«جلیل»ی که نوای تار از او جلال گرفت

جلیل شهناز – بزرگ مرد موسیقی ایران که صدای تارش میراث معنوی هر ایرانی است- در چنین روزی از آغاز ماه خرداد، در سالی که قرن چهاردهم خورشیدی با آن آغاز می شد، در اصفهان زاده شد.
جلیل در خانواده ای فرهنگ دوست و هنرمند زاده شد که دوستدار موسیقی بود. او در چنین خانواده ای در اوان کودکی با صداهای موزون و همگون موسیقی اصیل آشنا شد و همچون پدر که تار می نواخت، ساز تار را به دست گرفت و نزد پدر فراگیری آن را آغاز کرد. آن هم در زمانه ای که ساز سه تار در محافل خصوصی نواخته می شد، و تار ساز بزرگی برای یک کودک بود که به دست گیرد و آموزشش را آغاز کند، اما جلیل چنین کرد و صبورانه تا آنجا پیش رفت که جلال موسیقی ایران شد.
آوازه تارنوازی جلیل شهناز در جوانی به آنجا رسید که رادیو اصفهان برای نوازندگی در سال ۱۳۲۸ از او دعوت کرد.

** از اصفهان تا برنامه گلها
این همکاری هشت سال ادامه داشت، اما صدای تار شهناز باید فراگیرتر می شد و برای او رادیو اصفهان و اجراهای استانی دیگر کوچک بود. سال ۱۳۳۶ به دعوت سازمان رادیو به تهران آمد و در برنامه‌های گوناگونی مانند برنامه گلها، شروع به کار کرد.

** آنان که افتخار همکار با بزرگ مرد موسیقی ایران را یافتند
در طول زندگی هنری شهناز، هنرمندانی همچون فرامرز پایور، حبیب‌الله بدیعی، پرویز یاحقی، همایون خرم، علی تجویدی، منصور صارمی، رضا ورزنده، امیر ناصر افتتاح، جهانگیر ملک، اسدالله ملک، حسن کسائی، سید محمد موسوی، حسین تهرانی، تاج اصفهانی، ادیب خوانساری، محمودی خوانساری، عبدالوهاب شهیدی، اکبر گلپایگانی، حسین خواجه امیری، محمدرضا شجریان و شهرام ناظری، افتخار همکاری با او را یافتند.

** شهناز چهره ماندگار همه سال ها
شهناز در سال ۱۳۸۳ به عنوان چهره ماندگار هنر و موسیقی برگزیده شد. همچنین در ۲۷ تیر ۱۳۸۳، مدرک درجه یک هنری (معادل دکتری) برای تجلیل از یک عمر فعالیت هنری به جلیل شهناز اهدا شد.

** «شهناز» شجریان
شهناز آنچنان با ساز تار هنر موسیقی ایران را به رخ جهان کشانده بود که در سال ۱۳۸۷، استاد شجریان، گروهی که با آن کار می‌کرد را به افتخار فعالیت های او گروه «شهناز» نام گذارد.
استاد شهناز بیست و هفت خرداد سال ۹۲ رخ در نقاب خاک کشید.
فراهنگ**۱۴۱۸**۱۰۵۵