رئیس اداره میراثفرهنگی، صنایعدستی و گردشگری شهرستان شاهرود گفت: پروژه تعیین عرصه محوطه ۸۰۰۰ ساله عمادالدین شاهرود در حال انجام است.
به گزارش کسب و کار نیوز به نقل از ایسنا، حمیدرضا حسنی با اعلام این خبر افزود: گروهی از باستانشناسان به سرپرستی باستانشناس پیشکسوت «حسن رضوانی» و با پشتیبانی اداره کل میراث فرهنگی استان سمنان، عملیات گمانهزنی در این محوطه دوره نوسنگی را با هدف تعیین عرصه واقعی محوطه تاریخی عمادالدین آغاز کرده اند.
وی گفت: بخش اصلی این محوطه براساس شواهد سطحی مربوط به فرهنگ سنگ چخماق در منطقه شمال شرق فلات ایران است که قدمت آن به اواخر هزاره ششم قبل از میلاد میرسد و شواهد سطحی دیگر نیز گویای استمرار حضور در این محوطه تا اواسط هزاره پنجم قبل از میلاد است.
حسنی افزود: تپههای سنگ چخماق بسطام واقع در ۱۴ کیلومتری شمال محوطه عمادالدین محوطه معیارِ فرهنگ نوسنگیِ شمال شرق ایران است که در دهه ۱۳۵۰ خورشیدی توسط هیأتی ژاپنی به طور گسترده کاوش شد ولی نتایج آن تاکنون منتشر نشده است.
وی گفت: محوطه عمادالدین در حاشیه جنوبی شهر شاهرود در سال ۱۳۹۴ به طور اتفاقی توسط مالک زمینی که بخشی از محوطه در آن واقع شده شناسایی شد و مراتب به اطلاع اداره میراث فرهنگی شاهرود رسید.
رییس اداره میراثفرهنگی، صنایعدستی و گردشگری شهرستان شاهرود گفت: این محوطه نویافته در کنار جاده کمربندی شاهرود- مشهد واقع شده و بیش از ۹۰ درصد آن بر اثر ایجاد تاکستان و باغهای میوه شدیداً آسیب دیده است.
وی با بیان اینکه تاکنون شمار قابل توجهی انواع دست ساختههای زندگی دوره نوسنگی، مانند هاونهای سنگی، دست آس، سنگِ ساب و تبر سنگی از خاکهای شخم خورده از این محوطه به دست آمده است ادامه داد: اهمیت این محوطه از آن جهت است که شواهد روشنی از ادامه استقرار از اواخر هزاره هفتم تا اواسط هزاره پنجم قبل از میلاد را طی حدود ۲۰۰۰ سال نشان میدهد.
این مدیر مسوول تصریح کرد: وجود باغهای میوه و جاده کمربندی که بخشهایی از این محوطه بزرگ را تخریب کرده اند بر پیچیدگی عملیات گمانه زنی و تعیین عرصه واقعی آن افزوده است.
رئیس اداره میراثفرهنگی شاهرود با بیان اینکه تاکنون شواهد زندگی نوسنگی در عمق سه متری زمین شناسایی شده و گمان میرود که شواهد بیشتری در اعماق بیشتر در نقاط دیگر این محوطه به دست آید یادآوری کرد: محوطه عمادالدین هفتمین محوطه دوره نوسنگی (فرهنگ چخماق) است که تاکنون در ناحیه شاهرود شناسایی شده است. این فرهنگ، قدیمیترین فرهنگ دوره روستانشینی در نیمه شرقی فلات ایران است.