غبار فراموشی بر چهره قدیمی ترین سند تاریخی ایران زمین

سنگ نوشته و نقش برجسته ‘آنوبانی نی' با قدمت چهار هزار و ۸۰۰ سال بر دل کوه ‘میانکل' سرپل ذهاب در غرب کرمانشاه است که به دلیل بی مهری این روزها از یادها فراموش شده است.
به گزارش کسب و کار نیوز به نقل از ایرنا، این نقش برجسته بر روی صخره‌ای به نام میان ‌کل در کوه ‘بادیر' حجاری شده است که در آن آنوبانی‌ نی (الهه نشاط و عشق) به همراه پادشاه لولوبیان و ۹ اسیر جنگی را نشان می‌دهد.
لولوبیان یکی از چهار قوم زاگرس‌ نشین در هزاره سوم پیش از میلاد و قبل از مهاجرت آریایی‌ها بودند.
در این نقش برجسته شاه در برابر آنوبانی‌نی که او را در مقابل دشمنان به پیروزی رسانده قرار دارد و پای خود را بر روی بدن دشمن مغلوب نهاده است، آنوبانی ‌نی حلقه‌ای در دست دارد و در دست دیگر دارای طناب یا زنجیری است که به بینی ۲ اسیر که در پشت سر او هستند، متصل است.
۹ اسیر جنگی که همگی برهنه هستند نیز در پایین پای شاه و الهه ترسیم شده‌اند و در زیر این تصویر یک سنگ نوشته به خط اَکدی وجود دارد که مضمون آن چنین است ‘آنوبانی‌نی پادشاه توانا، پادشاه لولوبی نقش خود و نقش الهه ایشتار را در کوه بادیر رسم کرده است، آن کس که این نقوش و این لوح را محو کند، به نفرین و لعنت آنو، آنوتروم ، بل، بلیت، رامان، ایشتار، سین و شمش گرفتار و با ۲ نسل او بر باد رود'.
نقش برجسته آنوبانی نی هم اکنون در محوطه مدرسه دخترانه ۱۷ شهریور در شهر سرپل ذهاب در ارتفاع ۱۶ متری قرار دارد.
فرسایش‌های طبیعی و غیرطبیعی در طول تاریخ ، این نقوش را به شدت در معرض تخریب قرار داده به طوری که مشاهده آن‌ به سختی امکان پذیر است.
شاید اگر مشابه چنین اثری در یک جای دیگر و یا در کشوری دیگر بود، اکنون به منبعی برای درآمد و بازدید گردشگران تبدیل می شد، ولی با توجه به بی مهری هایی که در رابطه با این اثر شده و اگر چنین ادامه یابد، شاید شاهد محو شدن کامل این اثر تاریخی باشیم، همان مطلبی که نگارنده از رخداد آن نفرین داشته است.
این نقش برجسته از قدیمی ترین نقش برجسته های کشور است که ۲ هزار سال از کتیبه داریوش قدیمی تر است.
این سنگ نوشته هم اکنون سالانه پذیرای شمار اندکی از گردشگران خارجی علاقه مند به آثار تاریخ ایران کهن است که اگر تبدیل به یک مکان تفریحی باستانی شود، می تواند رونق خوبی داشته باشد.
محوطه سازی در کنار این بنا و تبدیل آن به یک پایگاه نه تنها جایگاهی برای جذب گردشگران داخلی و خارجی است بلکه می تواند درآمد بسیار خوبی را از قبل گردشگری برای این منطقه داشته باشد.
با توجه به تخصیص نیافتن اعتبار لازم برای مرمت، بهسازی و محوسطه سازی اطراف این اثر تاریخی، نیاز است مسئولان قدری مهربانانه تر با این اثر بی نظیر برخورد کنند.

** تقاضای تخلیه مدرسه واقع در این اثر تاریخی
رئیس اداره میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری سرپل ذهاب در گفت و گو با خبرنگار ایرنا گفت: سنگ نوشته آنوبانی نی یک اثر بی نظیر است که قبل از انقلاب در محوطه این اثر یک مدرسه بنا شده است.
ظفر غلامی افزود: در جریان زلزله پارسال غرب کرمانشاه که کانون آن سرپل ذهاب بود، انبار این مدرسه دخترانه تخریب شد ولی به بنای مدرسه آسیبی وارد نشده است اما مسئولان و متولیان امر برای جا به جایی این واحد آموزشگاهی باید فکری کنند.
وی اظهارداشت: هم اکنون کلاس های درس در این مدرسه دایر و محوطه مدرسه از محوطه اثر تاریخی آنوبانی نی جدا شده است و با توجه به اهمیت این اثر تاریخی، جا به جایی مدرسه بسیار حیاتی و ضروری است.
رئیس اداره میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری سرپل ذهاب گفت: پیش تر یعنی در چند سال گذشته مکاتبه هایی با آموزش و پرورش برای تخلیه مدرسه انجام شد و در زمان استانداران قبلی نیز مکان دیگری برای ساخت مدرسه جدید و انتقال آن به مکان جدید صورت گرفت که با تغییر استانداران این مصوبه تاکنون عملیاتی نشده است.
غلامی بیان کرد: هم اکنون اداره میراث فرهنگی سرپل ذهاب در یک مکان استیجاری است و در صورت تخلیه این مدرسه و تحویل آن به میراث فرهنگی می توانیم از آن به عنوان مکان اداره استفاده کنیم.
وی ادامه داد: گردشگران داخلی و خارجی از اثر تاریخی آنوبانی نی در طول سال و به ویژه در ماه های اسفند و فروردین دیدن می کنند که در صورت توجه به این اثر تاریخی و تخلیه مدرسه و تامین اعتبار برای احیا و محوطه سازی می تواند در رونق بیش از پیش این شهرستان تاثیر بسیار خوبی داشته باشد.
سرپل ذهاب با یک هزار و ۲۷۱ کیلومتر مربع مساحت در غرب کرمانشاه واقع شده است که سابقه سکونت در این شهرستان به دوران نوسنگی باز می گردد.
سرپل ذهاب ۳۲ اثر تاریخی و مذهبی دارد که آثار نقش برجسته دوران حکومت ماد، دکان داوود ، طاق گرا ، آثار برجسته و نقوش مربوط به دوران هخامنشی ، ساسانی و اشکانی از دیگر آثار تاریخی این شهرستان به شمار می رود.
وجود آثار تاریخی به یقین بخش مهمی از تاریخ ، فرهنگ و تمدن هر کشوری محسوب می شود و جا دارد متولیان امر گردشگری برای رونق بیش از پیش صنعت گردشگری که بخش مهمی از منابع ارزی کشور را شامل می شود ، فکری اساسی کنند تا اینگونه آثار تاریخی به علت برخی بی مهری ها نابود نشود.
توجه و احیای صنعت گردشگری علاوه بر معرفی تمدن هر کشور، در اشتغالزایی و بهبود وضعیت اقتصادی مردم منطقه نیز بسیار موثر است و امید آنکه مسئولان و متولیان امر در سایه توجه بیش از پیش به آثار تاریخی به این صنعت کمک شایانی کنند.