سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
بازیهای جام جهانی فوتبال، همان طور که برای تیم‌ها، مجالی است برای بروز توانایی‌ها و استعدادها، به گزارشگران نیز این امکان را می دهد که جایگاهشان را میان مردم و اهالی ورزش ارتقا دهند.
به گزارش کسب و کار نیوز به نقل از ایرنا ؛ در سالهای اخیر جواد خیابانی در کنار سرهنگ علیفر و پیمان یوسفی، جزو گزارشگرانی هستند که بیشتر مورد نقد و بررسی مردم قرار گرفته اند. اشتباهات کلامی و فوتبالی متعدد، اظهار نظر درباره امور فنی مریبان مطرح جهان و گاه تن صدای بالا، مواردی هستند که به این سه نفر نسبت می دهند. خیابانی اما در این میان با شوخی ها کنار آمده و با بیان اینکه برخی از این اشتباهات را مرتکب نشده و ساخته ذهن مخاطبان است، خطاهای سهوی خودش در گزارشها را نیز کتمان نمی کند.
با او درباره حضور جوانان و کارنامه کاری خودش همکلام شدیم:
**سن گزارشگری
جواد خیابانی در گفتگو با ایرنا، درباره حضور جوانان در حوزه گزارشگری، با ذکر خاطره ای از جام جهانی ۹۸ صحبتهایش را آغاز می کند: «در زمان برگزاری جام جهانی فرانسه من حدود ۳۳ سال سن داشتم. در باکس گزارش بازی ایران ـ آمریکا که پنج هزار نفر گزارشگر داشت، جوانترین بودم. کنار من گزارشگر تلویزیون کلمبیا حضور داشت با ۶۵ سال سن. از من پرسید تو گزارشگر تلویزیون ایرانی؟ گفتم بله. گفت: «تعجب میکنم که با این سن گزارش میکنی. الان موقع گزارش کردن تو نیست، الان زمان کسب علم و تجربه برای توست. با این کار جوانها می سوزند و خیلی کار اشتباهی کردند که در بازی به این حساسی گزارشگر جوان را برای گزارشگری فرستاده‌اند. این بازی حساس نیاز به کسی دارد که با فوتبال زندگی کرده باشد.»
خیابانی درباره تجربیات خودش این گونه ادامه می دهد: «در آن زمان حرفش را نپذیرفتم و اعتقاد داشتم که به واسطه شور و انرژی می توانم گزارش کنم. آن گزارشگر که بعدها از دوستان من شد، یکی دو سال پیش فوت کرد، اما من پس از سالها به این نتیجه رسیدم که او راست می گفت. در گزارشگری و اجرای برنامه تلویزیونی با احترام به جوانها و توانایی‌هایشان، به دلیل غلبه شور و احساس بر تعقل در آنها، باید جوانان تجربه کسب کنند و بیشتر بخوانند و به سرعت وارد این کار نشوند.»
**تفاوت گزارش بازی ایران مقابل استرالیا و اسپانیا
خیابانی در پاسخ به این سوال که بالارفتن سن گزارش باعث کاهش شور و هیجان می شود یا نه، می گوید: «من بازی ایران و استرالیا را در ۳۲ سالگی گزارش کردم و بازی ایران مقابل اسپانیا را در ۵۵ سالگی. به نظر خودم شور و هیجانم در بازی ایران مقابل اسپانیا بیشتر بود، البته احساسات کنترل شده داشتم. اگر دو بازی ایران مقابل آمریکا و استرالیا را که برخی اعتقاد دارند از بهترین گزارشهای من بوده الان بخواهم گزارش کنم، چند نمره بهتر اجرا می شود؛ به دلیل بیشتر شدن علم و تجربه ام. هنوز هم هیچم، اما نسبت به بیست سال گذشته تجربه ام دست کم بیشتر شده است. به طور کلی در هر حوزه ای کسی که باتجربه تر است، بهتر عمل می کند. حتی می خواهم بگویم اگر خودم گزارشگری را به جای ۳۰ سالگی از ۵۰ سالگی شروع می کردم مشکلات این ۲۰ سال را نداشتم.»
**خداحافظی با گزارشگران؟
خیابانی درباره لزوم برپایی اردو برای گزارشگران قبل از برگزاری جام جهانی می گوید: «ما این اردوها را به صورت تلفنی قبل از بازی های مهم برگزار می کنیم. بصورت مداوم با فردوسی پور در ارتباط هستم. در چند روز گذشته با پیمان یوسفی و مزدک میرزایی صحبت کردم و این ارتباط وجود دارد. ما با هم خوبیم و ایرادهایمان را به هم متذکر می شویم و معتقدم این قدر بازیهای فوتبال در دنیا هست که به همه گزارشگران بازی می رسد. حتی بازیهای ایران در جام جهانی را سه نفر متفاوت گزارش کردند.»
خیابانی در پاسخ به برخی اظهارنظرها مبنی بر خداحافظی تعدادی از گزارشگران بعد از بازیهای جام جهانی تصریح کرد: «من با این نظریه ها مخالف هستم. فوتبالیستها تا سی یا سی و پنج سالگی بازی می کنند، اما درمورد گزارشگران معتقدم باید از پنجاه سالگی شروع به گزارش کنند. باور کنید برای خودم نمی گویم. اصلا من از فردا گزارش نمی کنم. اینکه گزارشگر در سی سالگی خداحافظی کند هنر نیست. گزارشگر در چهل یا پنجاه سالگی و بعد از کسب تجربه و علوم مرتبط مختلف می تواند جملات خاص خودش را بسازد و شخصیت گزارشگری مخصوصش را پیدا کند.»
**واکنش به جمله مرزبان
خیابانی درباره واکنشش به صحبتهای مرزبان درباره تیم ملی فوتبال آلمان گفت: «آقای مرزبان در فرهنگ آلمان بزرگ شده اند و آن اصطلاح در فرهنگ آنها وجود دارد. کلمه ای که به کار برده شد، در فرهنگ ما جواب نمی دهد. واکنش من هم در همین راستا بود. من الان که فیلم آن برنامه را می بینم، می خندم و حتی در آن لحظه هم جلوی خنده ام را گرفتم و تفاوت یک مجری با تجربه و جوان اینجا مشخص می شود. شاید اگر مجری جوانی آنجا بود و می خندید، اوضاع بدتر می شد.»
