سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
گروه اصناف
چین در سال‌های اخیر به یکی از قدرتمندترین اقتصادهای دنیا تبدیل شد و اکنون شاهدیم که در بسیاری از کشورهای قاره اروپا و آمریکا، اجناس چینی حرف اول را در ویترین فروشگاه‌ها می‌زند. به گزارش کسب و کار نیوز با توجه به اینکه اجناس چینی در رده‌های مختلف کیفیتی تولید شده و در بسیاری از نقاط دنیا مشتریان خود را دارد، این سوال مطرح می‌شود که چرا تجار ایرانی تنها علاقه به واردات کالاهای نامرغوب چینی دارند؟ آیا این هموطنان، مردم خود را لایق مصرف کالاهایی با کیفیت درجه یک نمی‌دانند؟
واردات کالاهای نامرغوب چینی یکی از چالش‌هایی است که علاوه بر صدمه زدن به تولید داخلی، گاهی اوقات موجب متضرر شدن مصرف‌کنندگان داخلی می‌شود و در این میان تنها سود در جیب دلالان می‌رود. کارشناسان هم ورود کالاهای بی‌کیفیت چینی را تهدیدی برای تولید داخلی می‌دانند. به باور آنها، برخی از تجار هستند که فقط کالای ارزان‌قیمت که از کیفیت پایینی برخوردار است را وارد می‌کنند. کالاهای چینی به کشورهای مختلف مانند آمریکا هم صادر می‌شود، اما این کالاها باکیفیت هستند و علت آن هم این است که کالاهایی با استانداردهایی که می‌خواهند را وارد کشورشان می‌کنند. یکی از اهداف کشور چین برنامه‌ریزی روی صادرات است. در این شرایط برای تولیدکننده مهم نیست که چه کالایی تولید می‌کند. با این شرایط این خریداران کالا هستند که تصمیم می‌گیرند کالای خوب خریداری کنند یا کالای بد. پس اگر قیمت کالایی پایین باشد مسلما کیفیت آن هم پایین خواهد بود. ما نمی‌توانیم به کشور چین بگوییم که چرا کالای باکیفیت پایین تولید می‌کند، بلکه ما که خریدار هستیم باید بدانیم چه چیزی را خریداری کنیم.
نظارت بر واردات در آزمایشگاه‌های اداره استاندارد
محمدرضا نجفی‌منش، عضو اتاق بازرگانی تهران
از ورود هرگونه کالای بی‌کیفیت به کشور باید جلوگیری شود، چراکه حق مصرف‌کننده در این میان مطرح است و همچنین تولید داخل ضربه می‌خورد. بنابراین باید برای جلوگیری از ورود کالاهای بی‌کیفیت که در اکثر مواقع از چین وارد کشور می‌شوند، راهکارهایی وجود داشته باشد. اصلا قانونی در همین زمینه وجود دارد که طبق آن و برای جلوگیری از افزایش کالاهای وارداتی بی‌کیفیت هر کالایی به محض ورود از مبادی رسمی و نظارت باید در آزمایشگاه‌هایی که اداره استاندارد ایجاد کرده، بررسی شود تا کیفیت آنها مورد تایید قرار بگیرد. در غیر این صورت نباید برای ترخیص و توزیع آن اقدام شود.
فرهنگ‌سازی نیز راهکار دیگر برای جلوگیری از سودجویی و فرصت‌طلبی برخی از واردکنندگان و تجار است. باید به مردم آموزش داده شود که از خرید کالاهای خارجی و به‌ویژه بی‌کیفیت که بازار را پر کرده‌اند، خودداری کنند. باید در این فرهنگ‌سازی به گونه‌ای جلو برویم که مردم و مصرف‌کنندگان را متقاعد کنیم که خرید کالای باکیفیت ایرانی را بر کالاهای چینی ترجیح دهند. متاسفانه نرخ ارز هم مشکلاتی را به وجود آورده که در این رابطه هم باید نرخ ارز را به گونه‌ای واقعی کرد تا قاچاقچیان از این کار به علت صرفه کم اقتصادی کناره‌گیری کنند، چراکه این موضوع تاکنون ایران را متحمل خسارات جدی کرده است.
