موسیقی ایرانی به قوت «عشق» جهانی خواهد شد

استاد خرم که ۲۸ دی ماه ۱۳۹۱ در تهران رخ در نقاب خاک کشید، هشتاد و دو سال قبلترش در چنین روزی در بوشهر متولد شد.
به دلیل آنکه مادرش از شیفتگان موسیقی اصیل ایرانی بود و از بین مقام‌های موسیقی ایرانی، به دستگاه همایون عشق می ورزید، نام همایون را برای فرزندش انتخاب کرد.
خرم که در خانواده ای اهل موسیقی زاده شده بود از کودکی نواختن ویولن را آموخت و از ۱۴ سالگی در رادیو به تک نوازی پرداخت.
خرم در برنامه گلها، به عنوان آهنگساز، تکنواز ویولن و رهبر ارکستر آثاری ارزشمند ارائه داد که در تاریخ موسیقایی ایران تا ابد ماندگار است.

** گفت وگوی ایرنا با استاد خرم
هویت خبرنگاری گاه نیکبختی است چرا که در گذر زمان فرصت می یابی انسان های بزرگی را ببینی که ذره ذره نیکی هایشان نامدارشان کرده و کم به کم افتخار ملی شده اند و نامشان جاودان…

*وقتی مردم نمی دانستند چه دُری از موسیقی این سرزمین میانشان نشسته است
شبی تابستانی در سال ۹۰ در لابی هتلی در رشت که بسیار پر رفت و شد می نمود؛ و به تقریب هیچ کدامشان نمی دانستند که کهن مردی که بر روی راحتی با گروهی نشسته، استاد «همایون خرم» نوازنده چیره دستی است که از دهه های پیشین موسیقی ایران را مو به مو شکافته و در گوشه گوشه جهان تأمل کرده و آثاری بسیار برای فرهنگ این مرز و بوم به جای نهاده است.
پس از گذشت دقایقی به ساعت نرسیده، برای مصاحبه با ایشان دعوت شدیم – نمی دانم شاید هنرمندان امروز را کمتر دیده ایم اما بعید می دانم فروتنی فروزانی این چنین … سخنانش گویی احساس انسانی نو را زنده می نماید.
کوتاه سخن می گفت و همه به نغمه بود از آمیرزا عبدالله و آقا حسین قلی و درویش خان …؛ و چه خوش تاکید می کرد که در آن زمان سازی به ساز دیگر تعلیم می دادند و موسیقی در خلوت و محافل خصوصی گسترش می یافت.
جایگاه موسیقی را آنچنان شرح می داد تا به علی نقی وزیری و استادخویش ابوالحسن صبا رسید و گفت: نخستین هنرستان موسیقی را در تهران علی نقی خان وزیری و دومین هنرستان موسیقی را استاد صبا به فرموده ایشان به دلیل موقعیت بالای فرهنگی گیلان در رشت بنا نهاد.

* به جوانان و علاقه موسیقایی شان خرده ای نیست
وی با چه شوری از تشکیل ارکستر ملی و تک نوازی های برنامه گلها و استادان بزرگ موسیقی این مرز و بوم یاد می کرد و می گفت: خرده ای به علاقه موسیقیایی جوانان امروز نیست.
استاد بیان کرد: باید فرصت ارائه و شناخت برای جوانان فراهم شود که اگر چنین شود گام به گام در موسیقی عمیق می شوند و آنگاه آنانی که عشق می ورزند خلق می کنند چرا که ذات موسیقی ایرانی ابداع و نوآوری است.
استاد گفت: جهانی شدن موسیقی ایرانی آسان نیست و هارمونی موجود بیان کننده تمام موسیقی ایرانی نیست.
وی افزود: موسیقی ایرانی برای ارائه جهانی عشق می خواهد و مدیریت بسیط؛ و اگر عشق نبود موسیقی ایرانی هیچ گاه به وضع کنونی‌اش نیز نمی رسید.
وی ادامه داد: موسیقی‌دانانی نیاز است تا به هنر خویش گوش‌ها را در دیار غرب به گوشه گوشه موسیقی ایرانی آموخته نمایند.
خرم در گفت و گو با ایرنا اظهار داشت: موسیقی اصیل ایرانی همچون آب زلالی است که به تشنگی درونی شنونده پاسخ لازم را می دهد و او را با خود حقیقی خویشتن آشتی می دهد.
وی گفت: بسیاری از گوشه های موسیقی ما خود یک شهر موسیقی است که اگر نسبت به آنها معرفت لازم پیدا شود، می تواند برطرف کننده عطش حقیقت جویانه انسان شود.
شوربختی اینکه وقت مصاحبه به پایان رسیده و پاسی از شب طی شده اما استاد مانع از رفتن می شود با دستانی که هفت دهه هنر در این مرز و بوم خلق نموده؛ یادگاری بر روی لوح فشرده آهنگ‌های اش می نویسد و همراه‌مان می کند و ما در حالی مسرور او را ترک می کنیم که نمی دانیم یک سال دیگر او را برای همیشه از دست می دهیم و آوای اش به یادگار برای ما که نه برای همه ایران می ماند به یادگار.
ما آن شب در کلام استاد عطر آهنگهایی چون، تو ای پری کجایی (سرگشته)، امشب در سر شوری دارم (غوغای ستارگان) را استشمام کردیم.

** تکمله
استاد خرم، تا به آخر عمر به مکتب استاد ابوالحسن صبا وفادار ماند و جالب است که بدانیم او از دانشگاه علم و صنعت ایران در رشته مهندسی برق تحصیل کرده بود و از همین رو گاه او را که دیگر تکرار نمی شود مهندس خرم می خوانیم.
امروز تولد استاد بود، ایام عاشقان موسیقی ایرانی «خرم» و آثارشان «همایون» باد.
فراهنگ**۱۴۱۸**۱۰۵۵