت و توجه داشته است.
مرادخانی در پایان صحبتهایش گفت: «نمایشگاه ۶۰ سال با آثار استاد محمد ناصریپور» در خانه هنرمندان ایران را نمایشگاهی بسیار خوب و موفق میدانم. حالت مینیمالیستی و ساده چینش آثار در نگارخانههای ممیز و زمستان خانه هنرمندان ایران، بدون اینکه ویترین یا فضایی خاص را بهکار گرفته باشد، به مخاطب کمک میکند به اصل موضوع بسیار نزدیک شود و کاملا درک کند که هنرمند چگونه با دست و بدون هر ابزار دیگری کار خود را با این دقت پیش میبرد و آنچه قصد بیانش را دارد بهخوبی القا میکند. این شکل ارائه آثار موجب میشود به تواناییهای هنرمند پی ببریم و خیلی راحت به جوهره کار و هنرمند نزدیک شده و آن را به خوبی درک کنیم. از این منظر نمایشگاه برگزار شده در خانه هنرمندان ایران و انتخاب آثار به نمایش در آمده در آن را کاملا موفق میدانم.