سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
به گزارش کسب و کار نیوز و به نقل از مهر، فوتبال ایران بازهم، درد پرداخت جریمه را چشید و با احتساب جریمه حاصل از رفتار تماشاگران در بازی با چین، درمجموع فقط در راه جام جهانی ۲۰۱۸، مبلغی حدود ۵۲۰میلیون تومان از جیب بیت‌المال و چرخۀ اقتصاد کشور خارج شد.
به‌جز بازی برابر کره‌جنوبی در شب تاسوعای حسینی که فیفا ما را به‌خاطر اعتقاد مذهبی‌مان جریمه کرد و هیچ‌کس از این نوع جریمه دلخور نیست، در مواقع دیگر، ازجمله بازی برابر قطر و چین در تهران، فیفا رفتار نادرست تماشاگران را، از جمله پرتاب موادمحترقه و انداختن نور دستگاه‌های لیزر و ازدحام ناهنجار، یعنی نشستن روی دیواره‌های ورزشگاه که حریم ممنوعه محسوب می‌شود، جریمه کرده است.
برخی از جریمه‌ها هم، به‌دلیل نصب‌نکردن پوستر فیفا در جریان بازی‌ها به‌دنبال کوتاهیِ کمیتۀ تشریفات در فدراسیون فوتبال بوده است. به‌راستی فوتبالی که نزدیک یک قرن قدمت دارد، چرا در عرصه‌های بین‌المللی، باید این‌گونه چوبِ حراج به آبروی کشورمان بزند؟
فوتبال ما از همان ابتدا، تشکیلات فوتبالی درخورتوجهی داشته است. وقتی در سال ۱۳۰۸، یعنی ۸۸سال پیش تیم منتخب بادکوبه، همان آذربایجان امروزی، را برای دیداری دوستانه دعوت کردیم، با چمن‌کردن زمین ورزشگاه دولت، رفتاری حرفه‌ای از خود نشان دادیم. دست‌کم در منطقۀ خاورمیانه، کشورمان زودتر از همه ورزشگاه امروزی و دارای برخی امکانات مدرن آن روزها مانند اسکوربورد داشت و… .
امروز فوتبال ما در هیچ شرایطی، نمی‌تواند یک بازی را بدونِ‌مشکل برگزار کند؛ حتی در دیدار ایران و کره‌جنوبی، مسئولان فوتبال می‌توانستند از مدت‌ها قبل فیفا را از شرایط برگزاری بازی در زمان مدنظر آگاه کنند. فیفا به عقاید کشورها و قوم‌ها، هیچ‌گاه بی‌احترامی نکرده؛ بلکه جریمه‌کردن فوتبال ما، به‌دلیل ناهماهنگی‌ها بوده است.
سهم اشتباه مسئولان فوتبال در مقایسه با سهم اشتباه تماشاگران فوتبال در جریمه‌ها و خروج منابع مالی از چرخۀ اقتصاد کشور، ناچیز است؛ اما مهم‌تر از خروج پول بیت‌المال، احترام فوتبال ماست که از بین رفته است. وقتی جریمه می‌شویم؛ یعنی به تصمیم‌های منطقی فوتبال بین‌المللی وَقعی ننهاده‌ایم و برای ما این مسئله، بغرنج‌تر از هر مسئلۀ دیگری است.
جمعیت عمدۀ تماشاگران فوتبال ما را جوانان تشکل می‌دهند. این گروه از تماشاگران در بیشترِ مواقع، در برابر سیل بی‌دریغ تصمیم‌ها و خواسته‌های سردستۀ هواداران، از خود بی‌خود می‌شوند و گاه در نشان‌دادن دیدگاه‌هایشان افراط و ناخودآگاه بی‌قانونی می‌کنند.
بااین‌حال، کسانی که با پرتاب مواد منفجره و محترقه و انداختن نور برای ازبین‌بردن تمرکز حریف، حرمت فوتبال را از بین می‌برند، شایستۀ جریمه و تنبیه هستند. همین‌ها تصور جامعۀ جهانی را در برابر فرهنگ ما، مخدوش و به آنان القا می‌کنند که لابد در خیابان‌های ایران، مردم باهم با زبان نارنجک حرف می‌زنند. باوجود این، آن‌ها نمی‌دانند که در ایران، جمعیت افراد عامِ مسلح به سلاح گرم، از دیگر کشورهای جهان بسیار بسیار کمتر و چیزی نزدیک به صفر است.
