به گزارش کسب و کار نیوز، استیاس-۷۱ (STS-71)، یکی از ماموریتهای برنامه شاتلهای فضایی بود که در تاریخ ۲۷ ژوئن سال ۱۹۹۵ از “پایگاه فضایی کندی” (KSC) به مقصد ایستگاه فضایی “میر” (Mir) پرتاب شد. این ماموریت توسط “شاتل فضایی آتلانتیس” (Space Shuttle Atlantis) صورت گرفت و بخشی از برنامه “شاتل–میر” بود که به صورت مشترک توسط روسیه و آمریکا انجام شد.
ایستگاه فضایی میر یا ایستگاه مداری میر، ایستگاه مدارگرد روسیه و نخستین ایستگاه پژوهشی بشری در فضا بود که انسان مدت طولانی در آن سکونت داشت.
استیاس-۷۱، سومین ماموریت برنامه شاتل–میر و نخستین شاتل فضایی بود که به ایستگاه فضایی میر پیوست. این شاتل، هفت فضانورد سرنشین خود از جمله “آناتولی سولوویف” (Anatoly Solovyev) و “نیکولای بودارین” (Nikolai Budarin) را به ایستگاه فضایی رساند و ” نورمن تاگارد” (Norman Thagard)، فضانورد آمریکایی را بازگرداند.
ماموریت استیاس-۷۱، در هفت جولای سال ۱۹۹۵ با شاتل آتلانتیس و به همراه هشت سرنشین خود، به زمین بازگشت. استیاس-۷۱، نخستین ماموریت از هفت ماموریت مستقیم به ایستگاه فضایی میر بود که با شاتل آتلانتیس صورت گرفت.
ماموریت استیاس-۷۱، ۹ روز به طول انجامید و توانست مسافت ۶٫۶۰۰٫۰۰۰ کیلومتر را طی کند. این ماموریت، یک آزمایشگاه فضایی و تجهیزات لازم برای ایستگاه فضایی میر را با خود حمل میکرد. سرنشینان استیاس-۷۱ و ایستگاه فضایی با همکاری یکدیگر و با استفاده از آزمایشگاه فضایی توانستند بررسیهای علمی گوناگونی را در مدار زمین انجام دهند.
انتهای پیام