حاشیه سود واردات اجناس بی‌کیفیت چینی بسیار زیاد است
ایمان عبدلی، کارشناس بازار
در تمام بازارها اجناس چینی را مشاهده می‌کنیم که با تنوع جنس و قیمت مصرف‌کنندگان را جذب کرده‌اند. در بازار ایران متاسفانه مردم و مصرف‌کنندگان قربانی سودجویی‌های برخی افراد می‌شوند که با واردات اجناس بی‌کیفیت سعی دارند جیب‌های خود را پر کنند. برای تجار، بازرگانان و واردکنندگان مگر کاری دارد که به جای واردات اجناس بی‌کیفیت چینی اجناس درجه یک و آن دسته از کالاهایی را وارد کشور کنند که به اروپا و برخی اوقات به آمریکا صادر می‌شود؟ چین بزرگ‌ترین صادرکننده به کشورهای اروپایی است. در ایران به دلیل اینکه حاشیه سود واردات اجناس بی‌کیفیت چینی بسیار زیاد است واردکنندگان بدون در نظر گرفتن حقوق مصرف‌کننده و برای پر کردن جیب خود، اقدام به واردات اجناس درجه سه از این کشور می‌کنند و به همین دلیل بازارهای ایران مملو از این اجناس شده است. تولید داخل در بسیاری از مواقع از این اجناس کیفیت بالاتری دارد، اما به دلیل اینکه هزینه تولید در ایران بالاست و قیمت تمام‌شده بسیار زیاد می‌شود مصرف‌کننده تمایلی به خرید کالای ایرانی ندارد و ترجیح می‌دهد از همین کالاهای بی‌کیفیت، اما قیمت مناسب استفاده کند.
کشور گسترده چین با منابع و نیروی کار فراوان اقدام به تولید محصولات گوناگون برای کشورهای مختلف کرده و با توجه به تفاوت خریداران خود دست به رده‌بندی تولیدات خود کرده است. در این میان بدترین و بی‌کیفیت‌ترین کالاهای چینی به دست مردم ایران می‌رسد، آن هم به دلیل سودجویی برخی از افراد. کالاهای چینی به ۴ ردیف A/B/C/D تقسیم می‌شوند. کالاهای دو ردیف نخست به ترتیب به کشورهای توسعه‌یافته مثل آمریکا و دیگری به کشورهایی مثل ایتالیا، کانادا و ژاپن صادر می‌شوند، همچنین کالاهای دو ردیف آخر نیز به ترتیب به کشورهای در حال توسعه و ردیف آخر با قیمت نازل‌تری برای مصارف داخلی تولید می‌شوند.
برخی از تجار کشور به علت قیمت نازل کالاهای ردیف D اقدام به ورود این نوع کالاها کرده و از آنجایی که در فرهنگ چینی واژه «نه» وجود ندارد؛ ازاین‌رو این امر سبب می‌شود تا شاهد افزایش کالاهای چینی نامناسب در سطح کشور باشیم. این مدل واردات علاوه بر اینکه جیب واردکنندگان را پر می‌کند، تولید داخلی و تولیدکننده داخلی را هدف گرفته است تا شکست را به آنها القا کند. در این میان حقوق مصرف‌کننده هم پایمال می‌شود و حتی خود مردم نیز آگاه به این رفتار نیستند. بنابراین موضوع فرهنگ‌سازی هم به میان می‌آید. مهم‌تر از این موارد این است که باید حمایت‌ها از تولید داخلی و تولیدکننده ایرانی آنقدر افزایش یابد تا هزینه تولید کالا کاهش یابد و کیفیت افزایش پیدا کند. آن موقع می‌شود به اقبال تولید ایرانی و تمایل مردم به خرید کالای ایرانی امیدوار شد.
