سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
به گزارش ایسنا، داوری لیگ هفدهم با چالش‌ها و اعتراض‌های فراوانی همراه بوده است. بسیاری از تیم‌های مختلف به نحوه قضاوت داوران جوان لیگ برتر اعتراض داشتند. حسین عسگری، رییس سابق کمیته داوران و پیشکسوت داروی فوتبال ایران گفت‌وگوی مفصلی را با ایسنا، پیرامون داوری ایران در لیگ هفدهم انجام داده است که شرح این مصاحبه را در پایین می خوانید:
* داوری در لیگ هفدهم پر از اعتراضات مختلف بود. شما قضاوت داوران را چگونه ارزیابی می کنید؟
در مجموع فکر می‌کنم عملکرد کلی آنها قابل قبول بوده است. با توجه به مشکلاتی که در فوتبال ما وجود دارد، این سطح از داوری نیز باید مورد خوشایند تیم‌ها باشد.
* منظورتان چه مشکلاتی است؟
به هر حال فوتبال ما هنوز حرفه‌ای نشده و مشکلات فراوانی دارد. به عنوان مثال همین فینال جام حذفی با بی نظمی‌های مختلف و حتی کمبودهایی که در ورزشگاه خرمشهر برگزار شد، شرایط مسابقه را برای داور سخت کرده بود. در اکثر بازی‌ها همین‌طور است و شرایط قضاوت برای ما سخت می‌شود.
* آیا عوامل دیگری نیز وجود دارد؟
بله، عوامل مختلف دیگری نیز وجود دارد. اعتراض‌هایی که در ایران صورت می‌گیرد در هیچ کجای دنیا چنین اعتراض‌هایی به داوری نمی‌شود حتی اگر داور اشتباه‌های تاثیرگذاری را انجام دهد، بازیکنان زیاد به او اعتراض نمی‌کنند. مسائل مالی دیگر دغدغه داورهاست که باعث می‌شود اعتماد به نفس داورها پایین بیاید و آنها نتوانند کار خود را انجام دهند.
* با این اوصاف منظور شما این است که این اعتراض‌ها بی‌انصافی است؟
داوران ما قشر بی‌پشت و پناه فوتبال ایران هستند. آنها امکانات کمی دارند و همین حقوق کم آنها را نیز نصفه و نیمه می‌دهند. آن‌گاه انتظارات فراوانی را نیز از این دسته دارند. اشتباه در همه‌جا وجود دارد. نیمه نهایی لیگ قهرمانان و ال‌کلاسیکو اسپانیا که در بالاترین سطح فوتبال برگزار می‌شوند، نمونه کاملی از این مثال هستند. به هر حال داوری شغلی با گرفتن تصمیمات سخت است و گاه این تصمیم‌ها به ضرر تیمی است. تیم‌های ما باید جنبه خود را بالا ببرند.
این هجمه‌هایی که علیه داوران ما ایجاد می‌شود بی‌انصافی است. قضاوت‌ها در ایران از بسیاری از کشورهایی که امکانات فراوان دارند بهتر است. در اینجا اگر یک اشتباه کنی، تا ابد در ذهن‌ها خواهد ماند و خیلی‌ها تو را با آن اشتباه به یاد می‌آورند. رسانه‌های ما فقط اشتباه‌های داوری را پوشش می‌دهند. آیا تا به حال دیده‌اید رسانه‌ای از عملکرد یک داور در یک بازی داخلی تعریف کند؟ به نظر من دید ما به بحث داوری باید تشکیلاتی شود.
* علت عمده این اعتراض‌ها به داوران جوان است. به نظر شما کمیته داوران قربانی این جوانگرایی شده است؟
ابتدا باید بگویم که داوران ما قضاوت‌های نسبتا خوبی داشتند. به هرحال جوانگرایی لازمه هر سازمانی است و اگر کمیته داوران جوانگرایی را نکند، دو سال دیگر با کمبود نیرو مواجه خواهیم شد. البته داوران جوان ما نیز داورهای خوبی هستند و می‌توااند اینده درخشانی داشته باشند.
