پس از اخراج ویکتور اسکریپنیک، سرمربی دورتموند در پاییز، نوری ۳۷ ساله جانشین او شد و قرار بود به عنوان مربی موقت هدایت تیم را برعهده داشته باشد. برای چندین ماه او در آرام کردن شرایط و از بین بردن ترس از سقوط ناکام بود و در مقطعی تنها یک شکست تا اخراج فاصله داشت.
با وجود فشار رسانه ای در رابطه با تجربه کم او که سرمربی گری در تیم زیر ۲۳ سال وردربرمن بود، نوری ممکن بود خیلی راحت تسلیم شود ولی او خونسردی خود را حفظ کرد و تیمش را زنده نگه داشت تا حالا ۱۱ بازی بدون شکست را پشت سر گذاشته باشند که در این ۱۱بازی، ۹پیروزی کسب کرده اند.
به جای اینکه حالا در ورطه سقوط باشند، پس از پیروزی ۳-۰ خانگی مقابل شالکه، هواداران برمن برای صعود به لیگ اروپا شعار میدادند. نوری کاری کرد که شاید افراد بسیار کمی قادر به انجام آن بودند، تغییر کلی روند تیم. تیمی که کاملا منفعل و بی روحیه بود، حالا بازیکنانش مثل برادرانی شده اند که با یک هدف، برای هم میجنگند.
نوری در این رابطه گفت:" تیم ما یک استحکام خاصی دارد. تیمی با همتی بالا. روحیه بازیکنان باورنکردنی است."
نکته کلیدی دیگر در مورد برمن، دفاع سازمان یافته شان است. آمار خود گویاست. آنها در ۱۲ بازی ابتدایی ۳۱ گل خورده بودند و در ۱۱ بازی اخیر تنها ۶ گل. حالا سیستم بازی آنها به کلی تغییر کرده و روی به ضد حملات آورده اند، تغییراتی اساسی در رویکرد تیم که توماس شاف، سرمربی آنها بین سال های ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۳، سعی داشت سبکی دیگر را در تیم نهادینه کند.
نظم تیم در خط دفاعی فوق العاده بوده است. فلیکس ویدوالد در درون دروازه عالی بوده، نیکلاس مویساندر و توماس دلانی در عمق خط دفاع استثنایی کار کرده اند و نقش مهمی در موفقیت برمن در این مدت داشته اند.
تمام این موفقیت ها در حالیست که مکس کروزه، مهاجم برمن مدت زیادی را مصدوم بوده، کلمنز فریتز، کاپیتان باشگاه از ناحیه رباط صلیبی مصدوم شده و باقی فصل را از دست داده و در هفته های اخیر نیز بازیکنانی مثل سرژ نابری هم دچار مصدومیت شده اند. با این حال، سرمربی جوان ایرانی – آلمانی، استعداد های بسیاری روی نیمکت تیمش دارد که به خوبی نیز از آنها استفاده کرده است. بازیکنانی مثل ماکسی اگشتین، میلوس ولیکوویچ یا رابرت بائر.
هم برای نوری و هم برای وردربرمن، به نظر آینده درخشانی پیش روست.