سایت خبری تحلیلی کسب و کار استارت آپ | کارآفرینی | دانش بنیان | اقتصاد
غلامرضا عنایتی طی نامه‌ای از فوتبال خداحافظی کرد. در این نامه که یک نسخه آن در اختیار ایسنا قرار گرفته است، آمده:
«روزی که بزرگان فوتبال می‌گفتند مرگ یک بازیکن دوبار است؛ یک بار وقتی که از فوتبال خداحافظی می‌کند و یک بار هم زمان مرگ. شاید خیلی به زبان آوردن این جمله‌ها را درک نمی‌کردم چراکه در آن زمان در اوج بودم و هرگز فکر نمی‌کردم روزی به پایان خط برسم. امروز بعد از ۲۰ سال حضور حرفه‌ای در فوتبال به پایان خط رسیدم. به پایان یک زندگی شیرین در کنار شما هواداران عزیز و دوست دارم. درک کنید که چقدر به زبان آوردن این جمله‌ها برای من سخت و طاقت‌فرساست.
شاید سال ۷۷ و زمانی که در اوج جوانی فوتبالم را در آدونیس خراسان آغاز کردم، فکر نمی‌کردم به امروز برسم؛ روزی که باید برای دوره‌ای موقت از عشق سال‌های جوانی‌ام فاصله بگیرم و مدتی بیرون از گود فوتبال باشم. در این سال‌ها آنچه همیشه به من انگیزه داد عشق هواداران فوتبال بود، از شمال، جنوب، شرق و غرب کشور پهناور ایران که همیشه به من لطف داشتند و من در سال‌های حضورم در فوتبال همیشه سعی کردم رفتاری کنم که آنها آزرده خاطر نشوند.
در زندگی همیشه همه چیز آنطور که خودت دوست داری، پیش نمی‌رود. امروز که دارم نامه خداحافظی‌ام از دنیای فوتبالم را می‌نویسم، دوست داشتم پیراهن آبی استقلال را برتن کنم و با این تیم پرافتخار فوتبالم را کنار بگذارم اما صد حیف که این اتفاق برایم نیفتاد. هرچند که به تقدیر احترام می‌گذارم و هرگز گله‌ای از خواست خدا ندارم.
اگر تصمیم داشتم در پایان بازی با استقلال از فوتبال خداحافظی کنم، برای این بود که دوست داشتم چشم در چشم هواداران آبی‌دل این اتفاق برایم بیفتد و فکر می‌کنم هواداران خوب استقلال در شنبه شب، شب باشکوهی را برای من خواهند ساخت. شبی که قطعا تا آخر عمرم فراموش نخواهم کرد. البته با توجه به شرایطی که صبا دارد و نیازی که به من بود، روز شنبه از هواداران استقلال خداحافظی می‌کنم و در پایان فصل و بعد از برگزاری جشن ماندن صبا در لیگ برتر، برای همیشه از دنیای فوتبال خداحافظی می‌کنم تا جا برای بازیکنان جوان‌تر بیشتر باز شود.
البته هرگز لطف هواداران مشهدی را فراموش نمی‌کنم. من پیشرفت فوتبالم را مدیون آنها هستم. هوادارانی که چه در زمانی که در تیم های این شهر بازی کردم و چه زمانی که بیرون از مشهد بودند همواره من را حمایت کردند و باعث شدند برای پیشرفت در فوتبال انگیزه بگیرم.
در سال‌هایی که در فوتبال حضور داشتم مربیانی سر راه من قرار گرفتند که هم باعث پیشرفت فوتبالم شدند و هم در مرحله بعدی زندگی‌ام که پا گذاشتن به عرصه مربیگری است تجربیاتشان بسیار به من کمک خواهد کرد، از اکبر میثاقیان گرفته که معرفی شدن به سطح اول فوتبال را مدیون او هستم تا امیر قلعه‌نویی و لوکا بوناچیچ که بهترین روزهای فوتبالم را با این عزیزان تجربه کردم.
امروز که می‌خواهم از شما خداحافظی کنم، باید بگویم که این خداحافظی موقتی است چراکه سعی دارم با آموختن داشتن مربیگری، این‌بار در قامتی جدید وارد این رشته ورزشی شوم و سعی کنم آنچه را در سال‌های فوتبالم آموختم به جوان‌های کشورم آموزش بدهم.
مطمئنا دوری من از فوتبال چندان طولانی نخواهد بود و سعی می‌کنم دوباره شما عزیزان را در استادیوم‌های ورزشی ملاقات کنم و باهم فوتبال ایران را به سمت مسیری درست ببریم.
به امید دیدار مجدد
برادر کوچک شما، رضا عنایتی»
