سرمقاله
به عبارت بهتر، صنایع پوشاک، کفش و بهطور کلی کالاهایی که به کشور قاچاق یا واردات بیرویه دارند اشتغالزایی با تقویت تولید داخلیو بیکاری در حوزه صنایع مربوط به این کالاها زیاد است، میتوانند با نسخه مبارزه با قاچاق، کاهش یا ممنوعیت واردات، موجب ایجاد و افزایش اشتغال شوند. از سوی دیگر صنایعی که پتانسیل بالایی دارند، باید با حمایتهای گوناگون در قالب بستههای حمایتی، توسعه پیدا کنند تا سرمایهگذاران تمایل به سرمایهگذاری در این بخشها را پیدا کنند؛ بنابراین در بخشی که تولیدکنندگان کار خود را متاثر از واردات و قاچاق از دست دادهاند و در بخشهایی که باید اشتغال و تولیدات جدید متناسب با علم و فناوری روز، افزایش یابد باید تولید یا ایجاد تولیدات جدیدی داشت. البته این دو دارای نسخههای مختلف هستند زیرا در تولیدات نو و جدید نیاز به بخشهای دانشبنیادی و جذب سرمایههای خارجی است. برخی از کالاها در کشور تولید نمیشوند یا در سطح و کیفیت کالای خارجی نیستند و میتوان به کمک بخش دانشبنیاد، مسیر تولید این دست از کالاها را در کشور هموار کرد. البته این موضوع زمانبر است زیرا شناسایی چنین صنایعی و تحقیقات در این زمینهها و به دنبال آن جذب سرمایه خارجی و واردات فناوری مستلزم یک دوره زمانی است. همچنین میتوان با شرکت واردکننده کالاهای خارجی مذاکره کرد تا کالاها را در داخل کشورمان تولید کنند. به عنوان مثال بسیاری از پارچه چادری و لوازم تحریرها در بازار ایران وارداتی است که میتوان این کالاها را در کشور تولید کرد و موجب اشتغالزایی شد. واردات ما نشان میدهد که مردم چه کالاهایی را نیاز دارند و از سوی دیگر نمیتوان از واردات این دسته از کالاها به کشور جلوگیری کرد زیرا مردم به این دسته از کالاها نیاز دارند. بنابراین باید با تولیدکننده این کالاهای خارجی مذاکره کرد تا صنعت تولید این کالاها به کشورمان وارد و این دست از کالاها در کشورمان تولید شود.