سرکیسیان نخست وزیر ارمنستان شد

به گزارش خبرگزاری فرانسه از ایروان، سرکیسیان ۶۳ ساله با این اقدام پارلمان ارمنستان، به رغم تظاهرات اعتراض آمیز گسترده مخالفان، همچنان تسلط خود را بر قدرت حفظ خواهد کرد.
نمایندگان مجلس قانونگذاری ارمنستان با ۷۷ رای موافق در برابر ۱۷ رای مخالف با انتصاب سرکیسیان به مقام نخست وزیری موافقت کردند که دومین و آخرین دوره ریاست جمهوری وی هفته گذشته پایان یافت.
به این ترتیب سرکیسیان براساس نظام پارلمانی تازه حکومتی که به گفته مخالفان برای ادامه تسلط وی بر قدرت طراحی شده است، همچنان رهبری این کشور را در اختیار خواهد داشت.
به گزارش کسب و کار؛ هزاران تن در تظاهرات روز دوشنبه علیه نامزدی «سرکیسیان» رئیس جمهوری پیشین برای مقام نخست وزیری در ایروان پایتخت ارمنستان که به خشونت کشیده شد، حضور یافتند.
پلیس برای جلوگیری از حرکت هزاران تظاهرکننده مخالف دولت به سوی ساختمان پارلمان، از گاز اشک آور و نارنجک های بیهوش کننده استفاده کرده است.
مخالفان بر این باورند، سرکیسیان قصد دارد پس از تحویل مسئولیت ریاست جمهوری به «آرمن سرکیسیان» متحد سیاسی خود، با برعهده گرفتن مسئولیت نخست وزیری برای همیشه در قدرت بماند.
معترضان به رهبری «نیکول پاشینیان» فعال سیاسی تهدید کرده اند به اقدام های خود همچنان ادامه خواهند داد. این مساله نشان می دهد شرایط کنونی ممکن است برای ارمنستان ملتهب تر شود، تنش ها را گسترده تر کند و حتی به بحران بکشاند، درحالی که بروز چنین وضعیتی برای اوراسیا و متحدان ایروان به ویژه مسکو خوشایند نیست.
ارمنستان کشور کوچک اما بسیار مهم در نقشه سیاسی منطقه اوراسیا در چند روز گذشته شاهد ناآرامی هایی بوده است که تداوم و گسترش آن می تواند منجر به عملی شدن اهداف غرب شامل پایان همگرایی های ایروان در منطقه به ویژه با مسکو، وابسته شدن آن به اروپا و آمریکا و تبدیل شدن به اهرم فشار علیه روسیه شود.
ارمنستان با مساحت اندکی بیش از ۲۹ هزار و ۷۰۰ کیلومترمربع و نزدیک سه میلیون نفر جمعیت، در معادله رویارویی های منطقه ای جایگاه مهمی دارد که افزون بر روسیه می تواند بر کشورهای همجوار و نزدیک تاثیرگذاری داشته باشد. ارمنستان در قفقاز جنوبی میان دریای سیاه و دریای خزر قرار دارد که مرز آسیا و اروپا محسوب می شود که در صورت حضور یا حداقل نفوذ سیاسی نظامی آمریکا، اتحادیه اروپا و ناتو در این کشور، غرب می تواند بر معادلات کلان منطقه تاثیر زیادی بگذارد.
ارمنستان از این رو برای اروپا و آمریکا اهمیت نظامی – سیاسی دارد که در غرب با ترکیه، شمال با گرجستان، شرق با جمهوری آذربایجان و در جنوب با ایران و جمهوری خودمختار نخجوان (جزئی از جمهوری آذربایجان) هم مرز است و هرگونه جای پا ناتو و آمریکا در آن می تواند افزون بر شکل گیری دغدغه برای روسیه، برای کشورهای غیر همسو با غرب نیز نگران کننده باشد.
اما از دیگر سو ارمنستان که همچنان از مناقشه ۲۷ ساله تنش و درگیری جنگی بر سر منطقه ارمنی نشین قره باغ با جمهوری آذربایجان رنج می برد، هنوز نتوانسته پیامدهای بحران اقتصادی جهانی را که سال ۲۰۰۸ آغاز شد و به اقتصاد بسیاری از کشورها زیان های سنگینی وارد کرد، از اقتصاد ملی پاک کند و نارضایتی های زیادی در باره این ناکامی ها وجود دارد.
برپایه گزارش ها، تولید ناخالص ملی ارمنستان نیز براثر بحران اقتصادی افت کرده و رشد صنعتی این کشور در سال ۲۰۱۵ به حدود نیم درصد یعنی پایین ترین سطح ثبت شده از زمان فروپاشی شوروی در سال ۱۹۹۱ و دستیابی به استقلال کاهش یافته است.
رویکرد خارجی نسبتا متوازن ارمنستان در اهمیت دادن به همکاری سیاسی با شرکای منطقه ای به ویژه روسیه و ایران، میزبانی از نظامیان روس در پایگاه گیومری و اولویت بخشیدن به اقتصاد در روند روابط با کشورهای غربی به ویژه اعضای اتحادیه اروپا بدون تاثیرپذیری سیاسی برای غربی ها راضی کننده نیست، زیرا اروپایی ها با تغییر حکومت اوکراین در سال ۲۰۱۴ و پیش از آن هم در گرجستان توانستند روسیه را در تنگنای روزافزون قرار دهند.
از این رو تغییر احتمالی حکومت در ارمنستان و همچنین سرنگونی دولت های متمایل به مسکو در کشورهای برآمده از فروپاشی شوروی برای غرب و آمریکا منافع سرشاری خواهد داشت، اما بیش از گذشته برای منطقه به ویژه روسیه دردسرساز است و همزمان پایگاه هایی برای دخالت بیشتر غربی ها به ویژه واشنگتن علیه منافع کشورهای منطقه شکل خواهد گرفت.
شبک**اروپام**۱۴۸۶**۱۳۹۲