بیش از نیمی از جنگلهای مانگرو در جهان طی قرن گذشته از بین رفتهاند.
با وجود آنکه جنگلهای مانگرو در جهان در حال از بین رفتن هستند، دولتها و کارشناسان محیط زیست به طور فزایندهای در تلاش برای شناساندن آنها به عنوان جاذب و ذخیرهکننده کربن، زیستگاه گونههای دریایی و همچنین سپری برای مقابله با طوفان هستند.
سایت مونگابی در مطلبی به برخی از ویژگیها و اطلاعات مهم مرتبط با این گیاهان و اکوسیستمهای آنها اشاره کرده است:
- تخریب نیمی از جنگلهای مانگرو: در گذشته جنگلهای مانگرو بیشتر مناطق خط ساحلی استوایی را در بر میگرفت اما در نیمی از قرن گذشته وسعت این جنگلها به نصف کاهش پیدا کرد. ۴۲ درصد از ۱۳ میلیارد و ۷۰۰ میلیون هکتار از باقیمانده جنگلهای مانگرو در آسیاست و اندونزی به تنهایی از ۲۰ درصد پوشش جنگلی مانگرو برخوردار است. از ۶۰ تا ۱۰۰ گونه مانگرو در جهان ۵۵ گونه در اندونزی وجود دارد.
- سرسخت بودن پوشش گیاهی مانگرو: این گونههای گیاهی در مناطق استوایی و نیمه استوایی یافت شده و روزی دو بار زیر سیلی از آب شور غرق میشوند. این گیاهان نه تنها میتوانند در آبهای ۱۰۰ برابر شورتر از آنچه بیشتر گیاهان وابسته به آبهای شیرین قدرت تحمل آن را دارند، زنده بمانند بلکه زیستگاه مناسبی برای انواع گونهها از خرچنگ تا پرندگان به حساب میآیند. این گیاهان میتوانند با روشهای مختلف حیات خود را حفظ کنند. برخی از گونهها دارای سیستم فیلتر داخلی هستند که مانع از آن میشود نمک وارد ریشه آنها شود.
- نقش پوشش گیاهی مانگرو در حفاظت از مناطق ساحلی: جنگلهای مانگرو در برابر وقوع طوفان نقش حفاظتی بازی میکنند. به طور مثال ساکنان مناطق ساحلی جنوب شرق هند با کمک این پوشش گیاهی توانستند سال ۲۰۰۴ از سونامی مرگبار جان سالم به در ببرند.
- جذب کربن: شرایطی که این پوشش گیاهی در آن زیست میکند موجب رشد سریع درختان و کاهش سرعت فرسایش مواد ارگانیک خاک میشود و در نتیجه این وضعیت جنگلهای مانگرو را به جذب کننده مناسب کربن تبدیل کرده است. بررسی انجام شده در سال ۲۰۱۵ نشان میدهد جنگلهای مانگرو در منطقه اقیانوسی هند – آرام نسبت به دیگر جنگلها در این ناحیه 6 درصد بیشتر کربن ذخیره میکنند.
- نقش پاک کنندگی جنگلهای مانگرو: ریشه این پوشش گیاهی از طریق تثبیت کردن رسوبها که از خشکی تخلیه میشود همچون فیلتر عمل میکند و مانع از پوشانده شدن زیستگاه علفهای دریایی و مرجانهای استوایی ساحلی میشود.
- این پوشش گیاهی و تولید غذا: در فاصله سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۲، ۱۰۰ هزار هکتار از جنگلهای مانگرو در جنوب شرق آسیا از بین رفته است. در اندونزی پرورش میگو علت ۴۴ درصدی از بین رفتن جنگلهای مانگرو بوده است.
- پوشش گیاهی مانگرو و صنعت گردشگری: حتی مناطقی با زیستگاههای ساحلی بکر در معرض خطر قرار دارند. محققان نگران هستند توسعه مناطق گردشگری موجب تحلیل رفتن زیستگاههای ساحلی و جنگلهای مانگرو شود.
- تاثیر نامطلوب وضعیت اقلیمی بر این پوشش گیاهی: افزایش دمای جهانی این مفهوم را خواهد داشت که در آینده جهان شاهد وقوع طوفانهای بیشتر و افزایش سطح آب دریا خواهد بود. این وضعیت جدید حتی میتواند برای جنگلهای مانگرو نیز غیر قابل تحمل باشد.
- نقش انسانها در حفظ و نگهداری از جنگلهای مانگرو: کارشناسان حفاظت محیط زیست با تاکید بر اهمیت این جنگلها و شناساندن آن به افراد به طور فزایندهای بر حفظ آنها تمرکز داشتهاند. همچنین دولت سریلانکا به حفظ و نگهداری تمامی جنگلهای مانگرو این کشور متعهد شده است.