سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
به گزارش کسب و کار نیوز به نقل از ایسنا، او از مجموعه‌های «پایتخت» و «علی‌البدل»، حال و هوای تلویزیون در چند سال اخیر و کمبود سریال‌های نمایشی باکیفیت سخن گفت.
نمی‌شود با تکرار کارهای گذشته مخاطب را جذب کرد
تنابنده درباره مجموعه سریال‌های «پایتخت» و در پاسخ به این پرسش که چرا اغلب سریال‌های چند فصلی داخلی با استقبال چندانی از سوی مخاطبان مواجه نمی‌شوند؟ گفت: در کل همه چیز به اقبال تماشاگران برمی‌گردد. متأسفانه برخی از ما سازندگان اقبال تماشاگر را نادیده می‌گیریم و بدون در نظر گرفتن نظر مخاطبان برای ساخت فصل دوم یک مجموعه اقدام می‌کنیم. در حالی که این اقبال مخاطبان است که تعیین می‌کند مجموعه‌ای ادامه پیدا کند یا نه. خوشبختانه در مورد سریال «پایتخت» این استقبال مخاطبان کاملاً رخ داد و همین هم باعث شد که ما برای ساخت فصل‌های جدید «پایتخت» اقدام کنیم.
او ادامه داد: من به شخصه از طریق رسانه‌های اجتماعی می‌بینم که از هزار کامنتی که برایم گذاشته می‌شود، حداقل ۹۰۰ کامنت درباره مجموعه «پایتخت» و فصل جدید آن است؛ این نشان می‌دهد که بالای ۸۰ درصد افرادی که حداقل با من در ارتباط هستند، منتظر مجموعه جدید «پایتخت» هستند. در کل فکر می‌کنم اگر نظر و اقبال عموم را در نظر بگیریم، دیگر فصل‌های جدید مجموعه‌ها با عدم استقبال مخاطبان مواجه نخواهد شد.
بازیگر سریال‌های «پایتخت» و «علی‌البدل» درباره ریسک‌هایی که برای ساخت فصل جدید یک سریال وجود دارد، بیان کرد: ترس و ریسک الزام کار ماست و این باعث می‌شود که حواسمان را بیشتر جمع کارمان کنیم. اینکه ترس داشته باشیم باعث می‌شود کار را جدی بگیریم و درست انجام دهیم و شاید همین ترس باعث شده که برای ساخت هر فصل از مجموعه «پایتخت» بسیار فکر کنیم؛ اینکه چه کاری انجام دهیم که این بار بیشتر با استقبال مخاطبان مواجه شود.
تنابنده اضافه کرد: خیلی‌ها به من می‌گویند که دیگر مجموعه «پایتخت» گرفته است و شما هر کاری بکنید و هر حرفی بزنید با استقبال مواجه خواهید شد. در حالی که به نظرم این بیشتر بلاهت است تا قدرت ریسک‌پذیری؛ چون نمی‌توان با تکیه بر آنچه که قبلاً انجام داده‌ایم و تکرار همان کارهای گذشته باز هم مخاطب را جذب کنیم. باید به این نکته توجه کنیم که سطح توقع مخاطب بالاتر می‌رود و باید باور کنیم که مخاطب خیلی بی‌رحم است. مخاطب همان قدر که وقتی کار جذابی می‌بیند مهربان است، وقتی کاری را دوست ندارد بی‌رحم می‌شود و با کوچکترین اشتباهی همان قدر که آدم را بالا می‌برد، پایین می‌آورد.
تلویزیون دو سال سختی را سپری کرد
بازیگر سریال «سرزمین کهن» درباره سطح آثار نمایشی تلویزیون، اظهار کرد: شاید تنبلی ما و دیگر گروه‌های سازنده باشد یا شاید سخت گرفتن تلویزیون است که باعث می‌شود سبد نمایشی سیما کارهای چندان متفاوتی نداشته باشد. از طرفی هم می‌توان گفت که ما به نوعی تماشاگر را شرطی کرده‌ایم که باید حتماً کارهایی را ببیند که ویژگی‌های مشخصی مثل سریال‌های آپارتمانی داشته باشد. به نظرم باید به این نکته فکر کرد که قصه‌محور بودن تا لحظه‌محور بودن بسیار فاصله دارد و امروز دیگر تماشاگران حوصله دیدن قصه را ندارند و شاید به این خاطر است که آنقدر آثار نمایشی قصه‌محور بد ارائه داده‌ایم که دیگر از حوصله مخاطب خارج شده است.
تنبانده به تاثیر زمان پخش سریال‌های تلویزیونی در جذب مخاطب اشاره کرد و گفت: زمان پخش موضوع مهمی که اغلب نادیده گرفته می‌شود. به عنوان مثال در سینما تلاش می‌شود که فیلم‌ها در نوروز اکران شوند چون مخاطبان در شرایط فراغ هستند و بیشتر به سینما می‌روند و طبیعتاً فروش نیز در ایام نوروز بالاتر است، ولی اگر همان فیلم در زمستان اکران شود به آن میزان فروش نمی‌رسد. تلویزیون نیز باید یاد بگیرد که چه سریالی برای پخش نوروز مناسب است و چه کاری برای نوروز مناسب نیست. به عنوان مثال سریالی مثل «علی‌البدل» که تا این اندازه قصه‌محور است و فضای کاملاً متفاوتی نسبت به سریال‌های آپارتمانی دارد و به همین خاطر مخاطب باید با تعمق و حوصله به تماشای آن بنشیند، برای نوروز چندان مناسب نبود. البته تا اندازه‌ای هم می‌توان به تلویزیون حق داد، چراکه دو سال سختی را سپری کرده است و از طرفی هم شاید فقر کاری در ایام نوروز باعث این اتفاق بوده است.
او خاطرنشان کرد: به نظرم مسوولان در ساخت سریال‌های جدید و متنوع بسیار تأثیر دارند. به عنوان مثال سریال «علی‌البدل» که می‌توان گفت کار نسبتا متفاوتی هم بود تا به مرحله ساخت برسد سه سال طول کشید و این روند واقعا خسته‌کننده بود. فکر می‌کنم تاکنون این رویکرد وجود نداشته است که مسؤولان بگویند چه کارهایی و با چه تنوعی وجود داشته باشد، بیشتر به نظر می‌آید که همه بیشتر دنبال کارهایی هستند که امتحانشان را پس داده‌اند. همین موضوعات باعث می‌شود که خیلی از هنرمندان چون نمی‌خواهند در کارهای تکراری حضور داشته باشند، کم‌کار شوند.
