سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
به گزارش کسب و کار نیوز، اسماعیل هنیه، رئیس دفتر سیاسی جنبش حماس در این مقاله که پایگاه “عربی ۲۱” آن را ترجمه کرده است، درباره تظاهرات‌های حق بازگشت که از تاریخ ۳۰ مارس گذشته آغاز شده و اهداف آنها صحبت کرده و از جامعه بین‌الملل خواسته است که رژیم صهیونیستی را برای لغو محاصره غزه تحت فشار قرار دهد.
متن کامل این مقاله را مرکز اطلاع‌رسانی فلسطین منتشر کرده است:
در عرصه بین‌المللی مساله‌ای آشکارتر و عادلانه‌تر از مساله فلسطین وجود ندارد. ملتی که سرزمینش قبل از هفت دهه پیش اشغال شده و در معرض ترانسفر نژادپرستانه و هدفمند قرار گرفته است و این چیزی است که بسیاری از گزارش‌های بین‌المللی و حتی خود مورخان اسرائیلی به آن اذعان کرده‌اند. در سال ۱۹۴۸ نزدیک به ۷۰۰ هزار فلسطینی به زور از شهر و دیار خود رانده شدند و صدها شهر و روستای عربی تخریب شد. با نهایت تاسف، این حوادث در مقابل دیدگان جامعه بین‌الملل و با اطلاع آن و حتی در برخی موارد کمک جامعه بین‌الملل روی داد. پس از فاجعه اشغال فلسطین در سال ۱۹۴۸ و تاسیس “کشور اسرائیل” قطعنامه‌های متعددی از سوی سازمان ملل به منظور رعایت عدالت در حق ملت فلسطین صادر شد که از جمله آنها می‌توان به قطعنامه شماره ۱۹۴ مجمع عمومی سازمان ملل در دسامبر همان سال اشاره کرد که به ملت فلسطین حق بازگشت به سرزمین خود را که از آنجا بیرون رانده شده‌اند، داد.
فلسطینی‌ها هفت دهه چشم انتظار ماندند و در این سال‌ها ظلم و محرومیت و آوارگی زیادی را تحمل کردند؛ به این امید که بتوانند به حقوق اساسی خود در زمینه آزادی، استقلال و حق بازگشت دست یابند. در این دوره فلسطینیان دست به اقدامات زیادی زدند و تمامی راه‌ها را برای تحقق حقوق اساسی‌شان امتحان کردند، اما فایده‌ای نداشت، بلکه اوضاع آنها هر روز بد و بدتر می‌شد و جامعه بین‌الملل هیچ اقدامی برای رعایت حق آنها و اتخاذ اقدامات لازم به منظور ممانعت از ارتکاب جنایت‌های بیشتر علیه آنها توسط رژیم صهیونیستی و حتی حمایت از قطعنامه‌های این سازمان که با اکثریت قاطع آراء به منظور دفاع از حق فلسطینیان تصویب شده‌اند، انجام نداده است. در همین راستا، غزه همیشه به خاطر مسائل متعدد جایگاه ویژه‌ای در میان تمامی عناصر فلسطینی داشته است. این منطقه عبارت از یک نوار ساحلی کوچک است که مساحت آن از ۳۶۰ کیلومتر مربع فراتر نمی‌رود و نزدیک به دو میلیون نفر در آن زندگی می‌کنند که ۷۰ درصد آنها را آوارگان تشکیل می‌دهند و بدین ترتیب، تبدیل به یکی از مناطقی شده است که بیشترین تراکم جمعیتی را دارد. غزه به خاطر مسائل سیاسی، جغرافیایی و اجتماعی بیشترین درد و رنج را متحمل شده است و در کنار اشغالگری که اکنون پنج دهه از عمر آن (از سال ۱۹۶۷ تاکنون) می‌گذرد، غزه بیش از ۱۲ سال است که در معرض محاصره ظالمانه و غیرقانونی قرار گرفته است و به گفته “گوردون براون” نخست وزیر اسبق انگلیس، به زندانی بزرگ و روباز در جهان تبدیل شده است.
