سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
می گوید و از شرکت های آلمانی، هلندی و انگلیسی در صدر این علاقه مندان نام می برد.
به گزارش کسب و کار نیوز به نقل از ایرنا، « حسین علیمراد» درباره تاثیر برجام (برنامه جامع اقدام مشترک) بر صنعت پتروشیمی ایران می گوید: رفت و آمد شرکت های خارجی نسبت به قبل به گونه ای است که در برنامه ریزی که بتوانیم پاسخگوی آنها باشیم، زمان کم میآوریم.
« نخستین اتفاقی که در شرایط پسابرجام شاهد بودیم، با توجه به باز شدن فضا برای مراودات بین المللی با ایران، این بوده که مراجعه شرکت های صاحب فناوری به ویژه شرکت های اروپایی و ژاپنی بیشتر شده است. از آنجا که پتروشیمی را به عنوان صنعت قابل اطمینان از جهت بازگشت سرمایه خود میدانند، اصرارشان بر این است که با وجود موانع بانکی بتوانند راهی برای حضور بیابند. بیشتر شرکت ها آلمانی، هلندی و انگلیسی هستند.»
« بزرگترین مزیتی که اکنون اتفاق افتاده، دیپلماسی کشور است که مدیران ارشد کشور در اختیار دارند و فضای مثبتی ایجاد کردند و باعث تمایل حضور آنها برای مشارکت و حضور در ایران شدند. بازار ایران بازار بکر و دست نخورده ای پس از هشت یا ۱۰ سال است که خارجیها تمایل دارند در آن حضور یابند. برنامه ریزی های توسعه صنعت پتروشیمی در پنج سال آینده به قدری برای خارجی ها جذاب است که تمایل دارند گوشه ای از این کیک را هر چه سریعتر برای خودشان بردارند.»
علیمراد گفت: چند توافقنامه با شرکت های معروف اروپایی مجددا منعقد کردیم. همکاری آنها با ایران در دوران تحریم ها متوقف شده بود و ایران را ترک کرده بودند که باز بنا به تقاضای خودشان به طور مستقیم مراجعه کردند. در همین نمایشگاه دو ملاقات با سفیر اسپانیا و هلند در ایران داشتیم که دو خبر خوش در هر کدام از آنها بود. خبر خوش از بابت هلند این بود که برای اینکه بتوانند همکاری مستقیم شرکتهای هلندی را در ایران هر چه سریعتر محقق کنند، فردی مطلع از قوانین بانکی خود را در سفارت از طرف بانک های هلندی به کار گرفتند تا بتواند نقاط خاکستری بانکی را به قسمت های سفید تبدیل بکند تا همکاری شرکت های هلندی با ایران راحت تر اتفاق بیفتد. تاکنون چنین اتفاقی نیفتاده بود و نشانه این است که بانک های معروف اروپایی تمایل به حضور در ایران دارند.
«در مذاکره با اسپانیا براساس اعلام سفیر متوجه شدم دو کنسرسیوم برای همکاری با ایران معرفی شده که تمرکزشان بر بازار پتروشیمی ایران است. قرار بر این شد این دو شرکت به طور مستقیم نامه هایی به شرکت ملی صنایع پتروشیمی ایران بنویسند و شرایط و ساختاری را که می خواهند در آن فعالیت کنند، معرفی کنند تا براساس آن پروژه ها و شرکت هایی را که می توانند با آنها همکاری مستقیم داشته باشند، معرفی کنیم.»
« در زمینه سایر توافقنامه های امضا شده، امیدوارم در آینده نزدیک تبدیل به قرارداد شود. سرمایه گذاری مستقیم شرکت های خارجی با شرایط داخلی و خارجی رابطه مستقیم دارد. پایان این توافقنامه ها نقطه ای است که طرف مقابل ما باید تصمیم بگیرد که آیا در ایران برای سرمایه گذاری آماده است یا نه؟ در حوزه داخلی تمام سعی من این است که تصمیم آنها مثبت باشد؛ اینکه قطعا این تصمیمات مثبت خواهد شد یا خیر، به شرایط تهدیدهای بیرونی و داخلی بستگی دارد.»
مدیر سرمایه گذاری شرکت ملی صنایع پتروشیمی درباره اینکه بازگشت به دوران پیش از تحریم چه خطری برای صنعت پتروشیمی دارد،
گفت: نکته اساسی این است که در تمام مذاکراتی که با خارجی ها داریم، سعی کردم در این توافقنامه ها هیچ گاه گام به عقب را در آن ذکر نکنم، چون اعتقادم بر این است که در هر توافقنامه که گام را به عقب قرار دهیم، نقطه ای منفی در آن توافقنامه می شود. ما همیشه برای تمام مراودات با شرکت های خارجی و سایر سرمایه گذاران دو حالت را می بینیم؛ اما همیشه حالت مثبت را با آنها صحبت می کنیم و حالت بد آن را به عنوان سناریو درنظر می گیریم که در صورت این اتفاق چگونه و در چه شرایطی آن را مدیریت کنیم. خواسته من این است که فضای داخلی را به شکلی درنظر داشته باشیم که بازگشت به عقب نداشته باشیم. ما برگشت به عقب را پیش بینی کردیم اما در هیچ کدام از توافقنامه ها اجازه ندادیم منعکس شود، زیرا بازگشت به عقب، باعث ذهنیت نامناسب آنها می شود.»
