به گزارش کسب و کار نیوز به نقل از ایسنا، سید محمد رقیب شامگاه گذشته (چهارشنبه) در جمع خبرنگاران اظهار کرد: وقتی در محیط شهری زندگی میکنیم در حال مدیریت یک اکو سیستم هستیم و نباید به صورت موضعی به مسائل نگاه کنیم. بحث فضای سبز کارایی و عملکردهای متفاوتی دارد و اولین کارایی آن زیست محیطی است که شهر را برای شهروندان قابل حیات میکند.
وی ادامه داد: هوایی که مردم شهر استفاده میکنند و منظری که مقابل چشم مردم است و تفرجگاهی که برای تفریح دارند را نمیشود وارد کرد. برخلاف سایر کشورها که ممکن است مراکز تفریحی متعددی داشته باشند، اما تفرجگاه غالب شهروندان ما فضای سبز است.
رقیب با بیان اینکه در فصل زمستان و پاییز که بخشی از فضای سبز خزان میشود، شاهد روزهای آلاینده هستیم، افزود: نباید جایگاه فضای سبز را لوکس و غیر ضروری ببینیم زیرا بهداشت روان شهروندان در گرو دیدن رنگ سبز و گلها است. اگر بخواهیم به جای چمن طبیعی به سراغ چمن مصنوعی برویم این یک تهدید بزرگ خواهد بود.
این کارشناس ارشد علوم باغبانی ادامه داد: مجموعه شهرداری اصفهان با همکاری دانشگاههای بزرگ ایران از سالها قبل این بحران خشکسالی را احساس کرده و فعالیتهای متعددی از جمله افزایش راندمان آبیاری و استفاده از گونههای مقاوم است. شهرداری اصفهان در حال حاضر بزرگترین کلکسیون چمن کشور را دارد و کلکسیونی از گیاهان مقاوم به خشکی بالغ بر ۳۰۰ نوع شناسایی کرده که نیاز آبی شان کمتر است. همچنین از تکنیکهای به روز کشاورزی نیز استفاده کرده که همه این موارد میتواند نیاز آبی را کم کند.
وی با بیان اینکه شهرداری دنبال ایجاد فضای سبز پایدار بوده است، اضافه کرد: در مواردی که ناچار هستیم بخشی از فضای سبز جمع آوری و شن را جایگزین کنیم؛ گرما و حرارت ایجاد میشود.
رقیب با اشاره به مقوله گردشگری گفت: راه نجات شهر اصفهان پرداختن به مقوله گردشگری است. این پتانسیل خفته شهر اصفهان است و صنعتی که کمترین میزان مصرف آب را دارد. ما با خراب کردن منظر شهری به زیبایی این باغ شهر لطمه میزنیم. خیابان حکیم نظامی، نظر و… را مگر میشود بدون درختهایش تصور کرد؟
وی با بیان اینکه فضای سبز تشویشها و نازیباییها را پوشانده است، اضافه کرد: شهر باید زیبایی داشته باشد. در سال گذشته توریستها خوب از اصفهان استقبال کردند و ما نباید بگذاریم این فرصتها از دست برود. در حال حاضر رویکرد گردشگرها به سمت گردشگری با میراث ناملموس رفته است. ما آیینها و آداب و رسومی داریم که خود امروزیهای ما از آن خبر ندارند.
رقیب با اشاره به تمدن هفت هزار ساله ایرانیان گفت: به عنوان مثال قناتها یکی از داراییهای ماست. ما آیینی داشتیم به اسم عروس قنات و یک خانمی که شوهرش را از دست داده بوده در جامعه قدیم به جای اینکه به فردی منفعل تبدیل شود این خانم را به عقد آب قنات در میآوردند و به آن جایگاه رفیع اجتماعی میدادند. اگر ما روی میراث فرهنگی ناملموس کار کنیم، گردشگر را به این بهانه به شهرمان میکشانیم.
رقیب با بیان اینکه متاسفانه پدیدهای که روی اکوسیستم شهر تاثیر میگذارد، برداشت آب شرب مردم از چاه است، گفت: این زنگ خطر باید به صدا در بیابد که اگر اصفهان زلزله خیز نبوده به دلیل سفرههای وسیع آبهای زیرزمینی بوده که امروز به دلیل نبود آب از آن در حال استفاده هستیم. این سفرههای آب زیرزمینی در حال خالی شدن است که به دنبال آن شهر دچار فرونشست شده و آرام آرام شهر مستعد زلزله میشود.
وی افزود: شهر اصفهان در مرحله اول با از دست دادن مادیهایش سپس زاینده رود و پس از آن سفرههای زیر زمینی قدمت هفت هزار سالهاش رو به اتمام بوده و در سکوت مطلق فعالین کشاورزی و زیست محیطی این شهر از یک تمدن چند هزار ساله تبدیل به یک ویرانه میشود.
رقیب گفت: اگر قرار است برای شهر یزد از سرچشمههای زاینده رود آب شرب منتقل شود، برای آب شرب مردم اصفهان هم از همان سرچشمهها باید آب بیاید. سازمان نظام مهندسی با داشتن حداقل ۱۴ هزار عضو به عنوان یک سازمان تخصصی که اسم نظام مهندسی کشاورزی منابع طبیعی و محیط زیست را یدک میکشد باید در این سازمان سمینارهایی برگزار و مطالبهگری داشته باشیم. ما برای بازپس گیری آب زاینده رود هیچ کاری نمیکنیم حداقل آب شرب را به خودمان بدهند.
انتهای پیام