به گزارش کسب و کار نیوز به نقل از مهر، تیم ملی ایران به جام جهانی صعود کرد اما این تیم جا مانده ای هم داشت، آن هم جامانده ای بزرگ. استقلال جامانده ای بزرگ بود؛ تیمی که نه امروز که در همه تاریخ سازنده اسکلت فوتبال ملی ایران بوده است از زمان رایکوف تا همین دوره قبل جام جهانی که هشت بازیکن در تیم ملی ایران داشت.
استقلال و پرسپولیس به تناوب و در دوره های مختلف بازیکنان کم یا زیادی در تیم ملی ایران داشته اند که قدرت آنها هم معمولا در جدول رده بندی با تعداد بیشتر و کمتر ملی پوش بالا و پایین رفته است اما اینکه یکی از این دو تیم حتی یک بازیکن هم در تیم ملی نداشته باشد تاکنون اگر بی سابقه نبوده حداقل کم سابقه بوده است.
در واقع صعود منهای استقلال به جام جهانی روسیه حرف های زیادی در دل خود دارد. حرف هایی مستند به اندازه دریافت ۶ گل از العین امارات. در واقع همین بی نماینده بودن استقلال در تیم ملی منتج به سنگین ترین شکست استقلال در همه ادوار شده است چون تجربه و بین المللی بودن از این تیم رخت بربسته است.
استقلال در نقل و انتقالات سال قبل، در تمریناتش در طول سال، در نگهداری ملی پوشانش بسیار ضعیف عمل کرده و این اصلا قابل کتمان نیست. استقلال سال گذشته هم بهترین ها و لیست منصوریان را نخرید و به جای خرید ملی پوشان به خرید غیر ملی پوشان رو آورد و جایگاهش را در تاریخ فوتبال ایران تضعیف کرد. خریدهایی مثل آرش افشین، بختیار رحمانی، کنعانی زادگان، حاج محمدی، حتی همین بیت سعید و … نشان از آن دارد که استقلال به دوم بودن عادت کرده است و لیستی را می خرد که مازاد پرسپولیس یا سپاهان است. همین امثال منشا و ساسان انصاری جزو لیست منصوریان بوده اند اما استقلال در بخش نقل و انتقالاتش نتوانسته هیچ کدام از این بازیکنان را بگیرد و حتی شایان مصلح را هم دو دستی به پرسپولیس واگذار کرده است.
شکست استقلال در نقل و انتقالات پارسال و امسال منجر به حذف این تیم در تیم ملی ایران شده است. البته این تیم در به کار گرفتن جوان ها خوب عمل کرده اما جوان گرایی بیش از اندازه منجر به عدم قهرمانی، حذف از جام حذفی، حذف از لیگ قهرمانان آسیا و دریافت شش گل از رقیب آنسوی خلیج فارس شده است.
در واقع استقلال در کنار جوان گرایی مثل پرسپولیس باید بازیکنان تاپ را هم به خدمت می گرفت که چنین نکرده است و این یعنی سقوط استقلال. این رویه امسال هم تا این لحظه ادامه داشته و تا کنون استقلال در جذب ملی پوشان موفق نبوده است.
حتی جباروف در تیم ملی ازبکستان هم دیگر فیکس نیست و ماشاریپوف هم به عنوان بازیکن ذخیره ازبکستان به میدان آمد در واقع استقلال خودش خودش را از دایره رقابت برای اول بودن و اثر گذاری خارج کرده است و این اصلا اتفاق خوبی برای فوتبال ایران نیست.
استقلال و پرسپولیس به تناوب و در دوره های مختلف بازیکنان کم یا زیادی در تیم ملی ایران داشته اند که قدرت آنها هم معمولا در جدول رده بندی با تعداد بیشتر و کمتر ملی پوش بالا و پایین رفته است اما اینکه یکی از این دو تیم حتی یک بازیکن هم در تیم ملی نداشته باشد تاکنون اگر بی سابقه نبوده حداقل کم سابقه بوده است.
در واقع صعود منهای استقلال به جام جهانی روسیه حرف های زیادی در دل خود دارد. حرف هایی مستند به اندازه دریافت ۶ گل از العین امارات. در واقع همین بی نماینده بودن استقلال در تیم ملی منتج به سنگین ترین شکست استقلال در همه ادوار شده است چون تجربه و بین المللی بودن از این تیم رخت بربسته است.
استقلال در نقل و انتقالات سال قبل، در تمریناتش در طول سال، در نگهداری ملی پوشانش بسیار ضعیف عمل کرده و این اصلا قابل کتمان نیست. استقلال سال گذشته هم بهترین ها و لیست منصوریان را نخرید و به جای خرید ملی پوشان به خرید غیر ملی پوشان رو آورد و جایگاهش را در تاریخ فوتبال ایران تضعیف کرد. خریدهایی مثل آرش افشین، بختیار رحمانی، کنعانی زادگان، حاج محمدی، حتی همین بیت سعید و … نشان از آن دارد که استقلال به دوم بودن عادت کرده است و لیستی را می خرد که مازاد پرسپولیس یا سپاهان است. همین امثال منشا و ساسان انصاری جزو لیست منصوریان بوده اند اما استقلال در بخش نقل و انتقالاتش نتوانسته هیچ کدام از این بازیکنان را بگیرد و حتی شایان مصلح را هم دو دستی به پرسپولیس واگذار کرده است.
شکست استقلال در نقل و انتقالات پارسال و امسال منجر به حذف این تیم در تیم ملی ایران شده است. البته این تیم در به کار گرفتن جوان ها خوب عمل کرده اما جوان گرایی بیش از اندازه منجر به عدم قهرمانی، حذف از جام حذفی، حذف از لیگ قهرمانان آسیا و دریافت شش گل از رقیب آنسوی خلیج فارس شده است.
در واقع استقلال در کنار جوان گرایی مثل پرسپولیس باید بازیکنان تاپ را هم به خدمت می گرفت که چنین نکرده است و این یعنی سقوط استقلال. این رویه امسال هم تا این لحظه ادامه داشته و تا کنون استقلال در جذب ملی پوشان موفق نبوده است.
حتی جباروف در تیم ملی ازبکستان هم دیگر فیکس نیست و ماشاریپوف هم به عنوان بازیکن ذخیره ازبکستان به میدان آمد در واقع استقلال خودش خودش را از دایره رقابت برای اول بودن و اثر گذاری خارج کرده است و این اصلا اتفاق خوبی برای فوتبال ایران نیست.