به گزارش کسب و کار نیوز به نقل از ایرنا، « حسین علیمراد» درباره تاثیر برجام (برنامه جامع اقدام مشترک) بر صنعت پتروشیمی ایران می گوید: رفت و آمد شرکت های خارجی نسبت به قبل به گونه ای است که در برنامه ریزی که بتوانیم پاسخگوی آنها باشیم، زمان کم میآوریم.
« نخستین اتفاقی که در شرایط پسابرجام شاهد بودیم، با توجه به باز شدن فضا برای مراودات بین المللی با ایران، این بوده که مراجعه شرکت های صاحب فناوری به ویژه شرکت های اروپایی و ژاپنی بیشتر شده است. از آنجا که پتروشیمی را به عنوان صنعت قابل اطمینان از جهت بازگشت سرمایه خود میدانند، اصرارشان بر این است که با وجود موانع بانکی بتوانند راهی برای حضور بیابند. بیشتر شرکت ها آلمانی، هلندی و انگلیسی هستند.»
« بزرگترین مزیتی که اکنون اتفاق افتاده، دیپلماسی کشور است که مدیران ارشد کشور در اختیار دارند و فضای مثبتی ایجاد کردند و باعث تمایل حضور آنها برای مشارکت و حضور در ایران شدند. بازار ایران بازار بکر و دست نخورده ای پس از هشت یا ۱۰ سال است که خارجیها تمایل دارند در آن حضور یابند. برنامه ریزی های توسعه صنعت پتروشیمی در پنج سال آینده به قدری برای خارجی ها جذاب است که تمایل دارند گوشه ای از این کیک را هر چه سریعتر برای خودشان بردارند.»
علیمراد گفت: چند توافقنامه با شرکت های معروف اروپایی مجددا منعقد کردیم. همکاری آنها با ایران در دوران تحریم ها متوقف شده بود و ایران را ترک کرده بودند که باز بنا به تقاضای خودشان به طور مستقیم مراجعه کردند. در همین نمایشگاه دو ملاقات با سفیر اسپانیا و هلند در ایران داشتیم که دو خبر خوش در هر کدام از آنها بود. خبر خوش از بابت هلند این بود که برای اینکه بتوانند همکاری مستقیم شرکتهای هلندی را در ایران هر چه سریعتر محقق کنند، فردی مطلع از قوانین بانکی خود را در سفارت از طرف بانک های هلندی به کار گرفتند تا بتواند نقاط خاکستری بانکی را به قسمت های سفید تبدیل بکند تا همکاری شرکت های هلندی با ایران راحت تر اتفاق بیفتد. تاکنون چنین اتفاقی نیفتاده بود و نشانه این است که بانک های معروف اروپایی تمایل به حضور در ایران دارند.
«در مذاکره با اسپانیا براساس اعلام سفیر متوجه شدم دو کنسرسیوم برای همکاری با ایران معرفی شده که تمرکزشان بر بازار پتروشیمی ایران است. قرار بر این شد این دو شرکت به طور مستقیم نامه هایی به شرکت ملی صنایع پتروشیمی ایران بنویسند و شرایط و ساختاری را که می خواهند در آن فعالیت کنند، معرفی کنند تا براساس آن پروژه ها و شرکت هایی را که می توانند با آنها همکاری مستقیم داشته باشند، معرفی کنیم.»
« در زمینه سایر توافقنامه های امضا شده، امیدوارم در آینده نزدیک تبدیل به قرارداد شود. سرمایه گذاری مستقیم شرکت های خارجی با شرایط داخلی و خارجی رابطه مستقیم دارد. پایان این توافقنامه ها نقطه ای است که طرف مقابل ما باید تصمیم بگیرد که آیا در ایران برای سرمایه گذاری آماده است یا نه؟ در حوزه داخلی تمام سعی من این است که تصمیم آنها مثبت باشد؛ اینکه قطعا این تصمیمات مثبت خواهد شد یا خیر، به شرایط تهدیدهای بیرونی و داخلی بستگی دارد.»
مدیر سرمایه گذاری شرکت ملی صنایع پتروشیمی درباره اینکه بازگشت به دوران پیش از تحریم چه خطری برای صنعت پتروشیمی دارد،
گفت: نکته اساسی این است که در تمام مذاکراتی که با خارجی ها داریم، سعی کردم در این توافقنامه ها هیچ گاه گام به عقب را در آن ذکر نکنم، چون اعتقادم بر این است که در هر توافقنامه که گام را به عقب قرار دهیم، نقطه ای منفی در آن توافقنامه می شود. ما همیشه برای تمام مراودات با شرکت های خارجی و سایر سرمایه گذاران دو حالت را می بینیم؛ اما همیشه حالت مثبت را با آنها صحبت می کنیم و حالت بد آن را به عنوان سناریو درنظر می گیریم که در صورت این اتفاق چگونه و در چه شرایطی آن را مدیریت کنیم. خواسته من این است که فضای داخلی را به شکلی درنظر داشته باشیم که بازگشت به عقب نداشته باشیم. ما برگشت به عقب را پیش بینی کردیم اما در هیچ کدام از توافقنامه ها اجازه ندادیم منعکس شود، زیرا بازگشت به عقب، باعث ذهنیت نامناسب آنها می شود.»
