سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
ثمانه نادری
اگرچه تامین مالی ایجاد شغل را تضمین نمی‌کند، اما نقش مهمی در هدایت طرح‌ها و برنامه‌های اشتغالزایی دارد که به نظر می‌رسد طی سال‌های اخیر این منابع عمدتاً به انحراف کشیده شده است.
به گزارش کسب و کار نیوز براساس بررسی‌های موجود ضمن آنکه این منابع صرف فعالیت‌های غیرتولیدی شده است و در ایجاد اشتغال به کار نرفته، بخشی از منابعی که دولت در بودجه برای اشتغالزایی لحاظ کرده نیز با تاخیر و کندی به دست افراد موردنظر می‌رسد.
نمونه این امر تاخیر چندماهه دولت در پرداخت بودجه اشتغال فراگیر توسط سازمان برنامه و بودجه به وزارت کار بود که این وزارتخانه را با محدودیت‌هایی مواجهکرده بود.
در لایحه بودجه سال آینده ایجاد ۹۸۰ هزار فرصت شغلی جدید هدف‌گذاری شده که در مجموع برای آن ۱۷,۴۰۰ میلیارد تومان منابع تجهیزخواهد شد.
به اعتقاد کارشناسان، در شرایط کنونی دولت چنین سرمایه‌ای در اختیار ندارد و نه تنها این منابع فراهم نیست، بلکه ایجاد ۹۰۰ هزار شغل نیز دور از واقعیت بازارکار است.
پیش‌بینی‌های غیر واقع‌بینانه بودجه
محمود حقیقی‌نثاری‌فرد، کارشناس بازار کار در این خصوص به «کسب‌وکار» توضیح می‌دهد: معمولاً سازمان برنامه و بودجه بخشی از بودجه را به سازمان‌ها می‌دهد و پس از مدتی بررسی می‌کند که این بودجه چگونه و به چه صورت مصرف شده است.
زمانی که یک سازمان کمتر از بودجه اعطایی به خود خرج می‌کند سازمان برنامه و بودجه به این نتیجه می‌رسد که یا این سازمان نیازی به این بودجه ندارد یا از ابتدا اختصاص این همه بودجه به سازمان اشتباه بوده است.
بر این اساس در اعطای بودجه به سازمان تجدید نظر می‌کند. البته این سازمان در نظر دارد با استفاده از بخش‌هایی مثل مالیات و… بودجه سازمان را پرداخت کند. زمانی که مالیات پیش‌بینی‌شده محقق نشود بودجه برخی از سازمان‌ها کم و زیاد می‌شود و همین امر عامل مهمی در تاخیر یا انحراف منابع بودجه‌ای برای طرح‌هایی مثلاشتغالزایی است.
وی ادامه می‌دهد: مساله دیگر پیش‌بینی‌های نادرست و غیرواقع‌بینانه از ایجاد شغل است. برای مثال رئیس‌جمهوری پیش‌بینی ایجاد یک میلیون و ۳۰۰ هزار شغل را کرده در صورتی که در مرزهای کشور چنین چیزی ممکن نیست، مگر خارج از کشور ما، چراکه به لحاظ اقتصادی کشور ما فاقد سرمایه لازم برای ایجاد این تعدادشغل است.
معمولاً سازمان برنامه و بودجه در تلاش است این سرمایه‌ها را از طریق مالیات جبران کند، اما به نظر نمی‌رسد مالیات‌های پیش‌بینی‌شده قابل تحقق باشد.
بنابراین از آنجایی که پیش‌بینی‌های بودجه واقع‌بینانه نیست همیشه هم کسری بودجه پیش خواهد آمد و هم ممکن است سازمان‌ها در دریافت بودجه مورد نظر خود با مشکل برخورد کنند.
به گزارش کسب و کار نیوز براساس بررسی‌های موجود ضمن آنکه این منابع صرف فعالیت‌های غیرتولیدی شده است و در ایجاد اشتغال به کار نرفته، بخشی از منابعی که دولت در بودجه برای اشتغالزایی لحاظ کرده نیز با تاخیر و کندی به دست افراد موردنظر می‌رسد.
نمونه این امر تاخیر چندماهه دولت در پرداخت بودجه اشتغال فراگیر توسط سازمان برنامه و بودجه به وزارت کار بود که این وزارتخانه را با محدودیت‌هایی مواجهکرده بود.
در لایحه بودجه سال آینده ایجاد ۹۸۰ هزار فرصت شغلی جدید هدف‌گذاری شده که در مجموع برای آن ۱۷,۴۰۰ میلیارد تومان منابع تجهیزخواهد شد.
به اعتقاد کارشناسان، در شرایط کنونی دولت چنین سرمایه‌ای در اختیار ندارد و نه تنها این منابع فراهم نیست، بلکه ایجاد ۹۰۰ هزار شغل نیز دور از واقعیت بازارکار است.
پیش‌بینی‌های غیر واقع‌بینانه بودجه
محمود حقیقی‌نثاری‌فرد، کارشناس بازار کار در این خصوص به «کسب‌وکار» توضیح می‌دهد: معمولاً سازمان برنامه و بودجه بخشی از بودجه را به سازمان‌ها می‌دهد و پس از مدتی بررسی می‌کند که این بودجه چگونه و به چه صورت مصرف شده است.
زمانی که یک سازمان کمتر از بودجه اعطایی به خود خرج می‌کند سازمان برنامه و بودجه به این نتیجه می‌رسد که یا این سازمان نیازی به این بودجه ندارد یا از ابتدا اختصاص این همه بودجه به سازمان اشتباه بوده است.
بر این اساس در اعطای بودجه به سازمان تجدید نظر می‌کند. البته این سازمان در نظر دارد با استفاده از بخش‌هایی مثل مالیات و… بودجه سازمان را پرداخت کند. زمانی که مالیات پیش‌بینی‌شده محقق نشود بودجه برخی از سازمان‌ها کم و زیاد می‌شود و همین امر عامل مهمی در تاخیر یا انحراف منابع بودجه‌ای برای طرح‌هایی مثلاشتغالزایی است.
وی ادامه می‌دهد: مساله دیگر پیش‌بینی‌های نادرست و غیرواقع‌بینانه از ایجاد شغل است. برای مثال رئیس‌جمهوری پیش‌بینی ایجاد یک میلیون و ۳۰۰ هزار شغل را کرده در صورتی که در مرزهای کشور چنین چیزی ممکن نیست، مگر خارج از کشور ما، چراکه به لحاظ اقتصادی کشور ما فاقد سرمایه لازم برای ایجاد این تعدادشغل است.
معمولاً سازمان برنامه و بودجه در تلاش است این سرمایه‌ها را از طریق مالیات جبران کند، اما به نظر نمی‌رسد مالیات‌های پیش‌بینی‌شده قابل تحقق باشد.
بنابراین از آنجایی که پیش‌بینی‌های بودجه واقع‌بینانه نیست همیشه هم کسری بودجه پیش خواهد آمد و هم ممکن است سازمان‌ها در دریافت بودجه مورد نظر خود با مشکل برخورد کنند.
