سوء استفاده‌ از طرح هادی در مازندران

عضو هیات علمی دانشگاه مازندران گفت: مدیریت نامناسب در اجرای طرح های هادی روستایی با الگو برداری از سایر استان های کشور بزرگ ترین چالش مازندران است.

مهدی رمضان زاده، دکترای گردشگری در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به این که در اجرای طرح هادی روستایی از بیت المال و بخشی از مشارکت های مردمی مانند هدیه زمین روستایی برای کمک به اجرای طرح استفاده می شود، اظهار کرد: هدف طرح هادی روستا بیشتر بعد فیزیکی بوده یعنی ناخودآگاه اقتصاد و بعد فرهنگی کمتر مورد توجه قرار گرفته است.

وی توضیح داد: طرح هادی براساس یک سری از شرح خدمات از بالا نوشته شده که برای تمام روستاهای کشور همان طرح اجرا می شود و این امر یکی از بزرگترین چالش های جدی در این حوزه به خصوص در مازندران بوده و کارشناسان این حوزه نقد جدی بر آن دارند. طرح هادی روستایی طرحی است که ضمن ساماندهی و اصلاح بافت موجود میزان گسترش زمین را برای عملکردهای متفاوت در روستاها تغییر می‌دهد.

استاد دانشگاه مازندران ادامه داد: پدیده هایی مانند ساخت مسکن، خانه بهداشت، زمین های ورزشی و سایر موارد در روستا روی زمین بوده و زمین عامل تولید، عامل تحول اقتصاد یا می تواند بی عدالتی را به همراه داشته باشد؛ طرح هادی، ساماندهی فیزیکی و کالبدی یک روستا را در قالب یک زمین مشخص می کند بنابراین برای چشم اندازهای آینده با توجه به جمعیت موجود، برای اکثر روستاهای بالای ۲۰ خانوار لازم الاجرا است.

مدیر گروه و دانشیار گردشگری دانشگاه مازندران یادآور شد: ۴هدفی را که بنیاد مسکن در خصوص اجرای طرح هادی مطرح کرده و از جمله آن ایجاد توسعه و عمران روستاها، تامین عدالت امکانات مانند بانک، مراکز خرید و مراکز بهداشت، هدایت فیزیکی روستا و ایجاد زیرساخت های لازم جهت بهبود مسکن روستاییان و اجرای طرح‌های محیط زیستی است.

رمضان زاده با تاکید بر این که شیوه مدیریت زمین در مناطق روستایی در استان های مرکزی، قم و اصفهان با زمین های شمال یکسان نیست، خاطرنشان کرد: میزان کاربری و آورده‌ای که از زمین داریم در مازندران با استان های بیابانی برابر نبوده و طرح هادی نوشته شده در کشور بدون در نظر گرفته شدن شرایط فیزیکی روستاها الزاما طرح موفقی نیست.

وی، مشکل اساسی در مازندران را که جزء استان‌هایی با بیشترین تراکم روستاها و فاصله کم از یکدیگر بوده، حساسیت‌های نوع کاربری زمین‌ها برای اقتصاد مازندران دانست و عنوان کرد: تهیه بد طرح‌های هادی، اجرای نامناسب این طرح در بخش زیادی از محیط جغرافیایی که در قالب روستا شکل گرفته، اختصاص بخش زیادی از زمین‌ها به اجرای طرح هادی که شاید ضرورتی در اجرای آن نبوده است و اجراهای بدون مدیریت طرح هادی در زمین های روستایی، زمین های کشاورزی را از بین برده و مازندران را دچار مشکل خواهد کرد.

این دکترای گردشگری تصریح کرد: سوء استفاده‌هایی که از طرح هادی در مازندران می‌شود از جمله چالش‌های مهم دیگری است که در اجرا مطرح شده است؛ بسیاری از افراد با ارتباط گرفتن با مشاوران اجرای طرح که اکثرا نیز غیر بومی هستند گاها زمین‌هایی را در داخل طرح هادی قرار داده تا از نظر قیمت چند برابر افزایش یابد و کاربری این زمین‌ها تغییر کند؛ پیامدهای این کار تبلیغات گسترده برای ساخت خانه های دوم است که بدترین نوع گردشگری متصور شده برای مازندران است.

رمضان زاده با بیان این که جنبه های اجتماعی و فرهنگی به طور کلی در روستاها فراموش شده، خاطر نشان کرد: انتظار می رود مشارکت در اجرای طرح هادی بیشتر شود و در اجرای آن به نیاز روستاها توجه بیشتری شود؛ طرح های هادی در هر روستا و اجرای آن باید با توجه به موقعیت هر روستا اتفاق بیافتد و الگوهای خاص خود را می طلبد.