* نظر شما درباره استفاده از کمک‌داور ویدیویی و تکنولوژی خط دروازه چیست؟
فیفا و حتی یوفا نیز از این دو استفاده میکنند. کار داوری سنگین است و یک انسان به سختی می‌تواند از پس آن بر بیاید. این دو تکنولوژی باید در داوری ایران استفاده شود. در فوتبال دنیا علاوه بر این دو از ۷ – ۸ داور استفاده میکنند که این خود سنگینی قضاوت یک دیدار فوتبال را نشان می‌دهد. مهم‌ترین دلیل استفاده نشدن از تکنولوژی خط دروازه و کمک داور ویدیویی ای است که کشور ما امکانات استفاده از این‌ها را ندارد.
* درباره این جمله اخرتان بیشتر توضیح می‌دهید؟
ما امکانات نداریم. تمامی ورزشگاه‌های ما به جز آزادی هنوز دوربین فیلمبرداری مناسبی ندارند، حالا چه برسد که بخواهند چند دوربین را برای استفاده کردن از کمک داور ویدیویی به کار گیرند. بخاطر همین این اتفاق حالا حالاها در ایران نمی‌افتد. ما مشکل مالی هم در این باره داریم. فدراسیون فوتبال ما هنوز حقوق و امکانات داوران را درست حسابی نمی‌دهند، چه برسد به تهیه این وسایل. البته این‌ها برای داوری هزینه نیست بلکه سرمایه‌گذاری است. این سرمایه‌گذاری‌ها برای توسعه فوتبال است و میراثی برای افراد بعدی است.
* مگر حقوق داوران ما چقدر است که آن را هم ناقص پرداخت میکنند؟
بی‌توجهی به داوران ما زیاد است، آنوقت از آنها انتظار می‌رود همه دیدارها را بدون اشتباه قضاوت کنند. این درست نیست. داوری که از ۳۰ هفته و در بیشترین حالت ۱۵ بازی قضاوت میکنند، برای هر بازی ۷۵۰ هزار تومن می‌گیرد که در سال چیزی حدود ۱۲- ۱۳ میلیون می‌شود و این یعنی ماهی یک میلیون. این در حالی است که او باید بخشی از این حقوق خود را صرف حفظ آمادگی خود در طول این دو هفته کند.
* اوضاع در لیگ آزادگان چطور است؟
بدتر! در لیگ یک هر داور برای هر بازی ۱۷۰ هزار تومن می‌گیرد و در طول یک فصل هم حداکثر ۱۰ بازی به او می‌رسد. این یعنی ۱ میلیون و هفتصد هزارتومان در طول ۱۲ ماه. حالا شما بگویید آیا این حقوق برای داور جوان که انگیزه‌های بالایی برای حضور در عرصه‌های بین‌المللی دارد، زیاد است؟
* این شرایط برای چند فصل اخیر است؟
این شرایط برای همین امسال نیست. ۱۰ – ۲۰ سال است که اوضاع همین است. حتی زمانی که من در کمیته داوران بودم اوضاع به همین منوال بود. مسئولان فدراسیون و روسا توجهی به داوران نداشتند. امکانات داوران را بدهند، آوردن امکاناتی مانند ویدئو چک و تکنولوژی خط دروازه پیشکش.
* یعنی مقصر فدراسیون فوتبال است؟
همانطور که باشگاه مسئول تربیت و بازیکن هستند، فدرسیون هم چنین وظیفه‌ای را در قبال داوران دارد. فدراسیون وظیفه دارد حداقل امکانات را برای داوران فراهم کند. در دوران ریاست من در کمیته داوران هم بارها از مدیران ارشد ورزش و فدراسیون می‌خواستیم کمی رسیدگی کنند و امکانات در اختیار ما بگذارند اما توجهی نمی شد.
* پس چگونه اوضاع درست می‌شود؟
باید در قبال چیزی که می‌دهی کار بخواهی. هرگاه به داوران امکانات داده شد، از آنها قضاوت‌های بدون اشتباه بخواهیم.
انتهای پیام
