قلم؛ حرمت انسان و اندیشه

در میان مردم سومر، خط میخی کاربرد داشت. آنها داستان ها، تاریخ، رویدادهای روزانه و مالی و افسانه های خود را به خط میخی ثبت می کردند. با کشف تمدن جیرفت مشخص شد که این خط میان مردم دو تمدن کاربرد داشت. داستان قلم و خط قصه ای دراز دارد که در این متن کوتاه نمی گنجد.
همانطور که می‌دانیم معجزه پیامبر (ص) و اسلام، کلام الله بود تا راهگشای مردم در زمان جهل و خرافه باشد. زمانی که جبرائیل در غار حرا به محمد(ص) گفت بخوان، این لحظه، آغازی تازه در تمدن و بشر بود.
نوشتن و خواندن اندیشه را پر بار می‌کند و زمانی که انسان به تفکر فرو رود، دروازه‌های رشد بشریت باز می شوند.
امروز چهاردهم تیر ماه است و روز قلم که در تقویم خورشیدی ایران زمین، آن را گرامی می دارند.
هر آن کس که قلم به دست می‌گیرد و می‌نویسد، حال می‌خواهد شاعر باشد یا داستان نویس، نظریه پرداز باشد یا پژوهشگر، محقق، دانشمند یا عالم باشد و حتی فعال در رسانه‎های نوین پاسداران قلم و کلمه است و بزرگ و قابل احترام.
روزگاری در مکتب‌های این سرزمین کهن سال، قرآن، دیوان سعدی، حافظ، مولانا، شاهنامه و گنجوی تدریس می‌شد، مردم با ادبیات و شعر پارسی اخت بودند و در خانه‌ها، کودکان قرآن و اشعار شاعران بزرگ را از بر می‌خواندند.
اما در روزگار جدید و قرن حاضر، وسایل و تکنولوژی پیشرفته چون پیله کرم ابریشم ما را احاطه کرده‌اند، کمتر می‌خوانیم. عمیق نمی‌بینیم، نمی‌اندیشیم و با سرعتی باور نکردنی روز را به شب می‌سپاریم.
آنجا که به قلم و کلمه ما را قسم دادند، حرمت و ارزش آن به چشم می‌آید. اما در این روزگار، مردم کمتر حواسشان به این موضوع است، ملتی که نخواند و کتاب در آن تنها برای کتاب فروشان و اندک خوانندگان منتشر می‌شود، محکوم به نابودی است.
پس بیائیم به حرمت قلم، به حرمت کلمه، به حرمت متن، یادمان نرود و دوباره یاد بگیریم تا کتاب را از روحمان دریغ نکنیم.
از : صبا موسوی
فراهنگ** ۹۰۵۳