این مجازات دسته جمعی فلسطینیان ساکن غزه که عفو بین‌الملل در گزارش‌های خود به آن اشاره کرده است، منجر به شکل گیری بحران انسانی عمیق و مزمن شده است؛ تا جایی که سازمان ملل بر اساس مطالعات عمیق پیش بینی کرده است که نوار غزه در سال ۲۰۲۰ دیگر قابل سکونت نباشد. این فاجعه انسانی تمامی بخش‌های زندگی را در بر می‌گیرد و ما درباره فقر بیش از ۸۰ درصدی و بیکاری نزدیک به ۵۰ درصدی، غیرقابل آشامیدن بودن بیش از ۹۵ درصد از آب‌های این منطقه، وصل جریان برق تنها به مدت سه الی چهار ساعت در روز، بسته بودن گذرگاه‌ها به روی اکثر شهروندان و مشکلات روانی عمیق اکثر ساکنان غزه و به ویژه کودکان سخن می‌گوییم. علاوه بر این، بحران انسانی این منطقه در نتیجه سه جنگ بزرگ و عملیات نظامی بی‌وقفه وخیم‌تر شده است و در همین مدت، هزاران فلسطینی بی‌گناه شهید و یا زخمی شده‌اند و دهها هزار منزل و تاسیسات زیربنایی ضعیف این منطقه تخریب شده است. متاسفانه رژیم صهیونیستی و رهبران آن توانسته‌اند از زیر بار حسابرسی و مجازات فرار کنند؛ هر چند که احکام بین‌المللی متعددی علیه آنها صادر و همین مساله باعث تداوم تجاوزات آنها علیه ملت فلسطین شده است.
همه این شرایط باعث شد که زندگی در غزه به جهنمی غیرقابل تحمل تبدیل شود؛ به ویژه که فلسطینیان احساس می‌کنند که به خاطر انتخابات‌های دموکراتیک خود در جریان انتخابات آزاد و سالم سال ۲۰۰۶ که بسیاری از موسسات و احزاب اروپایی هم شاهد آن بوده و بر روند برگزاری انتخابات نظارت داشتند، مورد مجازات قرار می‌گیرند.
در این شرایط پیچیده، فلسطینی‌ها با تمام مولفه‌های سیاسی و اجتماعی خود از جمله جنبش مقاومت اسلامی “حماس” در سالگرد روز زمین در تاریخ ۳۰ مه تصمیم گرفتند تظاهرات‌های مسالمت آمیز خود به سمت موانع مرزی شرق غزه را آغاز کنند تا سه هدف را محقق سازند:
-تاکید بر پایبندی به حق بازگشت که در قطعنامه‌های بین‌المللی به آن اذعان شده و در دل و وجدان هر فلسطینی زنده باقی مانده است.
۲-مخالفت با تصمیم ترامپ و دولت آمریکا در زمینه انتقال سفارت آمریکا به شهر قدس و انتخاب این شهر به عنوان پایتخت “کشور اسرائیل” که نوعی به چالش کشیدن کل امت اسلامی است چرا که یکی از مهمترین نمادها و مقدس‌ترین مقدسات آن را نادیده گرفته است و آمریکا را در دید فلسطینیان و مسلمانان به شریک تجاوزات (رژیم صهیونیستی) تبدیل کرده است.
۳-اعلام این مساله که غزه مرگ تدریجی را قبول ندارد و خواستار لغو فوری محاصره است.
دهها هزار نفر از فلسطینیان اعم از مرد و زن و بزرگ و کوچک با تمامی رویکردهای سیاسی و طی چندین هفته به این دعوت لبیک گفتند.
غزه بر اساس قوانین بین‌المللی همچنین “سرزمین اشغالی” است و رژیم صهیونیستی از زمین، دریا و هوا در تمامی جهات بر آن سیطره دارد. این رژیم به عنوان طرف اشغالگر، مسؤول کامل جان غیرنظامیان ساکن غزه و تامین نیازهای آنهاست و جامعه بین‌المللی باید قبل از تشدید بحران انسانی غزه و به حد انفجار رسیدن آن که تبعات خطرناکی برای تمامی طرف‌ها خواهد داشت، این رژیم را تحت فشار گذاشته و هر اقدامی را که لازم باشد برای وادار کردن آن به لغو فوری و بی‌قید و شرط محاصره غزه انجام دهد.