به‌هرحال، تماشاگران باید فرهنگ خود و اصیل کشورشان را شایسته‌تر به‌نمایش بگذارند؛ به‌ویژه که در ماه‌های اخیر به آنان بسیار حرمت گذاشته شده است. وقتی دست‌اندرکاران فدراسیون فوتبال در طبقۀ دوم ورزشگاه آزادی، هرچند به اجبار فیفا صندلی کار می‌گذارند؛ یعنی برای تماشاگران ارزش قائل شده‌اند. در فروردین امسال، باشگاه هوادران فوتبال ملی (سامانۀ ۹۰۹۰)، به‌عنوان عامل وحدت هواداران در حمایت از تیم ملی، تمامی بلیت‌های بازی ایران با چین را خرید تا در تعطیلات نوروز، تماشاگران بازی را از ورزشگاه به‌رایگان ببینند و لذت ببرند.
درمقابل این حرکت مثبت، رفتار تماشاگران به موازات باید توازن فرهنگی ایجاد کند. باور کنید در ماه‌های اخیر، رفتار برخی از تماشاگران، تحقیرکننده بوده است. البته گفته شده که به‌زودی پردۀ بزرگی در محوطۀ ورزشگاه نصب خواهند کرد تا تماشاگرانی که بیش‌ازحد ظرفیت صندلی‌ها به ورزشگاه آمده‌اند، بازی را از روی پردۀ عظیم ببینند. نشستن روی دیواره‌ها و مشعل‌ها و پایه‌های پروژکتور، بسیار خطرناک است و هر لحظه امکان دارد که حوادثی جبران‌ناپذیر به‌بار آورد و فیفا از کنار این تخلفات به سادگی نمی‌گذرد.
تماشاگران، بزرگ‌ترین سرمایه‌های فوتبال ما محسوب می‌شوند. متأسفانه برخی از آنان در بازی مقابل چین رفتاری انجام دادند که خلاف قوانین فیفا بود؛ از این‌رو، فوتبال کشورمان پنجاه‌هزار فرانک سوئیس جریمه شد و پولی که می‌شد در همین فوتبال خرج شود را فدراسیون باید به حساب فیفا واریز کند.
تماشاگران فوتبال ما، باید تفاوت‌های نظام رفاهی امروز خودشان را با گذشته مقایسه کنند و ببینند که در این مسیر، چقدر سهم فرهنگی‌شان در پاسداشتِ عظیم تغییرات مثبت تأثیرگذار است.
به‌جز بازی برابر کره‌جنوبی در شب تاسوعای حسینی که فیفا ما را به‌خاطر اعتقاد مذهبی‌مان جریمه کرد و هیچ‌کس از این نوع جریمه دلخور نیست، در مواقع دیگر، ازجمله بازی برابر قطر و چین در تهران، فیفا رفتار نادرست تماشاگران را، از جمله پرتاب موادمحترقه و انداختن نور دستگاه‌های لیزر و ازدحام ناهنجار، یعنی نشستن روی دیواره‌های ورزشگاه که حریم ممنوعه محسوب می‌شود، جریمه کرده است.
برخی از جریمه‌ها هم، به‌دلیل نصب‌نکردن پوستر فیفا در جریان بازی‌ها به‌دنبال کوتاهیِ کمیتۀ تشریفات در فدراسیون فوتبال بوده است. به‌راستی فوتبالی که نزدیک یک قرن قدمت دارد، چرا در عرصه‌های بین‌المللی، باید این‌گونه چوبِ حراج به آبروی کشورمان بزند؟
فوتبال ما از همان ابتدا، تشکیلات فوتبالی درخورتوجهی داشته است. وقتی در سال ۱۳۰۸، یعنی ۸۸سال پیش تیم منتخب بادکوبه، همان آذربایجان امروزی، را برای دیداری دوستانه دعوت کردیم، با چمن‌کردن زمین ورزشگاه دولت، رفتاری حرفه‌ای از خود نشان دادیم. دست‌کم در منطقۀ خاورمیانه، کشورمان زودتر از همه ورزشگاه امروزی و دارای برخی امکانات مدرن آن روزها مانند اسکوربورد داشت و… .
امروز فوتبال ما در هیچ شرایطی، نمی‌تواند یک بازی را بدونِ‌مشکل برگزار کند؛ حتی در دیدار ایران و کره‌جنوبی، مسئولان فوتبال می‌توانستند از مدت‌ها قبل فیفا را از شرایط برگزاری بازی در زمان مدنظر آگاه کنند. فیفا به عقاید کشورها و قوم‌ها، هیچ‌گاه بی‌احترامی نکرده؛ بلکه جریمه‌کردن فوتبال ما، به‌دلیل ناهماهنگی‌ها بوده است.