همه فلسطینیان طی دهه‌های گذشته هر کاری از دستشان بر می‌آمده، برای تحقق ثبات و آرامش در منطقه انجام داده‌اند، اما نتیجه این کارها چه بوده است؟ سرسختی و خیره سری بیشتر رژیم صهیونیستی، از بین بردن هر فرصتی برای حل منازعه، سرقت بیشتر اراضی به منظور احداث شهرک‌های صهیونیست نشین، یهودی سازی قدس و بازداشت هزاران نفر از فرزندان ملت فلسطین و محاصره ظالمانه غزه. اما جنبش حماس به عنوان یک جنبش آزادی خواه ملی فلسطینی بارها و بارها، نرمش زیادی از خود نشان داده و پیشنهادی برای کمک به برقراری ثبات و آرامش و دوری از خشونت ارائه داده و یا برخی سیاست‌ها را قبول کرده است. حماس در منشور سیاسی اخیر خود که در ماه مه سال ۲۰۱۷ منتشر کرد، در عرصه منازعه با رژیم صهیونیستی بر پایبندی به توافق ملی فلسطینی، پذیرش کشور فلسطین در مرزهای سال ۱۹۶۷ به پایتختی قدس و به شرط بازگشت آوارگان به شهر و دیار خود موافقت کرد. در عرصه داخلی نیز این جنبش به منظور برون رفت از شکاف داخلی خسارت بار، بارها خواستار برگزاری انتخابات آزاد و سالم در تمامی عرصه‌ها و در تمامی نقاط محل حضور فلسطینیان شده است تا به یکجانبه گرایی در عرصه تصمیم گیری در فلسطین پایان داده شود و ملت فلسطین فرصت تصمیم گیری در زمینه انتخاب رهبران و برنامه سیاسی مناسب با اهداف خود را داشته باشد.
هر چند ما ملت فلسطین تصمیم ملی و یکپارچه‌ای برای برگزاری تظاهرات مسالمت آمیز علیه اشغالگری (رژیم صهیونیستی) و محاصره غزه گرفته بودیم، اما ماشین جنگی رژیم صهیونیستی با کمک برخی رسانه‌های بزرگ بین‌المللی مدعی توسل فلسطینیان به “خشونت” شدند. چطور یک انسان عاقل می‌تواند این تبلیغات پوچ و سخیفانه را باور کند و این در حالی است که آمارهای رسمی تا تاریخ تهیه آنها نشان می‌دهد که ۱۳۲۰۰ فلسطینی در جریان این تظاهرات‌ها مجروح شده‌اند که زخم‌های برخی از آنها خطرناک است و ۲۰ درصد از آنها کودکان هستند. در همین حال، ۱۱۲ فلسطینی بی‌گناه نیز در جریان این تظاهرات‌ها به شهادت رسیده‌اند که ۱۳ نفر از آنها کودک هستند و در میان آنها خبرنگاران و امدادگران هم دیده می‌شوند و آخرین نفر از آنها بانوی شهید فلسطینی “رزان نجار” بود که صهیونیست‌ها با بی‌رحمی او را در جریان تلاش برای کمک رسانی به مجروحان به شهادت رساندند و این در حالی است که در طرف مقابل، هیچ کسی زخمی نشده بود.
با نهایت تاسف، برخی قدرت‌های خارجی و در راس آنها آمریکا همچنان بر حمایت از جلاد در مقابل قربانی و پشتیبانی از ظلم در برابر عدالت تاکید دارند.