سهم اشتباه مسئولان فوتبال در مقایسه با سهم اشتباه تماشاگران فوتبال در جریمه‌ها و خروج منابع مالی از چرخۀ اقتصاد کشور، ناچیز است؛ اما مهم‌تر از خروج پول بیت‌المال، احترام فوتبال ماست که از بین رفته است. وقتی جریمه می‌شویم؛ یعنی به تصمیم‌های منطقی فوتبال بین‌المللی وَقعی ننهاده‌ایم و برای ما این مسئله، بغرنج‌تر از هر مسئلۀ دیگری است.
جمعیت عمدۀ تماشاگران فوتبال ما را جوانان تشکل می‌دهند. این گروه از تماشاگران در بیشترِ مواقع، در برابر سیل بی‌دریغ تصمیم‌ها و خواسته‌های سردستۀ هواداران، از خود بی‌خود می‌شوند و گاه در نشان‌دادن دیدگاه‌هایشان افراط و ناخودآگاه بی‌قانونی می‌کنند.
بااین‌حال، کسانی که با پرتاب مواد منفجره و محترقه و انداختن نور برای ازبین‌بردن تمرکز حریف، حرمت فوتبال را از بین می‌برند، شایستۀ جریمه و تنبیه هستند. همین‌ها تصور جامعۀ جهانی را در برابر فرهنگ ما، مخدوش و به آنان القا می‌کنند که لابد در خیابان‌های ایران، مردم باهم با زبان نارنجک حرف می‌زنند. باوجود این، آن‌ها نمی‌دانند که در ایران، جمعیت افراد عامِ مسلح به سلاح گرم، از دیگر کشورهای جهان بسیار بسیار کمتر و چیزی نزدیک به صفر است.
به‌هرحال، تماشاگران باید فرهنگ خود و اصیل کشورشان را شایسته‌تر به‌نمایش بگذارند؛ به‌ویژه که در ماه‌های اخیر به آنان بسیار حرمت گذاشته شده است. وقتی دست‌اندرکاران فدراسیون فوتبال در طبقۀ دوم ورزشگاه آزادی، هرچند به اجبار فیفا صندلی کار می‌گذارند؛ یعنی برای تماشاگران ارزش قائل شده‌اند. در فروردین امسال، باشگاه هوادران فوتبال ملی (سامانۀ ۹۰۹۰)، به‌عنوان عامل وحدت هواداران در حمایت از تیم ملی، تمامی بلیت‌های بازی ایران با چین را خرید تا در تعطیلات نوروز، تماشاگران بازی را از ورزشگاه به‌رایگان ببینند و لذت ببرند.
درمقابل این حرکت مثبت، رفتار تماشاگران به موازات باید توازن فرهنگی ایجاد کند. باور کنید در ماه‌های اخیر، رفتار برخی از تماشاگران، تحقیرکننده بوده است. البته گفته شده که به‌زودی پردۀ بزرگی در محوطۀ ورزشگاه نصب خواهند کرد تا تماشاگرانی که بیش‌ازحد ظرفیت صندلی‌ها به ورزشگاه آمده‌اند، بازی را از روی پردۀ عظیم ببینند. نشستن روی دیواره‌ها و مشعل‌ها و پایه‌های پروژکتور، بسیار خطرناک است و هر لحظه امکان دارد که حوادثی جبران‌ناپذیر به‌بار آورد و فیفا از کنار این تخلفات به سادگی نمی‌گذرد.
تماشاگران، بزرگ‌ترین سرمایه‌های فوتبال ما محسوب می‌شوند. متأسفانه برخی از آنان در بازی مقابل چین رفتاری انجام دادند که خلاف قوانین فیفا بود؛ از این‌رو، فوتبال کشورمان پنجاه‌هزار فرانک سوئیس جریمه شد و پولی که می‌شد در همین فوتبال خرج شود را فدراسیون باید به حساب فیفا واریز کند.
تماشاگران فوتبال ما، باید تفاوت‌های نظام رفاهی امروز خودشان را با گذشته مقایسه کنند و ببینند که در این مسیر، چقدر سهم فرهنگی‌شان در پاسداشتِ عظیم تغییرات مثبت تأثیرگذار است.