برخی طرف‌ها بحث عبور از مرزها و حق رژیم صهیونیستی برای دفاع از خود را مطرح می‌کنند، اما این مرزها از سوی جامعه بین‌الملل به رسمیت شناخته نشده و حتی خود رژیم صهیونیستی هم از آنها به عنوان “سیم‌های خاردار امنیتی” و حائل میان دو طرف یاد می‌کند که آنها را به عنوان مرز قبول ندارد و این نشان دهنده تمایل مداوم و هدفمند آن برای توسعه طلبی و تجاوز است. حتی در خط آتش بس که به صورت توافقی در سال ۱۹۴۹ تعیین شده است، مساحتی بیش از ۲۰۰ کیلومتر در شرق و شمال به غزه داده شده است، اما رژیم صهیونیستی با زورگویی و عربده کشی بر آنها سیطره پیدا کرده است و امروز نیز اراضی ما را به منظور توسعه شهرک‌های غیرقانونی مصادره می‌کند.
ما در این مناسبت، از تمامی درخواست‌های آزادی خواهانه و تلاش‌های مخلصانه؛ به ویژه در غرب که با تظاهرات در خیابان‌ها یا انتشار نامه‌های اعتراضی و یا انتشار مطالب رسانه‌ای به نشانه تاکید بر مسالمت آمیز بودن تحرکات ما و دروغ بودن ادعاهای عوامفریبانه رژیم صهیونیستی، از ملت فلسطین و درد و رنج‌های آن حمایت می‌کنند، تشکر و قدردانی می‌کنیم.
ما همچنین از قطعنامه اخیر شورای حقوق بشر سازمان ملل که در تاریخ ۱۸ مه ۲۰۱۸ و در نشست ویژه به منظور بررسی وخامت اوضاع حقوق بشر در اراضی اشغالی فلسطین صادر و در آن بر لزوم تشکیل کمیته تحقیق مستقل بین‌المللی درباره نقض حقوق بشر در جریان تظاهرات‌های حق بازگشت تاکید شده است، تمجید می‌کنیم. این حق ماست که تحقیق بی‌طرفانه درباره تمامی حوادث صورت گیرد و نظامیان و مقامات جنایتکار صهیونیستی به دادگاه‌های بین‌المللی تحویل داده شوند تا قانون درباره آنها اجرا شود و جایگاه عدالت ارتقا یابد و رژیم صهیونیستی نتواند مانند یک “کشور فراقانونی” با مصونیت از مجازات رفتار کند و قانون جنگل حکمفرما شود.
ما به تظاهرات‌های مسالمت آمیز مردمی به منظور تاکید بر حقوق مشروع خود و در راس آنها؛ زندگی شرافتمندانه ادامه می‌دهیم و نخستین گام در این زمینه، لغو فوری و بی‌قید و شرط محاصره غزه است تا نسل جدید به پایان این تونل تاریک امیدوار باشد و نه اینکه به خاطر شرایط فلاکت بار، به اجبار به سمت تندروی و افراطی‌گری کشیده شود. ما به کوبیدن درهای این زندان بزرگ و شکستن دیوارهای آن ادامه خواهیم داد.
ما ملتی هستیم که زندگی، ثبات و شکوفایی را دوست داریم و خیرخواه همه هستیم. ما کشتار و جنگ را سرگرمی خود نمی‌دانیم و هر شخصی را که در این راه از دست می‌دهیم، برای ما دردآور و سنگین است. از همین رو، در صورتی که ما بتوانیم حقوق‌مان در زمینه آزادی، استقلال و زندگی شرافتمندانه را به شیوه‌های مسالمت آمیز محقق سازیم، خوشحال می‌شویم، اما در صورتی که نتوانیم این اهداف را محقق سازیم، مقاومت در برابر رژیم صهیونیستی با استفاده از تمامی راه‌ها؛ از جمله مقاومت مسلحانه را حق قانونی و تضمین شده خود می‌دانیم.
ملت ما همچنان امید زیادی به آینده بهتر دارد که محاصره لغو شده و اشغالگری پایان یابد و ما بتوانیم کشور مستقل خود را به پایتختی قدس تشکیل دهیم و به صورت فعالانه در تحقق خیر و صلاح همه بشریت ایفای نقش کنیم.
انتهای پیام
